Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011


ΝΥΧΤΑ ΤΡΟΜΟΥ ( FRIGHT NIGHT ) 2011 / 106'



Director: 

Craig Gillespie

Πολλές οι ταινίες με βρικόλακες! Τελικά έχουν κερδίσει την πρώτη θέση των τεράτων! Με διαφορά. Εδώ έχουμε άλλο ένα ριμέικ μιας παλιάς αγαπημένης, μέσα στα ψεγάδια της, ταινίας του παραγνωρισμένου Tom Holland ( Η κούκλα του σατανά ). Το φιλμ του 1985 ήταν μια μακάβρια κωμωδία, με σωστές δόσεις gore και ερωτισμού καθώς και μόνιμη αγωνία. Σε αυτά προσθέστε και την φοβερή ερμηνεία του Roddy McDowall, που έπαιξε σχεδόν σε όλους τους παλιούς πλανήτες των πιθήκων, καθώς και σε κλασικές ταινίες-  How Green Was My Valley, Cleopatra. Από το 1938 που ξεκίνησε, έως το 1998 που μας άφησε χρόνους, 60 ολόκληρα χρόνια καρατερίστας.


Ο νεαρός Μπρούστερ (Anton Yelchin- πολύ μεγάλος για τον ρόλο του μαθητή!) ανακαλύπτει σταδιακά, παρά τον αρχικό σκεπτικισμό του, ότι ο γείτονας του είναι ένα βαμπίρ. Προσπαθεί να ειδοποιήσει την αστυνομία μάταια. Θα δώσει λοιπόν μια μάχη επιβίωσης για να σώσει την μητέρα του και το...girlfriend από τα αιμοβόρα σαγόνια του στυγνού τέρατος! Σε αυτή του την προσπάθεια θα ζητήσει την βοήθεια ενός παρακμιακού σόουμαν, που διατείνεται ότι κατέχει τις μυστικές δυνάμεις για να πολεμήσει τους απέθαντους ( David Tennant )
.
Η καινούργια ταινία, 26 χρόνια μετά, έχει αρκετά θετικά 
σημεία. Έχει έναν σέξι και τρομακτικό βρικόλακα (Colin Farrell), έχει μέχρι τη μέση τουλάχιστον απειλητική ατμόσφαιρα,  καλούς ρυθμούς και γενικά δεν πέφτει κάτω από το μέτριο.


Στα αρνητικά της ταινίας είναι η έλλειψη της φρεσκάδας και του στοιχείου της έκπληξης, καθώς και η απουσία του χαβαλέ της παλαιότερης. Αυτή μας βγήκε πιο σοβαρή απ'όσο θα έπρεπε. Από τη μέση και μετά δε, αναλώνεται σε σκηνές που δεν έχουν αποτινάξει από πάνω τους τα storyboards. Γενικότερα υπολείπεται χαρακτήρα για να ξεχωρίσει από τον συρφετό. Χαζεύεται πάντως. Το 3D της είναι περιττό και καλό θα ήταν, αν την δείτε, να προτιμήσετε το σπίτι σας.   

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ          6 στα 10.
ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ????           Πιθανότατα όχι...

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ ( THE GUARD ) 2011, Ιρλανδία, 96'.


Director,

Writer

John Michael McDonagh


Guarda στα κέλτικα είναι η αστυνομία, αυτή την έννοια έχει το Guard  του τίτλου. Ο Gerry Boyle ( πάντα απολαυστικός ο Brendan Gleeson ) λοιπόν είναι ένας μπάτσος μιας μικρής επαρχιακής πόλης της Ιρλανδίας. Οι συνήθειες του είναι απλές: αγαπάει τη μαμά του, πίνει και πότε πότε πάει με κάνα πουτανάκι. Την καθημερινότητα του όμως έρχεται να ταράξει μια συμμορία εμπόρων ναρκωτικών και ένας πράκτορας του FBI ( Don Cheadle ) που τους κυνηγάει.

