ΑΧ, ΤΑ ΟΣΚΑΡ!

Ο ΜΠΟΜΠΙΝΑΣ ΒΑΖΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ.

Αγαπητά μου παιδιά, ο θεσμός των οσκαρ(ς) είναι ένα εκπληκτικό πανηγυράκι. Η τελετή έχει πιο ενδιαφέρον από τα βραβεία, καθότι υπάρχει μια τεράστια παράδοση συντηρητικών και κοντόφθαλμων επιλογών. Συνήθως οι ταινίες που πρωταγωνιστούν είναι μέτριες και οι πιο δυναμικές παρουσίες αδικούνται. Αυτό τείνει να αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Έχουμε πιο ανεξάρτητες παραγωγές, με πιο σκοτεινό θέμα, αλλά μην φανταστείτε ότι γίνονται και θαύματα. Κατ αρχάς οι κατηγορίες horror και sci-fi σνομπάρονται επιδεικτικά. Επίσης παίζονται πολλά "πολιτικά" παιχνίδια εταιρειών, αλλά και τάσεις που επικρατούν στον μικρόκοσμο του Χόλιγουντ.

Επειδή έχουμε και φέτος την πρεμούρα για το ποιος θα πάρει τι, σας κάνω μια γρήγορη υπενθύμιση των εξοργιστικών φάουλ που έχει κάνει η ακαδημία. Θα μιλήσω για εξαιρετικές περιπτώσεις, που από την ασφαλή σκοπιά του χρόνου που περνά, φαίνονται γελοίες. Άλλωστε είναι απλά ένα βραβείο από μια επιτροπή. Επίσης θα μείνω μόνο στην κατηγορία καλύτερης ταινίας, που είναι και η βασικότερη. Αν μπλέξουμε με όλες τις κατηγορίες δεν θα τελειώσουμε ποτέ!

Συνοπτικά θα τα χωρίσουμε σε 3 κατηγορίες:

ΑΔΙΚΙΕΣ!!!

ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: ΤΙ ΕΔΩΣΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΑΣ? ( Ή ΟΙ ΠΙΟ ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΈΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΕΒΕΡ- ΦΑΣΗ WTF...)

1940- Το "Ρεμπέκα" κερδίζει τον "Μεγάλο δικτάτορα"! Πόσο μπροστά να είσαι ρε φίλε... Ο Τσάρλι Τσάπλιν ξεμπροστιάζει τον Χίτλερ, όταν όλοι τον γλύφανε, σε μια αριστουργηματική τραγικο-κωμωδία με αξεπέραστες σεκάνς. Όμως το όσκαρ το παίρνει η ταινία του Χίτσκοκ, αλλά φυσικά όχι ο Χίτσκοκ, γιατί το όσκαρ καλύτερης πάει στον παραγωγό Σέλζνικ. Με ένα σμπάρο, 2 τρυγόνια δηλαδή. Ο Τσάπλιν και ο Χίτσκοκ δεν πήραν ούτε ένα αγαλματίδιο ΠΟΤΕ...!

1941- Το "Η κοιλάδα της κατάρας" κερδίζει τον "Πολίτη Κέην".

Τι κι αν το Αμερικάνικο Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατατάσσει για χρόνια σαν την πιο σημαντική Αμερικάνικη ταινία όλων των εποχών. Τι κι αν όλες οι λίστες παγκοσμίως την περιέχουν, πολλές φορές στην πρώτη δεκάδα. Οι φωστήρες της Ακαδημίας το 1941, έδωσαν το όσκαρ στο ξεχασμένο και πομπώδες μελόδραμα του John Ford, How green was my valley...!

Το ότι η ταινία του Όρσον Γουέλς άλλαξε την ιστορία του κινηματογράφου είναι μια λεπτομέρεια. Άλλωστε ο Γουελς είναι από τα ιερά "τέρατα" του σινεμά, που αδικήθηκε μόνιμα. 

1970- "Πάτον" νίκησε, εναντίον του "ΜΑΣ".

