ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ/ ΛΟΥΛΟΥ ( Die Büchse der Pandora ) 1929, Γερμανία, Α/Μ, silent, διάρκεια 133'.

Director: 

Georg Wilhelm Pabst

Cast: Louise Brooks, Fritz Kortner and Francis Lederer

Αν πρέπει να δείτε μια χούφτα ταινίες του Βωβού Κινηματογράφου- η γνώμη μου είναι πως πρέπει να δείτε αρκετές παραπάνω- "Το κουτί της Πανδώρας" πρέπει να συγκαταλέγεται ανάμεσά τους. Γυρισμένη το 1929 από τον Γερμανό Georg Wilhelm Pabst και έχοντας μια εμβληματική ερμηνεία από την Αμερικανίδα Louise Brooks, είναι από τις τελευταίες βωβές ταινίες που γυρίστηκαν. Η Brooks μετά από πολλές καλλιτεχνικές αποτυχίες δέχτηκε το κάλεσμα του σκηνοθέτη και πήγε στην Γερμανία. 

Γεννημένη στο Κάνσας, ξεκίνησε σαν χορεύτρια, αλλά γρήγορα μπήκε στον κόσμο της κινούμενης εικόνας, Έχοντας ένα πολύ εκφραστικό πρόσωπο και σεξουαλική δύναμη να "γράφει" στην οθόνη, καθιερώθηκε σαν πρωταγωνίστρια.

Στην συγκεκριμένη ταινία ξεχωρίζει από τους μονοκόμματους συμπρωταγωνιστές της με την γήινη ερμηνεία της. Το κούρεμά της είναι στο top 10 των χαρακτηριστικότερων στην ιστορία και έγινε τρελή μόδα. Πέρα από αυτά όλα όμως, η ταινία έχει μεγάλη οπτική δύναμη και είναι αρκετά τολμηρή για την εποχή της. Πολλοί πολέμιοι της θεωρούν, επειδή στην εποχή της δεν έκανε ιδιαίτερη επιτυχία, ότι την δεκαετία του '50 φίλοι κριτικοί της Brooks την φέραν πάλι στην επιφάνεια και από τότε θεωρείται ιεροσυλία να την αμφισβητείς.

Εμείς δεν έχουμε σχέση με όλα αυτά. Η κάθε ταινία κρίνεται έξω από μικροπολιτικές και "κολλήματα". Η "Λούλου", λοιπόν ,όπως ήταν ο τίτλος της όταν πρωτοπροβλήθηκε στην Ελλάδα, είναι ένα κορίτσι ελαφρών ηθών που καταστρέφει τους άντρες. Eίναι το Α και το Ω της femme fatale. Με την ερμηνεία της η Brooks στρώνει τον δρόμο για όλες τις μοιραίες γυναίκες που θα στοιχειώσουν την μεγάλη οθόνη. Είναι το αρχετυπικό θηλυκό, η άφταστη φαντασίωση κάθε άντρα, που πιασμένος στα δίχτυα της, δεν τον ενδιαφέρει αν οδηγείται ακόμα και στον θάνατο. Η ίδια όμως είναι ακόμα πιο καταραμένη, μην μπορώντας να μπει σε καλούπια και με ασταθή χαρακτήρα, θα οδηγηθεί στην τραγική της μοίρα.

Είναι ξεκάθαρο ότι αν δεν υπήρχε η Brooks θα μιλούσαμε για άλλη ταινία- αν μιλούσαμε καθόλου- όμως και σκηνοθετικά είναι καταπληκτική. Τα πλάνα είναι πάνω στην πρωταγωνίστρια, η ασπρόμαυρη φωτογραφία περιδιαβαίνει σε σκοτεινά σοκάκια, νυχτερινά κέντρα διασκεδάσεως, κρεβάτια εραστών. Το φως προέρχεται από τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών. Ο Pabst διακρίνεται για την λιγότερο μελοδραματική και περισσότερο ανθρώπινη πλευρά της ματιάς του. Αυτό το καταλαβαίνεις όταν δεις παρόμοιες ταινίες της εποχής.

Η Brooks αποτραβήχτηκε από το σινεμά το 1938 έχοντας κάνει 25 ταινίες και ασχολήθηκε με το γράψιμο και την ζωγραφική. Έχει γράψει και την αυτοβιογραφία της για όσους ενδιαφέρονται. Πέθανε σε ηλικία 78 ετών από καρδιακή προσβολή στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης.

Να δείτε οπωσδήποτε την ταινία αγαπητά μου παιδιά, αν ενδιαφέρεστε έστω και λίγο για τον κινηματογράφο. Η δύναμή της είναι ακόμα μεγάλη. 

Υ.Γ. Η παρουσίαση της ταινίας γίνεται με αφορμή την επανέκδοση της στους κινηματογράφους.

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ  ******

ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ; Ευχαρίστως.