Σπάνια έχουμε την ευχαρίστηση να δούμε μια αστυνομική κωμωδία τόσο αυθεντική. Η πρωτοτυπία δεν έγκειται στο θέμα εδώ, αλλά στον τρόπο που παρουσιάζεται.  Ο Ιρλανδός John Michael McDonagh γράφει και σκηνοθετεί με μεγάλο κέφι. Οι διάλογοι είναι απίστευτοι, οι χαρακτήρες- ειδικά οι δεύτεροι ρόλοι- αποπνέουν την τρέλα της Ιρλανδικής επαρχίας, τα χρώματα και η ατμόσφαιρα αποδίδονται καταπληκτικά. Οι ρυθμοί είναι νωχελικοί αλλά με τίποτα βαρετοί και το χιούμορ εύστοχο, πικρόχολο και σαρκαστικό. Η ιστορία κτίζεται πάνω στην τελική αναμέτρηση, που θα δοθεί σε ένα χαρακτηριστικό  σημείο και με απόλυτα ανθρώπινες διαστάσεις, μακριά από υπεράνθρωπες απεικονίσεις του Χόλιγουντ.

Μια ευχάριστη έκπληξη λοιπόν, που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη και ήρθε η ώρα να την ανακαλύψετε. 




ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ      7 στα 10. 

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ? 
     Seaa mháistir...

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

COWBOYS AND ALIENS ( 2011 ) ΗΠΑ, Ινδία. 118' ( 135' Extended )


Director: 


Όσοι βιαστήκατε να ξεγράψετε την ταινία του Jon Favreau, ξανασκεφτείτε το. Ο τίτλος τα λέει όλα. Θα σας το κάνω πιο λιανά λέγοντας το στα Ελληνικά: Καουμπόηδες και Εξωγήινοι!!! Αυτό ακριβώς είναι, μια τεράστιου προϋπολογισμού Β movie με διάσημους πρωταγωνιστές. Δεν έχει περαιτέρω αναζητήσεις, είναι ότι ψωνίζεις. Ξεκινά σαν κλασσικό γουέστερν με μια πινελιά μυστηρίου, με τον Daniel Craig να ξυπνά χωρίς μνήμη και όνομα στην μέση του πουθενά. Έχει στον καρπό του ένα μεταλλικό αντικείμενο που δεν βγαίνει με τίποτα. Φτάνει στην πλησιέστερη πόλη όπου όλοι τρέμουν το μεγάλο γαιοκτήμονα Ντόλαρχαϊντ ( Harrison Ford ). Μετά από μια παρεξήγηση τα πράγματα θα σοβαρέψουν και εκεί που όλοι περιμένουν μια μονομαχία, ένας νέος παράγοντας θα ανατρέψει τα πάντα.
Από την ώρα που εμφανίζονται οι εξωγήινοι η ταινία αποκτά πιο γρήγορο ρυθμό. Τα όποια σεναριακά κενά, αντιμετωπίζονται με χιούμορ, το υπόλοιπο καστ είναι πολύ καλό και γενικά η ταινία δείχνει δουλεμένη. Στα προσόντα της προσθέστε και το ότι είναι πιο σκοτεινή και βίαιη από ότι θα περίμενε κανείς από ένα καλοκαιρινό μπλοκμπάστερ. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που δεν τα πήγε και τόσο καλά στα ταμεία. 


Ο κύριος Μπομπίνας είδε την ειδική extended εκδοχή, κατά 17 λεπτά μεγαλύτερη από αυτή που προβλήθηκε στα σινεμά. Θεωρώ ότι κάνει καλό στην ταινία, γιατί "αναπνέει" περισσότερο στην αρχή και μεις γνωρίζουμε τους χαρακτήρες. Επίσης περιλαμβάνει πιο εκτεταμένες σκηνές μαχών. Μια χαρούλα γενικά, ότι πρέπει για ένα χαλαρό απόγευμα στο σπίτι. Δεν είναι κανένα αριστούργημα, αλλά μια τίμια περιπέτεια για μας που είμαστε για πάντα παιδιά!