Εδώ έχουμε ξεκάθαρα πολιτική απόφαση. Η μία ταινία είναι στρατόκαυλη και η άλλη μια εξωφρενική αντιπολεμική κωμωδία του Άλτμαν, που εκείνη την εποχή πρέπει να τον έβλεπαν σαν αναρχοκουμμουνιστή στο Χολιγουντ. Το "Πάτον" δεν βλέπεται πια...Το "ΜΑΣ" έκανε μετά και μια πετυχημένη σειρά στην τηλεόραση για 10 ολόκληρες σεζόν!

1973- Το "Κεντρί" κερδίζει τον "Εξορκιστή".

Βέβαια ο εξορκιστής είναι μια ταινία που έβαλε τον τρόμο στο mainstream κοινό...και όχι με ωραίο τρόπο! Είναι μια ταινία αναφοράς και ένας ακρογωνιαίος λίθος. Έχει κάνει τα περισσότερα εισιτήρια για ταινία του είδους και ήταν η πρώτη καθαρόαιμη ταινία τρόμου που πήρε κάποια όσκαρ- σεναρίου π.χ. Αυτό από μόνο του είναι κάτι. Αλλά ρε φίλε, να χάνεις από το "Κεντρι"? Ήταν τα μάτια του Ρέντφορντ και του Νιούμαν βλέπεις, απέναντι στους εμετούς χολής και τους αυνανισμούς με τον σταυρό της Λίντα Μπλερ...

1976- O MF "Rocky" over the MF "Taxi driver".

Mερικοί κανίβαλοι από σας θα χαίρεστε, επειδή έχετε πάει σε όλα τα Ρόκι που μας καταράστηκαν να δούμε και τώρα τελευταία στα Κριντ, στον μαύρο συνεχιστή της παράδοσης του Σλάι. 

Σας νιώθω ρε μάγκες, έχει τον χαβαλέ του (not), αλλά εδώ μιλάμε για κινηματογράφο και καμιά μπουνιά του Μπαλμπόα δεν μπορεί να γκρεμίσει το "are you talking to me?" του Ντε Νίρο. Μην μιλήσουμε για σενάριο ( Paul Schrader), σκηνοθεσία (Martin Scorsese), μουσική (Bernard Herrmann) και ερμηνείες ( Robert De Niro, Jodie Foster, Harvei Keitel). Ο Σκορσέζε τελικά, ίδρωσε να πάρει όσκαρ και τελικά του το έδωσαν για το "Departed".

1994- Ο πανίβλακας "Φόρεστ Γκαμπ" κέρδισε τον ορυμαγδό του "Pulp Fiction"!

Εδώ είναι που λες βάλτε το στον ποπό σας...

Τα λόγια ωχριούσαν, όταν έβλεπα την απονομή τότε. Κλασσική συντηρητική επιλογή της ακαδημίας. Και αν κάποιος προτάξει το επιχείρημα, ότι η ταινία του Ταραντινο δεν είχε ουσία, πετάξτε του μια παντόφλα. Γιατί ο Φόρεστ δεν είχε κανένα νόημα...

ΧΑΛΙΑ!

ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΟΣΚΑΡ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ.

Εδώ δεν μιλάμε συγκριτικά, αλλά με πραγματική αηδιαστική απορία...

1952- THE GREATEST SHOW ON EARTH.

Αν παιζει ο Τσάρλτον Χέστον- το ακριβές!- και σκηνοθετεί ο Σεσίλ Ντε Μιλ, δώσε το όσκαρ....σιγουράκι. Ακόμα κι αν είναι η μέτρια και βαρετή ιστορία ενός τσίρκου...

1956- AROUND THE WORLD IN 80 DAYS-

Δώσαμε λεφτά μάνα μου! Το κάναμε και μιούζικαλ! 3 ώρες μπανάλ μεγαλείου...

1968- OLIVER!- 

Την χρονιά που βγήκαν μερικές από τις μεγαλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, η ακαδημία έδωσε υποψηφιότητες σε...άλλες και το όσκαρ σε ένα παλιομοδίτικο μιούζικαλ για τον Όλιβερ Τουίστ!

