SHERLOCK HOLMES ( ΗΠΑ ) ( 2009)

CAST

Robert downey Jr., Jude Law, Rachel McAdams, Mark Strong, Eddie Marsan.

DIRECTOR

Guy Ritchie

130' - COLOR

Περιπέτεια μυστηρίου

Ευτυχώς που αυτό το παλικάρι, ο Γκάϊ Ρίτσι, καθάρισε με της σκοτούρες τις πρώην γυναίκας του και νυν τεκνορουφήκτρας, Μαντόνα Λουίζ Τσικόνε. Μπορεί επιτέλους να μας δώσει μια περιπέτεια της προκοπής. Άλλωστε γι'αυτό είναι ικανός, μιας και όλες του οι ταινίες είναι σαν μεγάλα θορυβώδη βιντεοκλίπ με ασταμάτητες εξυπνάδες και αλητείες από τους ήρωες - συνήθως αντροπαρέες. Εδώ λοιπόν κάνει την καλύτερη του ταινία κατά τον υπογράφοντα - ο οποίος δεν είναι άλλος από τον εξαιρετικό και μετριόφρων κύριο Λάκη Μπομπίνα!

Χωρίς να είναι και κανένα αριστούργημα βέβαια αλλά μια καλοκουρδισμένη περιπέτεια μυστηρίου, αναβιώνει έναν θρυλικό χαρακτήρα για τις καινούργιες γενιές, που γεννήθηκε πριν 122 ( ! ) χρόνια από την πένα του Κόναν Ντόϊλ, ιατρού παρακαλώ, και μετά βεβαίως και συγγραφέα. Γνήσιος Σκωτσέζος, γεννημένος στο μαγευτικό Εδιμβούργο το 1859, σπούδασε ιατρική και παράλληλα έγραφε για χόμπι μικρές ιστορίες μυστηρίου. Κάπως έτσι ξεπήδησε από την πένα του ο Χόλμς, ο δαιμόνιος αυτός ντετέκτιβ, που τον έκανε διάσημο. Συνολικά έγραψε 56 διηγήματα και 4 μυθιστορήματα, με τον ίδιο ήρωα. Τον εικοστό αιώνα ήρθαν οι μεταφορές στον κινηματογράφο , το ραδιόφωνο και μετέπειτα την τηλεόραση, οι οποίες είναι πάρα πολλές για να απαριθμηθούν. 

Στις περισσότερες ο Χολμς παρουσιαζόταν μεσήλικας, με το τσιμπούκι του φυσικά και με πιο έντονο το φλέγμα του παρά την δίψα του για δράση. Δίπλα του πάντα πιστός ο Γουάτσον, ο οποίος ήταν γιατρός στο επάγγελμα, κάτι που δείχνει με ποιόν ήρωα ταυτιζόταν ο συγγραφέας. Μεταξύ τους υπήρχε μια παράξενη σχέση μεγάλης οικειότητας, πίστης και αυταπάρνησης. Επίσης ο αγαπητός μας ντετέκτιβ είχε και μια αδυναμία στα παραισθησιογόνα, κάτι που περνάει στα ψιλά στην ταινία. Η μεγαλύτερη επιτυχία της ταινίας του Ρίτσι είναι ότι κατορθώνει να επιτύχει αυτή την χημεία με τους πρωταγωνιστές του, τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ στον ρόλο του Χόλμς και του Τζουντ Λο στον ρόλο του Γουάτσον.

Από την πρώτη σκηνή μαζί τους καταλαβαίνεις τον ιδιαίτερο δεσμό που έχουν αυτοί οι άντρες και την πίστη που τρέφουν ο ένας για τον άλλο. Επίσης είναι και ξεκαρδιστικοί οι διάλογοι τους. Αξίζει κάποιος να ξαναδεί την ταινία έτσι κι αλλιώς, ειδικά όμως για τις ατάκες που ξεστομίζουν.

Ο βασικός μου φόβος ήταν ότι ο σκηνοθέτης θα είχε κάνει τον Χόλμς να μοιάζει με σούπερ ήρωα, καταφέρνει όμως να κρατήσει τις ισορροπίες, να ανανεώσει τον ήρωα και να δώσει τις σωστές  δόσεις χιούμορ.

Ο κακός είναι ο Λόρδος Μπλάκγουντ, ο οποίος αποδίδεται με σκοτεινή ματιά δανδή και εφιαλτική σιγουριά από τον καρατερίστα Άγγλο ηθοποιό Μαρκ Στρονγκ. Υπάρχει και η καπάτσα και γοητευτική αρραβωνιαστικιά του Χολμς, που την παίζει η γλυκιά Κέλι Ράϊλι. Τον γνωστό χαρακτήρα από τα μυθιστορήματα επιθεωρητή Λεστράντ παίζει, με μια χαρακτηριστική βλακεία στο μάτι, ο Έντι Μάρσαν.