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ             7 στα 10.

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ?        Ίσως... 


Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

THE NEW "THING" ΣΤΟ WILD THING

THE THING ( 2011 ) ΗΠΑ, Καναδάς 103'


Director: 

Matthijs van Heijningen Jr.


Πρίκουελ του ριμέικ του Τζον Κάρπεντερ με τον ίδιο τίτλο, η ταινία του Matthijs van Heijningen Jr. μας λέει τι έγινε στην περίφημη Νορβηγική αποστολή. Πιστό στο φιλμ του Κάρπεντερ προσπαθεί να κρατήσει κάθε λεπτομέρεια ώστε να ταιριάζει. Την περίμενα με γλυκιά προσμονή, καθότι "Η απειλή" του 1982 είναι μια καταπληκτική ταινία τρόμου. Στην εποχή της ατύχησε γιατί, πρώτον συνέπεσε με τον Ε.Τ. στους κινηματογράφους και δεύτερον η πεσιμιστική και σκοτεινή της ατμόσφαιρα δεν ταίριαζαν σε εκείνο το καλοκαίρι με τα φώτα νέον και την ηλίθια αισιοδοξία που επικρατούσε. Αν την δεις σήμερα είναι καλύτερη από ποτέ. Δεν φαίνεται να έχει περάσει ούτε μια μέρα από πάνω της. Ίσως η καλύτερη ταινία του Κάρπεντερ. 


Η καινούργια λοιπόν δεν φέρνει κάτι νέο στον μύθο, απλά καταγράφει τις τελευταίες εφιαλτικές μέρες μιας επιστημονικής αποστολής, που ανακάλυψε κάτι πρωτόγνωρο στην Ανταρκτική. Περίμενα να μάθουμε τουλάχιστον κάτι παραπάνω για την προέλευση και τη φύση του εξωγήινου ναυαγού. Επίσης, το στοιχείο της έκπληξης λείπει, γιατί ξέρουμε τι θα συμβεί και περί τίνος πρόκειται. Οι καλύτερες σκηνές είναι αυτές που κοπιάρουν την παλιά ταινία. Ο σκηνοθέτης δεν δουλεύει στο να γνωρίσουμε καλύτερα τους χαρακτήρες, με αποτέλεσμα εκείνοι να είναι σκέτο κρέας για το thing. Υπάρχουν και μερικά σεναριακά κενά, ειδικά στο τέλος. Μην με παρεξηγήσετε, δεν είμαι καθόλου κολλημένος με το παρελθόν. Απλά τυχαίνει η παλιά ταινία να είναι πολύ καλύτερη.
Και αυτή εδώ όμως δεν είναι για πέταμα. Έχει την αγωνία της και είναι καλογυρισμένη. Τα εφέ του πλάσματος είναι βασισμένα στα σχέδια του Rob Bottin, θεού του μακιγιάζ και των ειδικών εφέ τη δεκαετία του '80. Το καστ συμπαθές. Μια χαρά προβολή στο σπίτι, στο σινεμά φαίνεται "λίγο". Οπωσδήποτε όμως να δείτε την παλιά, που είναι και συνέχεια βρε αδερφέ- αν δεν την έχετε δει ήδη 10 φορές.

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ   6 στα 10

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ?     Σε διπλή προβολή και τις 2, με φίλους και πίτσες!


ΑΘΑΝΑΤΟΙ 


Immortals (2011) ΗΠΑ, 110'



Director: 

Tarsem Singh.