Η "Οδύσσεια του διαστήματος" π.χ. δεν ήταν ούτε υποψήφια...@@@@@@

1976- ROCKY-

Τα είπαμε πιο πάνω. Να ξεκαθαρίσουμε πως την θεωρούμε πολλή μέτρια ταινία...

1985- OUT OF AFRICA- 

And out of mind, θα έλεγα. Ύπνος, κούραση και μετριότητα.

1989- DRIVING MISS DAISY-

Η δεκαετία του '80 σφραγίστηκε από συντηρητικές και άχρωμες επιλογές. Αυτή είναι ίσως η χειρότερη. Τηλεταινία για υπερήλικες...

1994- FORREST GUMP- 

Και εδώ τα είπαμε. Θέλω να τονίσω πως εκτός από pulp fiction ήταν και οι κάτωθι υποψήφιες:

Four Weddings and a Funeral

Quiz Show

The Shawshank Redemption

Νομίζω είχαν να επιλέξουν...

2001- A BEAUTIFUL MIND-

Η ταινία που κανείς δεν θυμάται για κανένα λόγο. 

2002- CHICAGO- 

Ένα μιούζικαλ ακόμα- τα αγαπημένα της ακαδημίας- και πολύ μέτριο...

2007- NO COUNTRY FOR OLD MEN- 

Εδώ μπορεί να έχετε ενστάσεις. Οι Κοέν, που είναι αγαπημένα παιδιά της ακαδημίας, έχουν γυρίσει πολύ καλύτερες ταινίες. Η συγκεκριμένη είναι υπερεκτιμημένη και πιστεύω πως δεν λειτουργεί η αλλαγή της αφήγησης που δοκιμάζει. Την θεωρώ πολύ Β...

2010- THE KING'S SPEECH- 

BBC για Κυριακή απόγευμα και πολύ του είναι. 

2012- ARGO- 

Μόνο στην Αμερική ένας τύπος σαν τον Μπεν Άφλεκ θα γινόταν ηθοποιός και μόνο, μαζί με τους υπόλοιπους μπεκρήδες της ακαδημίας, θα ψήφιζαν να πάρει όσκαρ για ταινία copy- paste Paul Greengrass, χωρίς πραγματικό δραματουργικό ενδιαφέρον.

'Οπως βλέπετε οι αθλιότητες συνεχίζονται...

ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ.

ΤΡΙΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: ΠΩΣ ΤΟ ΕΠΑΘΕΣ?

(Δηλαδή οι σπάνιες φορές, που από τις υποψήφιες, έκαναν την καλύτερη επιλογή.)

1939- GONE WITH THE WIND- 

Ακόμα κι αν σου φαίνεται τώρα ξεπερασμένη, μιλάμε για μια γιγαντιαία παραγωγή και μεγαλειώδη διασκευή, προάγγελο της σαπουνόπερας. Οι ερμηνείες και το καστ έχουν τοτεμική αξία. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην την ξέρει...

1962- LAWRENCE OF ARABIA- 

Δοκίμιο του επικού κινηματογράφου και της σπουδής χαρακτήρα. Η ερμηνεία του Πίτερ Ο'Τουλ είναι στις 10 όλων των εποχών, μουσικάρα, γενικά είναι να την βλέπεις κάθε 5 χρόνια, να έρχεσαι στα ίσα σου. Ο Σπίλμπεργκ αποφάσισε να γίνει σκηνοθέτης, όταν την είδε.

1972- THE GODFATHER- 

Monday, tuesday, wednesday και κάθε μέρα είναι για τον ΝΟΝΟ. Αξεπέραστο αριστούργημα. Η πρώτη μεγάλη κατάκτηση της τότε ανανεωτικής πτέρυγας του Χόλιγουντ. Μια ταινία μπολιασμένη στο DNA κάθε σινεφίλ.

