25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ
DIRECTORS
CAST
Το βλέπετε αριστερά!!
104' color
Σπιντάτη Περιπέτεια.
Τρίτη ταινία της σειράς grindhouse, που δημιούργησαν οι Quentin Tarantino και Robert Rodriquez. Oι συγκεκριμένες ταινίες είναι γυρισμένες σαν φιλμ των drive-in, που ήταν πολύ της μόδας στα τέλη του '60 και στις αρχές της δεκαετίας του '70 στην Αμερική. Οι ταινίες που παίζονταν στα drive-in, οπού συνήθως πήγαινες με το γκομενάκι και έβλεπες και λίγο ταινία, ήταν από b-movies και κάτω. Ζόμπι, παρανοϊκοί δολοφόνοι, κορίτσια με μεγάλο μπούστο και τέρατα, από την Ιαπωνία κυρίως, ήταν οι ήρωες της οθόνης. Πότε πότε ξεπηδούσαν όμως και διαμαντάκια όπως το "Night of the living dead"(****) για παράδειγμα. Επίσης πολλοί, μετέπειτα, μεγάλοι σκηνοθέτες έχουν ξεκινήσει από τέτοιου είδους φιλμ.
Οι προαναφερθέντες λοιπόν, χωρίς ποτέ να έκρυψαν την αγάπη τους γι αυτό το είδος του σινεμά- αντίθετα μάλιστα έχουν βασίσει την καριέρα τους πάνω του- το επέκτειναν, σε ένα κινηματογραφικό πειράμα, το 2007, με δύο ταινίες που βγήκαν μαζί, σαν τις διπλές προβολές του πάλαι ποτέ drive-in. Οι ταινίες ήταν το "Death proof"(**) για τον Tarantino και το "Planet terror"(**) για τον Rodriguez. Στην δεύτερη μάλιστα υπήρχε ένα ψευδοτρέιλερ για την ταινία "Machete", με τον γνωστό "σκατόφατσα" Danny Trejo. Ο Trejo, Μεξικανικής καταγωγής, μεγαλωμένος στο ανατολικό L.A., έχει καταδικαστεί για χρήση και διακίνηση ναρκωτικών και ληστείες και έχει εκτίσει ποινή σε δύο φυλακές!! Μετά από ένα ειδικό πρόγραμμα κοινωνικής αποκατάστασης, ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο και έχει καθιερωθεί σε ρόλους σκληρού μούτρου και τα πάει περίφημα.
Κάποια στιγμή ο Rodriguez αποφάσισε τελικά να φτιάξει μια ταινία με βάση το ψεύτικο τρέιλερ. Μάζεψε λοιπόν ένα αρκετά δυνατό καστ, καταπιάστηκε με ένα σοβαρό θέμα, αυτό των παράνομων μεταναστών που περνάνε από τα σύνορα του Μεξικού στις ΗΠΑ- καθότι Μεξικανός και ο ίδιος- και τα έβαλε όλα στο μίξερ. Μετά πάτησε το κουμπί στο τέρμα.
Τίποτα στην ταινία δεν είναι σοβαρό, ούτε η ταινία προσπαθεί να το κάνει. Είναι μια καθαρόαιμη, απενοχοποιημένη B-movie. Από την πρώτη ως την τελευταία σκηνή το αίμα ρέει άφθονο, οι ατάκες πέφτουν βροχή, τα μανούλια φοράνε από τα απλώς απαραίτητα, έως τίποτα και είναι πάντα πρόθυμα!!
Ο Robert De Niro είναι απολαυστικός στο ρόλο ενός φασίστα γερουσιαστή, ο Don Johnson παίζει έναν ακροδεξιό συνοριοφύλακα, και ο "πολύς" Steven Seagal παροδεί τον εαυτό του παίζοντας έναν Μεξικανό μεγαλοκακοποιό. Το καστ συμπληρώνεται με τους Jessica Alba, Jeff Fahey, Michelle Rodriguez.
Ο Trejo είναι ο Machete, ένας Μεξικανός ομοσπονδιακός πράκτορας, που στο παρελθόν είχε χάσει την οικογένεια του από έναν "βαρόνο" του εγκλήματος ( Steven Seagal) και τώρα ζει σαν παράνομος μετανάστης και εργάτης στην Αμερική. Όταν θα του προτείνουν να σκοτώσει έναν ακροδεξιό γερουσιαστή (Robert De Niro), θα τον παγιδέψουν σε ένα πολιτικό παιχνίδι με θύμα τον ίδιο. Δεν ξέρουν όμως με ποιον τα έχουν βάλει και ο Machete, που πληροφοριακά σημαίνει Μαχαίρα- έτσι "καθαρίζει" τους αντιπάλους του- θα πάρει εκδίκηση.
Η ταινία θα μπορούσε να ήταν καλή, δεν είναι όμως. Ξεκινά καλά, ο σκηνοθέτης βάζει τις βάσεις για χαβαλέ και δείχνει τις προθέσεις του. Η βία έχει καρτουνίστικο χαρακτήρα, οι φάτσες και οι ατάκες είναι αστείες, αλλά από ένα σημείο επικρατεί μια αισθητική του "ότι νά'ναι". Διαρκεί και παραπάνω από όσο πρέπει και το σενάριο, εκτός από κάποιες εξάρσεις αυτοπαρωδίας, είναι γελοίο. Μπορείς να κάνεις χαβαλέ με τα μπαμ και τα μπουμ, αλλά δεν μπορείς να κάθεσαι για μια ώρα και 45 λεπτά να βλέπεις το ίδιο πράγμα.
Οι αρετές της ταινίας γρήγορα γίνονται τα μεγαλύτερα ελαττώματά της. Για παράδειγμα, δεν μπορείς να ταυτιστείς με κανένα ήρωα, γιατί στην ουσία δεν υπάρχουν χαρακτήρες για να ταυτιστείς. Η βίαιες σκηνές μην μπορώντας να συγκρατήσουν το χάρτινο στόρι, καταρρέουν σε μια εκκωφαντική μπαλαφάρα.
Υπάρχουν και καλά στοιχεία, όπως το επίπεδο παραγωγής, κάποιες απολαυστικές ερμηνείες και η γενική διάθεση του χαμού. Μια παραγωγή όμως που στοιχίζει 22 εκατομμύρια δολάρια και θέλει να περνιέται για φτηνή παραγώγα των 22 δολαρίων, αλλά έχει λιγότερη "ψυχή" σαν ταινία, είναι μια αποτυχία. Ο σκηνοθέτης ωραία έπαιξε με το κουβαδάκι του και μπορεί στο μέλλον, όπως και στο παρελθόν, να μας δώσει και άλλες τέτοιες δημιουργίες. Θα ευχόμουν να έδινε μεγαλύτερη προσοχή στην ιστορία και τους χαρακτήρες, γιατί κάποιες, από τις φτηνές ταινίες με τις φθαρμένες κόπιες στα σινεμά, αυτό που τις έκανε να ξεχωρίζουν ήταν η αυθεντικότητα και η έμπνευση, που αντιστάθμιζαν την έλλειψη πόρων. Τι περιμένεις όμως από έναν σκηνοθέτη που η καλύτερή του ταινία είναι το "From dusk 'till dawn".
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ *1/2 Να το αφήσω??
ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ????? Όχι.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ Multiplex, εθισμένο στο ποπκόρν με βρωμοβουτηρίλα.