Από όπου και να πιάσεις την νέα ταινία του Ινδού Tarsem Singh βρωμάει. Η ιστορία είναι ένα αμάλγαμα διαστρεβλωμένης μυθολογίας και μπερδεμένης ηρωικής φαντασίας. Ο Θησέας εναντίον του Υπερίωνα για ένα τόξο, της Ηπείρου λέει, πανίσχυρο σε μια Ελλάδα που θυμίζει Ινδική έρημο. Και εντάξει, θα μου πείτε, αν έχει χαβαλέ και είναι ψυχαγωγικό δεν μας χαλάει. Εμ, έλα όμως που είναι βαρετό, κενό και εν τέλει αστείο- με την κακή έννοια!!!
Πραγματικά δεν βρήκα τίποτα ενδιαφέρον. Η σκηνοθεσία είναι η γνωστή φαντεζίστικη που χαρακτηρίζει τον σκηνοθέτη. Οι χαρακτήρες απλά δεν υπάρχουν, οι ατάκες είναι γελοίες και το αποτέλεσμα αφόρητα κιτς. Είχα καιρό να νιώσω κατάθλιψη με ταινία! Μέχρι και το 3D ήταν μέτριο!
Μακριά και αγαπημένοι, που λένε. Αν τώρα θέλετε να το δείτε και στο σπίτι....κλάψτα...Οποιαδήποτε δύναμη έχει η μεγάλη οθόνη, υποτίθεται, θα χαθεί. Δεν την πάλεψα μιλάμε. Βάζει  σοβαρή υποψηφιότητα για την χειρότερη της χρονιάς. Φτου κακά!

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ         1 στα 10

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ?      Στους εφιάλτες μου... 



Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

ΜΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΜΕΘΟΔΟΣ  (A Dangerous Method, 2011) ΒΡΕΤΑΝΙΑ, ΚΑΝΑΔΑΣ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΕΛΒΕΤΙΑ.


Director: 

David Cronenberg

Η περίπτωση του Κρόνενμπεργκ είναι μοναδική. Τέσσερις δεκαετίες τώρα προχωρά ένα μοναχικό και δημιουργικό μονοπάτι στις παρυφές της έβδομης τέχνης. Έχοντας ξεκινήσει καθαρά με cult ταινίες τρόμου μπολιασμένες με μπόλικη διαστροφή και αίμα, περνά στην συνέχεια σε μια πιο "mainstream" κατάσταση- λέμε τώρα!- με αντίστοιχα εξωφρενικά αποτελέσματα. Τα τελευταία χρόνια διάγει μια πιο σινεφίλ φάση και αγκαλιάζεται από τους κριτικούς πανταχόθεν, που ούτως ή αλλιώς τον αγαπούσαν- και όχι άδικα. Ο κύριος Μπομπίνας μεγάλωσε με τις ταινίες του. Άλλες τις λάτρεψε και άλλες τον απογοήτευσαν. Δεν μπορώ όμως να μην βγάλω το καπέλο σε έναν ασυμβίβαστο και πρωτοπόρο δημιουργό. Ας μπούμε τώρα στο ψητό.
Η 19η ταινία του Κρόνενμπεργκ θα μπορούσε να μην είχε την ανεξίτηλη σφραγίδα του, θεματολογικά τουλάχιστον. Και ενώ μας έχει δώσει δείγματα ενός άλλου κινηματογράφου, M. Butterfly (1993), Spider (2002), εντούτοις απομακρύνεται κι άλλο από τα νερά του, όχι όμως και από τα βασικά του θέματα. Υιοθετώντας μια άκρως ακαδημαίκή κινηματογράφηση, τέμνει μια αληθινή ιστορία. Πηγές του είναι το ομώνυμο βιβλίο του John Kerr και το θεατρικό έργο του  Christopher Hampton "the talking cure". 


