DIRECTOR Τρόμου
Breck Eisner
96' - COLOR
Η ταινία Παράνοια ( The crazies ) είναι ριμέϊκ της υποτιμημένης και αρκετά ενδιαφέρουσας ομώνυμης ταινίας του Τζορτζ Ρομέρο. Ο Ρομέρο φυσικά είναι ο δημιουργός των συγχρόνων αιμοδιψών ζόμπι και ξεκίνησε με την κλασσική ταινία ''Η νύχτα των ζωντανών νεκρών'' ( Night of the living dead ).
Σε μια μικρή και ειδυλλιακή κωμόπολη των ΗΠΑ οι κάτοικοι θα αρχίσουν να φαίνονται αφηρημένοι και στην συνέχεια ένας ένας θα παρουσιάσουν δολοφονικές τάσεις. Μια χούφτα άνθρωποι, που δεν έχουν μολυνθεί από αυτόν τον ιό που φαίνεται να έχει το νερό, με αρχηγό τον σερίφη, θα προσπαθήσουν να κάνουν μια απελπισμένη ''έξοδο'' από την αποκλεισμένη από τον στρατό πόλη. Κυριολεκτικά περικυκλωμένοι από τους πρώην φιλήσυχους και νυν τρελαμένους γείτονές τους, από την μία και τις εκκαθαριστικές επιδρομές των κρατικών μυστικών υπηρεσιών, από την άλλη, θα ζήσουν μερικά εφιαλτικά εικοσιτετράωρα.
Η ταινία ξεκινά αρκετά καλά δείχνοντας την σταδιακή αποκτήνωση του πληθυσμού και με μερικές εικόνες αποκάλυψης θα στήσει το σκηνικό για την υπόλοιπη τρεχάλα των πρωταγωνιστών. Ο Τίμοθι Όλιφαντ είναι καλός στον πρωταγωνιστικό ρόλο του σερίφη, μεταπηδώντας από την τηλεόραση ( DEADWOOD ) στην μεγάλη οθόνη. Οι παρανοϊκοί κάτοικοι δεν είναι μεν ζόμπι, αλλά είναι ακόμα πιο επικίνδυνοι γιατί διαθέτουν ανθρώπινη ικανότητα και ευφυΐα. Δεν προλαβαίνουμε να γνωρίσουμε πολύ καλά όλους τους χαρακτήρες, αλλά ο σκηνοθέτης, με σχετική σιγουριά, μας κάνει να παρακολουθούμε τις περιπέτειες τους επεξηγώντας τα κίνητρα τους με τις απελπισμένες τους πράξεις. Αυτό βασικά που θέλει είναι να μας βάλει στην καρδιά του εφιάλτη χωρίς να χάνει περιττό χρόνο. Οι κυβερνητικές δυνάμεις είναι κυριολεκτικά απάνθρωπες καθώς δεν δείχνουν την παραμικρή ευαισθησία στους μη μολυσμένους και ενδιαφέρονται μόνο στο να διαγράψουν την πόλη από τον χάρτη. Από αυτή την άποψη η ταινία είναι ξεκάθαρα μηδενιστική. Οι πολίτες της χώρας λαμβάνονται σαν παράπλευρη απώλεια. Όλοι οι πράκτορες και οι στρατιώτες είναι με στολή και δεν γνωρίζουμε ούτε έναν, σαν κομμάτια μιας μηχανής εξολόθρευσης.
Με σταθερή ματιά λοιπόν ο σκηνοθέτης καταφέρνει να κάνει μια ταινία ενδιαφέρουσα αλλά που δεν διαφέρει και πολύ από όσες έχουμε δει με παρόμοιο θέμα. Καμία έκπληξη λοιπόν. Το μόνο δυνατό στοιχείο είναι ότι δεν αφήνει ούτε μια χαραμάδα ελπίδας ή χιούμορ σε όλη την ταινία και έτσι την κάνει πραγματικά έντονη και αγωνιώδη. Ελέγχει τις ποσότητες αίματος και δεν χρησιμοποιεί περιττά ξαφνιάσματα, δίνοντας μια αξιοπρεπή δημιουργία.
Η Παράνοια είναι λοιπόν μια συμπαθής ταινία και ένα ριμέϊκ που σέβεται το πρωτότυπο. Δεν είναι παραπάνω από μιάμιση ώρα αγωνίας και διασκέδασης, για τα παιδάκια βέβαια που διασκεδάζουν με αυτού του είδους τις ταινίες. Νομίζω ότι μια προβολή της στην άνεση του σπιτιού μας, ένα απόγευμα μετά την δουλειά είναι η ιδανική περίπτωση θεάσεως της. Και επειδή ο κύριος Λάκης είναι χρόνια μπροστά θα σας συμβουλέψει και για την διατροφική δύναμη της ταινίας!
Καλό είναι να έχετε φάει και όχι πολύ βαριά. Δεν προτείνεται με σουβλάκια ή πίτσες, θα σας κάτσουν στο στομάχι. Ένας Λάκης βέβαια δεν αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα και περήφανα καταβροχθίζει ότι βρει μπροστά του. Αν θέλετε να του μοιάσετε ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!
Μια καλοβαλμένη περιπέτεια τρόμου χωρίς μεγάλες εκπλήξεις, η Παράνοια θα σου κρατήσει καλή συντροφιά και δεν θα προσβάλει την νοημοσύνη σου. Τώρα αν δεν την δεις δεν χάθηκε και τίποτα.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ : ** για κινηματογράφο
**1/2 για σπίτι
ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ; : Δεν νομίζω.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ : Φαν του είδους και κυνηγοί ριμέϊκ.
Και το τρέϊλερ της παλιάς ταινίας που, αν θέλει κάποιος να την αναζητήσει, βγήκε με τον Ελληνικό τίτλο'' Καραντίνα : ο ουρανός έβρεξε θάνατο''( ! ) και είναι του 1973. Αξίζει να την δείτε πάντως.