1984- AMADEUS-

Σε μια μέτρια χρονιά, η ταινία του Μίλος Φόρμαν ήταν η μοναδική δικαιολογημένη οσκαρική επιλογή. Με μια σχεδόν ροκ διασκευή της ζωής του Μότσαρτ, από το ομώνυμο θεατρικό έργο, μπολιασμένη με την αριστουργηματική μουσική του αδικοχαμένου συνθέτη, τις εξαιρετικές ερμηνείες και την καθηλωτική αναβίωση της εποχής. Άξιος!

1991- SILENCE OF THE LAMPS- 

Αυτό που δεν κατάφερε ο Εξορκιστής, ήρθε, μετά από σχεδόν 20 χρόνια να το κάνει η ταινία του Τζόναθαν Ντέμι. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη προβολή στο ΙΝΤΕΑΛ. Τα χλωμά πρόσωπα των ανυποψίαστων κυνηγών των βραβείων. Είναι τόσο μεγάλη η νίκη της ταινίας, γιατί κατάφερε να κερδίσει τα 5 πιο σημαντικά βραβεία. Ταινίας, σκηνοθεσίας, α΄ γυναικείου, α' αντρικου, σεναρίου. Έτσι μπήκε στο πάνθεον  μιας χούφτας ταινιών με την αντίστοιχη επιτυχία.

2003- LORD OF THE RINGS, THE RETURN OF THE KING- 

Περισσότερο μια αναγνώριση της τιτάνιας προσπάθειας του Πίτερ Τζάκσον, η τρίτη ταινία της τριλογίας κατέκτησε συνολικά 11 όσκαρ και μαζί με τα τεχνικά των προηγούμενων ταινιών, συγκέντρωσε 17! Στον ψυχαγωγικό κινηματογράφο δεν υπάρχει ταινία με περισσότερη επίδραση τα τελευταία 20 χρόνια. Αν δείτε και ποιοι ήταν υποψήφιοι εκείνη τη χρονιά, γίνεται ξεκάθαρο.

2017- THE SHAPE OF WATER- 

Αυτό είναι πολύ προσωπική επιλογή. Πάει ενάντια όμως σε όλα τα στερεότυπα των όσκαρ. Σκοτεινή, μικρή ταινία, φαντασίας, με λεπτές πινελιές χιούμορ και τρόμου. Ούτε στα όνειρα μου δεν θα το πίστευα. Η ουσία είναι πως κέρδισε, σε μια χρονιά με πολύ καλές ταινίες...

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Πραγματικά δεν θέλετε να μπούμε σε λεπτομέρειες για το πόσοι και ποιοι δεν έχουν πάρει όσκαρ.

Θα παραθεσω μονο μερικούς που θυμάμαι:

ΤΣΑΡΛΙ ΤΣΑΠΛΙΝ

ΑΛΦΡΕΝΤ ΧΙΤΣΚΟΚ

ΟΡΣΟΝ ΓΟΥΕΛΣ

ΣΤΑΝΛΕΪ ΚΟΥΜΠΡΙΚ

ΑΛΜΠΕΡΤ ΦΙΝΕΪ

ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΜΠΑΡΤΟΝ

ΤΖΙΝ ΓΟΥΑΪΛΝΤΕΡ

ΜΑΡΛΕΝ ΝΤΙΝΤΡΙΧ

Τα όσκαρ λοιπόν είναι θεσμός, γκλαμουριά και καταξίωση για τους νικητές. Δεν είναι να τα παίρνεις στα σοβαρά...

Τα τελευταία χρόνια οι επιλογές είναι λιγότερο εμπορικές. Πάρτε για παράδειγμα φέτος. Τα 2 φαβορί είναι μια ασπρόμαυρη προσωπική ταινία του Κουαρόν, το Ρόμα, το οποίο δεν έχει κάνει εισητήρια- και λόγω Netflix. Η άλλη είναι ο Λάνθιμος, ένας ανεξάρτητος, παράξενος σκηνοθέτης, με μια Βρετανική ταινία εποχής. Kανείς Αμερικάνος.

ΜΕ ΑΠΕΡΑΝΤΗ (ΑΥΤΟ)ΕΚΤΙΜΗΣΗ, ΚΟΣ ΛΑΚΗΣ...