Τα δύο ιερά τέρατα της ψυχανάλυσης, ο Carl Jung και ο Sigmund Freud, έρχονται σε επαφή λόγω μιας ασθενούς του πρώτου. Ξεκινάνε μια σχέση αλληλοεκτίμησης και σεβασμού που με τον καιρό θα ψυχρανθεί τόσο, ώστε ο Freud να αποκηρύξει σχεδόν τον Jung. Σύμφωνα με τους σεναριογράφους λοιπόν που παρουσιάζουν και αποσπάσματα από γράμματα που έστελνε ο ένας στον άλλο, τα πάντα γίνανε για το φουστάνι. Οκ ως εδώ. Η αγάπη του σκηνοθέτη για την ψυχανάλυση- που και ο ίδιος παραδέχεται ότι συνεχίζει και τον έχει βοηθήσει τα μάλα- τον σπρώχνει προς το θέμα. Ενώ όμως είναι βαθύ και πολυεπίπεδο, καταλαβαίνεις στο μισό της ταινίας ότι θα κολυμπήσει στα ρηχά. Οι πρωταγωνιστές βέβαια είναι άψογοι με καλύτερο τον Michael Fassbender, ο οποίος παίζει με υπόκωφες εκρήξεις και σιωπηλά βλέμματα, σκιαγραφώντας έναν αινιγματικό άνθρωπο. Η Keira Knightley καταφέρνει να αποδώσει εξαιρετικά την ασθενή και μετέπειτα ερωμένη του Jung, έχοντας τις πιο αβανταδόρικες σκηνές. Ο Viggo Mortensen είναι καλός μεν, αλλά δεν ταιριάζει απόλυτα στον ρόλο καθότι είναι υπερβολικά γοητευτικός για Freud. Επίσης έχει εισάγει το γνωστό ράθυμο στυλ του στο παίξιμο και παρά την προσπάθειά του διακρίνουμε τον Viggo πίσω από τον Sigmund. 


Όπως ανέφερα η σκηνοθεσία είναι χειρουργική. Το μοντάζ σφιχτοδεμένο. Μεταφερόμαστε από δωμάτιο σε δωμάτιο- οι θεατρικές καταβολές - η κάμερα είναι ακίνητη στραμμένη στα πρόσωπα, προσπαθώντας ωστόσο να δει μες στην ψυχή. Εκεί που μας τα χαλάει είναι στην, εν τέλει, επιδερμική προσέγγιση του θέματος, καταφέρνοντας να αναγάγει όλη την ιστορία της ψυχανάλυσης και του πόλεμου των ιδεών δύο μεγάλων μυαλών, σε μια ιστορία αγάπης και σεξουαλικού πόθου. Αυτό είναι το ένα μείον. Το δεύτερο προκύπτει από την ίδια την κατασκευή της ταινίας, έχει περιορισμένα όρια. Η ψυχρότητα  και αποστασιοποίηση που στο παρελθόν έχει ευνοήσει ταινίες του εδώ γυρίζει μπούμερανγκ, γιατί το θέμα είναι ήδη βαρύ και στατικό οπότε δεν έχεις να ελπίζεις σε οποιαδήποτε άλλη ψυχαγωγική ανάσα. Εν ολίγοις, τελειώνοντας η ταινία δεν σου μένει σχεδόν κανένα συναίσθημα. Παρόλα αυτά είναι ένα σπάνιο φιλμ, από αυτά που δεν γυρίζονται συχνά και μια έντιμη και σοβαρή δουλειά με αρκετά πράγματα να δει κανείς. Το πιο ενδιαφέρων ίσως είναι αυτό που υπονοείται ή δεν φαίνεται. Μισόλογα, χαμένες φράσεις, καταπιεσμένα αισθήματα. Στην πραγματικότητα είναι σαν kinky ταινία του James Ivory.
Η ανασύσταση της εποχής και το γενικότερο επίπεδο παραγωγής είναι άψογα. Ειδική μνεία στην μουσική του μόνιμου συνεργάτη του Κρόνενμπεργκ, Howard Shore

Νομίζω ότι μια χαρά θα την δείτε σπίτι, ταινία 4 τοίχων και συνεχούς διαλόγου. Για όποιους νομίζουν ότι η φυσική θέση μιας ταινίας είναι στο σινεμά, δεν θα με βρουν αντίθετο. Το νου σας όμως την αίθουσα, μην πέσετε σε κάφρους που βαριούνται από μια χαμηλότονη υπαρξιακή ταινία.

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ     6 ΣΤΑ 10.

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ?      Μόνο αν ήμουν του επαγγέλματος...

