J. EDGAR (2011) ΗΠΑ, Διάρκεια 137'

Director, Producer:

Clint Eastwood

Cast: Leonardo DiCaprio, Armie Hammer, Naomi Watts, Judi Dench.

Μια από τις πιο αμφιλεγόμενες και σκοτεινές προσωπικότητες του 20ου αιώνα, ο J. Edgar Hoover, ο ιδρυτής του FBI και αρχηγός του για μισό αιώνα, ο άνθρωπος που έβαλε τα δακτυλικά αποτυπώματα και την γενικότερη συλλογή αποδεικτικών στοιχείων από τον τόπο του εγκλήματος σε ταξινόμηση- τι CSI θα βλέπαμε τώρα αν δεν υπήρχε αυτός!- και μέγας μάστορας του αρχιφακελώματος, αυτός είναι ο άνθρωπος που ο μέγας Clint Eastwood- 82χρονος πια- Ρεπουμπλικάνος από τα γεννοφάσκια του, προσπαθεί να σκιαγραφήσει στην τελευταία του ταινία. Είναι δε τόση η φιλοδοξία του σκηνοθέτη που προσεγγίζει τον Hoover σαν ένα σεξουαλικά καταπιεσμένο άτομο που αφιέρωσε όλη την ζωή του να κυνηγά "κουμουνιστές" και άλλους υποτιθέμενους ανατροπείς της πολιτικής σταθερότητας. Είχε δε στο τσεπάκι του όλους του διάσημους και μη, γνωρίζοντας όλα τα μυστικά τους και κανένας πρόεδρος δεν μπόρεσε να τον κατεβάσει από την καρέκλα του παρά μόνο ο θάνατος.

Πως ένα μικρό ανθρωπάκι αναρριχήθηκε στα μεγαλύτερα αξιώματα μιας αυτοκρατορίας; Προφανώς είχε ταλέντο και επιμονή στην διαπλοκή. Αυτό όμως που μας δείχνει ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος του "Milk"  Dustin Lance Black είναι ότι ο ίδιος είχε ένα πιο σκοτεινό υπόστρωμα. Αρνούμενος να αποδεχτεί την ταυτότητά του, την ομοφυλοφιλία του και ανίκανος να ευτυχήσει, επιδόθηκε σε ένα κυνήγι μαγισσών. Από τη μία αυτό εξηγεί κάποια πράγματα, από την άλλη τα υπεραπλουστεύει. Αυτό που κάνει σίγουρα είναι να δώσει πιο ανθρώπινη μορφή και ευαισθησία σε ένα σκοτεινό και μισητό πρόσωπο για πολλούς.

Σε αυτό βοηθά ο Leonardo DiCaprio που- αν και δεν πίστευες ότι θα έκανε ποτέ για τον ρόλο- τα βγάζει πέρα με το παραπάνω, σηκώνοντας στην πλάτη του ολόκληρη την ταινία και μας δίνει και κάνα δυο συγκλονιστικές σκηνές. Η μία είναι με την μητέρα του- μια αλύγιστη και "στυφή" Judi Dench, φοβερή όπως πάντα, όταν προσπαθεί να την κάνει να καταλάβει ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι γυναίκες. Φοβερή σκηνή και για τους δύο. Μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητος ότι ο DiCaprio είναι αδικημένος, γιατί δεν αποτίναξε από πάνω του τον τίτλο του ωραίου. Για μένα έπρεπε να πάρει υποψηφιότητα για την ερμηνεία του. 

Ο Eastwood "κλείνει" την ταινία μέσα σε σκοτεινά γραφεία. Βάζει στο πανέρι του άλλη μια στιβαρή δημιουργία, δεν μπορείς να πεις όμως ότι μας πείθει απόλυτα. Χρησιμοποιώντας το μικρό όνομα του Hoover στον τίτλο θέλει να μας δείξει την ανθρώπινη προσέγγιση, αλλά οι άνθρωποι είναι οι πράξεις τους. Μπορεί να ήταν μια τυραννισμένη ύπαρξη, αλλά τυράννησε και μερικά εκατομμύρια. Μας δείχνει κάπως πιο αόριστα την μεγαλομανία και την παράνοιά του.

Η ταινία έχει όλες τις αρετές μιας προσεγμένης παραγωγής, ο Eastwood έχει γράψει και τη μουσική, βλέπεται ευχάριστα και περιέχει διάφορες "εγκυκλοπαιδικές" γνώσεις, κυρίως Αμερικάνικου ενδιαφέροντος. Δεν θα μείνει στην ιστορία-αν αυτό ρωτάτε- και θα μάθετε ότι το Hoover δεν είναι απλώς μια ηλεκτρική σκούπα...

Ταινιάκι για καναπεδάκι... 

ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ   **1/2

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ;   Όχι...νομίζω...