Ο Χόλμς λοιπόν και ο Γουάτσον καταφέρνουν να σταματήσουν μια τελετή μαύρης μαγείας και να συλλάβουν τον σατανικό Λόρδο Μπλάκγουντ. Ο Λόρδος υπόσχεται στον Χόλμς, λίγο πριν κρεμαστεί, ότι θα επιστρέψει από τον τάφο του με δύναμη μεγαλύτερη και θα κάνει πρώτα την Αγγλία και μετά όλο τον κόσμο να τον προσκυνήσει. Το οποίο και γίνεται και τώρα ο ντετέκτιβ είναι υποχρεωμένος να κυνηγήσει τον, υποτίθεται, νεκραναστημένο κακοποιό πριν εκείνος προλάβει, χρησιμοποιώντας τα μέλη της αίρεσης του, να καταλάβει το κοινοβούλιο.

Η ταινία είναι ένα κανονικό μπλόκμπάστερ, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να εκβαθύνει, είναι όμως φτιαγμένη με μεράκι και  αρκετά έξυπνη. Ο σκηνοθέτης ξέρει τα όρια του και χρησιμοποιεί το γοτθικό, γκρίζο και βρώμικο Λονδίνο που του δίνει ο οπερατέρ  και η καλλιτεχνική του διεύθυνσή, τα κουστούμια και το μακιγιάζ, που είναι κατάλληλα για την περίσταση και απλά ενορχηστρώνει την ευφυώς γραμμένη ιστορία του, η οποία βέβαια είναι πρωτότυπη και δεν βασίζεται σε υπάρχον κείμενο. Βρίσκει δηλαδή την σωστή ισορροπία και καταφέρνει να κάνει μια επανεκκίνηση στον χαρακτήρα και τελικά να ανοίξει ένα καινούργιο franchise.

Φτιαγμένη από καλά υλικά με σκοπό να σε κάνει να διασκεδάσεις για δύο ώρες η ταινία κάνει ακριβώς - και μόνο - αυτό, καταφέρνοντας να μην μπει στην μύτη των σκληροπυρηνικών φαν του δαιμόνιου ντετέκτιβ. Είδατε τελικά που ο χωρισμός μερικές φορές κάνει καλό;

Άρτι αφιχθείσα στα ράφια των βίντεο κλαμπ, διψά για μεγάλη οθόνη τηλεόρασης, ώστε να αναπνεύσουν τα κουστούμια, οι βικτοριανοί δρόμοι και τα σκηνικά. Δείτε τη για να περάσετε καλά και αναφωνήστε: Mα είναι στοιχειώδες αγαπητέ Γουάτσον!!!!!!!!!

Ο Χολμς όπως δεν τον έχετε ξαναδεί από τον Γκάϊ Ρίτσι, πρώην άντρα της είμαι-ένα-και-κανένα-δεν-έχω-φωνή-και-είμαι-η-μεγαλύτερη-σταρ-του-πλανήτη! Φιλάκια.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ : *** για το σινεμά και τον καναπέ.

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ; : Όταν βγει το δεύτερο για να κάνω σύνδεση με τα προηγούμενα.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ : 'Όσοι θέλουν να το ρίξουν λίγο έξω.

">

Και ένα βιντεάκι που κυκλοφορεί και έχει πολύ πλάκα!!!!!

">

,

BOBINA CLASSICS

Το εργαστήρι του δρ. Καλιγκάρι ( DAS KABINETT DES DOKTOR CALIGARI ) Γερμανία ( 1919 )

CAST

Werner Krauss, Conrad Veidt, Lil Dagover, Friedrich Feher.

DIRECTOR

Robert Wiene

52' - SILENT, BLACK&WHITE

Τρόμου

Ποια ταινία είναι η πρώτη ταινία τρόμου στην ιστορία του κινηματογράφου, η πρώτη του λεγόμενου Γερμανικού εξπρεσιονισμού, η πρώτη που ακόμα ξαφνιάζει, ευχάριστα ή δυσάρεστα, με το ανατρεπτικό της τέλος, που άνοιξε το δρόμο σε ταινίες όπως το Μετρόπολις και το Νοσφεράτου; Μα φυσικά το εργαστήρι του Δρ. Καλιγκάρι! Και δεν είναι μόνο αυτό. Σε αυτή την απόλυτα υπνωτιστική και ατμοσφαιρική δημιουργία, που διαρκεί μόλις 50 λεπτά, ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Βάϊν καταφέρνει να βάλει τα θεμέλια ενός ολόκληρου είδους. Πρόκειται για μια ταινία ορόσημο που επηρέασε με τα  εξώκοσμα σκηνικά και τις παράξενες γωνίες λήψης της ολόκληρο το μέχρι σήμερα φάσμα του φανταστικού σινεμά, ακόμα και σκηνοθέτες όπως τον Τιμ Μπάρτον. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρωταγωνιστής μοιάζει με τον Ψαλιδοχέρη!