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ!!!   
Για σας βγάζω τα ματάκια μου. Έχουμε και λέμε:


CRAZY, STUPID, LOVE (2011) ΗΠΑ, 118'


Directors: 

Καλύτερο από πολλά του είδους του και με φανταστικό καστ, το φιλμ των  Glenn Ficarra και  John Requa προδίδεται από το συντηρητικό και κοινότυπο τέλος του. Ξεκινά όμως πολύ δυναμικά σαν μια ιστορία κρίσεως μέσης ηλικίας με χιούμορ και ευαισθησία, μεταλλάσσεται σε καθαρόαιμη αισθηματική κωμωδία, για να καταλήξει στο προφανές με λόγους και όρκους αιώνιας αγάπης μπροστά σε πλήθος ανθρώπων. Έως εκεί όμως έχουμε περάσει καλά χωρίς κανείς να προσβάλει την νοημοσύνη μας. Αν σας άρεσε ο Ryan Gosling στο "Drive", εδώ θα κόψετε φλέβες. Ιδανική σπιτική οικογενειακή προβολή.

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ   6 στα 10.




GREEN LANTERN (2011) ΗΠΑ, 114' (123' EXTENDED)


Director: 

Ένας σχετικά άγνωστος σούπερ ήρωας, από κόμικ της DC, γίνεται πανάκριβη υπερπαραγωγή των 200 εκατ. δολαρίων! Καλό καστ, εντυπωσιακά εφέ, αστεία ιστορία, ανύπαρκτοι χαρακτήρες. Μόνο σε σινεμά με 3D και αυτό προαιρετικά.

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ     5 στα 10.




Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ: CAPTAIN AMERICA (Captain America: The First Avenger)(2011) ΗΠΑ,124'.

Director: 

Αρκετά πιστή μεταφορά μιας μεγάλης επιτυχίας της Marvel Comics στην μεγάλη οθόνη. Παίρνει τον χρόνο της και δεν βιάζεται, σε αυτό θυμίζει την πρακτική του "Batman begins". Εκεί σταματούν βέβαια και οι οποιεσδήποτε συγκρίσεις. Ο Joe Johnston είναι ένας μέτριος σκηνοθέτης (JumanjiJurassic Park III) και προφανώς υπάρχουν όρια σε αυτά που μπορεί να κάνει. Μεγάλη παραγωγή, όπως μας έχουν συνηθίσει τώρα τελευταία, με καλό καστ. Οι πατριωτικές κορόνες είναι αμβλυμένες, προς τιμήν της ταινίας. Η δράση δεν είναι καταιγιστική. Συνολικά μια αξιοπρεπής "άοσμη" ταινία. Αποτελεί ουσιαστικά ¨γέφυρα" στους επερχόμενους  "Avengers". 

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ    6 στα 10. 



ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΑΪΒΙΚΗΣ, ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΑ ΝΕΡΑ (Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides)(2011) ΗΠΑ, 136'
Director: Rob Marshall

Ο Τζόνι Ντεπ τώρα που έχει παιδάκια πρέπει να τα ταΐσει, να τα σπουδάσει....καταλαβαίνετε. Η τέταρτη ταινία των πειρατών δεν προσπαθεί καν να κρύψει την προχειρότητα της. Είναι με διαφορά η χειρότερη από όλες. Η Penélope Cruz τα κάνει ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Καλύτερα να πάτε στο αντίστοιχο θεματικό πάρκο της Disney. Εκεί θα πληρώσετε περισσότερα, αλλά θα σηκωθείτε από τον βουλιαγμένο καναπέ σας!

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ     5 στα 10.





SUPER 8 (2011) ΗΠΑ, 112'.
Director,
Writer:


Το νέο παιδί θαύμα του Χόλιγουντ (J.J. Abrams- Lost, Star Trek) αντιγράφει το παλαιότερο (

Steven Spielberg- δεν χρειάζονται συστάσεις). Η διαφορά είναι ότι ο Spielberg δημιούργησε μια σχολή, ενώ ο Abrams απλώς αντιγράφει επιτυχημένα. Δεν είναι ότι δεν έχει ταλέντο και ότι δεν είναι πανέξυπνος και ικανός, απλά δεν την ψάχνει παραπάνω, κάνει το κέφι του. Η ταινία λοιπόν είναι του πρώτου σε παραγωγή του δεύτερου και θυμίζει ταινία του δεύτερου μόνο που την έχει γυρίσει ο πρώτος. Μπερδευτήκατε; Δεν χρειάζεται, σας τα κάνω λιανά. Είναι κάτι μεταξύ του Ε.Τ. και του Cloverfield, ένα υβρίδιο δηλαδή και φόρος τιμής στον δάσκαλο. Συμπαθής, με καταπληκτικούς νεαρούς πρωταγωνιστές, έχει επιμέρους καλές στιγμές παγιδεύεται όμως στην αφέλεια και την απλοϊκότητα. Το θέμα είναι να μην επαναλαμβάνεις και τα λάθη του δασκάλου σου.


ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ   6 ΣΤΑ 10.






ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ (Don't Be Afraid of the Dark)(2010) ΗΠΑ, Αυστραλία, Μεξικό. 99'
Director: 

Ο ιθύνων νους εδώ είναι ο "πολύς" Guillermo del Toro, που έχει διασκευάσει το σενάριο από μια παλιά τηλεταινία και έχει κάνει την παραγωγή. Αξιοπρεπές θρίλερ όπου η μικρή πρωταγωνίστρια βάζει τα γυαλιά στην Katie Holmes ( ατάλαντη ) και στον Guy Pearce ( βαριέται ). Είναι για όλες τις ηλικίες- που λέει ο λόγος. Περισσότερο μια ιστορία φαντασμάτων και μύησης. Μπορεί η πηγή του κακού να σας απογοητεύσει, η ταινία πάντως έχει καλά εφέ και ποντάρει πιο πολύ στην ατμόσφαιρα. Για μια κρύα νύχτα στο σπίτι.

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ    6 στα 10.




Τώρα πάμε στα βαθιά. Δυο ταινιούλες μικρές και αιματηρές. Μόνο από τον Μπομπίνα! 


ΜΕΣΑ ΜΟΥ (

À l'intérieur )(2007) Γαλλία. 75' (83' unrated)



Έγκυος περιμένει να ξημερώσει για να πάει να γεννήσει με ραντεβού, αλλά δεν έχει υπολογίσει στην επιθυμία μιας παρανοϊκής αγνώστου να της πάρει το παιδί.
Φυσικά πάντα γράφω για το unrated. Ταινία τεσσάρων τοίχων, αγωνιώδης αλλά τελικώς πολύ μέτρια, έως κακή. Γραφική βία και σεναριακές αφέλειες. Προσοχή, μόνο για φανατικούς. 


ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ      4 στα 10.



GUROTESUKU (2009) Ιαπωνία, 69' (73' unrated)


Director, Writer:

Τι να σας πω, αυτοί οι Ιάπωνες κάθε φορά ξεπερνούν τον εαυτό τους. Γυρνάνε τις πιο άρρωστες ταινίες. Η συγκεκριμένη δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνεχής προσπάθεια ενός ψυχοπαθή να κακοποιήσει σεξουαλικά, σωματικά και ψυχικά ένα ζευγάρι δύσμοιρους νεαρούς. Η αλήθεια είναι ότι γίνεται με κάποιο στυλ και καλές ερμηνείες, δεν ξέρω όμως ποιος θα αντέξει μια ακατάπαυστη έκθεση ωμοτήτων. Μόνο για ταγμένους του Ασιατικού τρόμου. 


ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ    5 στα 10.











ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΕΙΡΕΣ ΕΒΕΡ ΕΝΤ ΕΒΕΡ ΕΝΤ ΕΒΕΡ!!! (51-100)

Εδώ συνεχίζουμε το ταξίδι μας στις τηλεοπτικές αναμνήσεις. Είναι οι υπόλοιπες 50 από τις 100 αγαπημένες σειρές του κου Λάκη. Επαναλαμβάν...