Σε μια μικρή Γερμανική επαρχιακή πόλη φτάνει ένα περιοδεύoν τσίρκο. Μία από τις ατραξιόν του τσίρκου είναι και ο μέγας υπνωτιστής Καλιγκάρι. Όταν όμως αρχίζουν παράξενα γεγονότα και δολοφονίες να συμβαίνουν στην μικρή αυτή πόλη, ο ήρωας μας, ο Φράνσις, θα υποπτευθεί τον μυστηριώδη υπνωτιστή και θα το αναφέρει στην αστυνομία όπου και θα τον αγνοήσουν. Συνεχίζοντας μόνος του την έρευνα εξαιτίας της δολοφονίας ενός φίλου του, θα ανακαλύψει ότι ο Καλιγκάρι δεν δρα ο ίδιος αλλά έχει έναν νεαρό που τον χρησιμοποιεί σαν υποχείριο του και κάτω από την επήρεια  της ύπνωσης διαπράττει τους φόνους. Αυτό είναι όμως μόνο η αρχή, καθώς τα πράγματα θα πάρουν μια νέα συναρπαστική τροπή.

Οι κριτικοί της εποχής αλλά και το αρτ κοινό είδαν την ελευθερία στην έκφραση, στα παράξενα ζωγραφισμένα ντεκόρ και στην συναρπαστική προοπτική των κτιρίων και των αντικειμένων. Το κοινό μαγεύτηκε από την ιστορία που οι δύο συγγραφείς της αποφάσισαν να την πάνε προς την πλευρά του τρόμου και του παράδοξου, έτσι ώστε να μπορέσουν να δώσουν στα σχήματα και τα πρόσωπα κάτι μαγικό. Όλες οι πασίγνωστες ταινίες τρόμου της δεκαετίας του '30 ( Φρανκενστάϊν, Δράκουλας, Αόρατος άνθρωπος, κ.α.) καθώς και τα φιλμ νουάρ της δεκαετίας του '40, χρησιμοποίησαν τον φωτισμό και το παιχνίδι των σκιών. Υπήρξαν άλλωστε πολλοί σκηνοθέτες που πήγαν στο Χόλιγουντ από την Γερμανία και ήταν σαφώς επηρεασμένοι. Υπάρχει και μια κοινωνική προέκταση της ταινίας από τον Ζίγκφριντ Κρακάουερ στο βιβλίο του ''Από τον Καλιγκάρι στον Χίτλερ'', όπου ισχυρίζεται ότι το φιλμ μπορεί να θεωρηθεί σαν μια πολιτική αλληγορία της κοινωνικής συμπεριφοράς των ανθρώπων της Γερμανίας πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Θεωρεί ότι ο Καλιγκάρι αντιπροσωπεύει μια τυραννική φιγούρα που φέρνει το κοινωνικό χάος και τον τρόμο.

Η ερμηνεία όλου του καστ είναι πολύ καλή, χωρίς να ξεφεύγει βέβαια από το καθιερωμένο τρόπο παιξίματος και θεατρικότητας του βωβού κινηματογράφου, δίνοντας όμως μια πλαστικότητα και μια ονειρική ποιότητα στις εκφράσεις που δεν ενοχλεί. Η σκηνοθεσία είναι στυλιζαρισμένη με την κάμερα στο κέντρο, ακίνητη  να παρακολουθεί τα δρώμενα καθώς οι ηθοποιοί κινούν την δράση. Τα ντεκόρ, το μακιγιάζ, η καλλιτεχνική διεύθυνση είναι κάτι το πρωτόγνωρο για εκείνη την εποχή και ακόμα και τώρα προκαλούν αίσθηση με την καινοτομία τους. Σε μερικές περιπτώσεις ακουμπάνε και τον σουρεαλισμό. Όπως για παράδειγμα τα πολύ ψηλά σκαμνιά που ανεβαίνουν κάποιοι επίσημοι για να μιλήσουν! Υπάρχει μόνο ένα μικρό ψεγάδι και έχει να κάνει με μια απλοϊκότητα που μερικές φορές χαρακτηρίζει τις κινήσεις και τα κίνητρα των ηρώων, αλλά είναι αμελητέα.

Σε μια οικιακή προβολή με αποκατεστημένη ψηφιακά εικόνα, το Εργαστήρι του δρ. Καλιγκάρι γίνεται μια συναρπαστική μικρή εκπληξη. Διαρκεί όσο ένα επεισόδιο μιας σειράς και μας αποζημιώνει στο έπακρο. Μην το φοβάστε καθόλου, μπείτε μέσα στον γκόθικ κόσμο του.

Αυτά είχα να πω και τώρα τα προβλεπόμενα :

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ : *****για την ιστορική και καλλιτεχνική της αξία.

 **** για την θέαση της 

ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ; : Είναι πάντα ενδιαφέρουσα και επίκαιρη.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ : Ταγμένοι σινεφίλ, άνθρωποι κάθε ηλικίας που ενδιαφέρονται για κάτι διαφορετικό, άτομα με καλλιτεχνικές αναζητήσεις. ( Καλά, έσκισα λέμε!!!!!! )

">