Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ( MIDNIGHT IN PARIS ) 2011



Είναι εύκολο να προσάψεις διάφορα κολλήματα στον θείο Γούντι, όπως το ότι εδώ και δεκαετίες δεν προχωρά την τέχνη του πιο πέρα, ότι επαναλαμβάνεται, έχει τις ίδιες νευρώσεις κλπ. Στην συγκεκριμένη ταινία έχεις αυτή την αίσθηση, στην αρχή, καθώς μια σειρά από καρτποσταλικές λήψεις εναλλάσσονται στην οθόνη, δείχνοντας ένα μαγευτικό Παρίσι. Στην συνέχεια γνωρίζουμε τους νευρωτικούς Αμερικάνους που λέγαμε, να κάνουν τουρισμό. Ολόκληρη η ταινία έχει την "τουριστική" ματιά στην πόλη, όπως άλλωστε και εκείνη για την Βαρκελώνη ή το Λονδίνο. Ο Άλεν είναι ένας γλυκός αστός, πολίτης του κόσμου και πέρα από την πολυαγαπημένη του Νέα Υόρκη, ταξιδεύει και κάνει το κέφι του.
Ο Owen Wilson είναι πολύ καλός στον ρόλο, δείχνοντας την υποκριτική του φλέβα- που έχει καταστρέψει στις σαχλοκωμωδίες- παίζοντας μια νεότερη έκδοση του σκηνοθέτη. Του σκηνοθέτη που, όντας 71 ετών, όσο και να ήθελε, δεν θα μπορούσε να παίξει τον πρώτο ρόλο. Μιλάμε για έναν 35άρη συγγραφέα, τον Τζιλ, που γράφει για το Χόλιγουντ, αλλά ο διακαής του πόθος είναι η λογοτεχνία. Βρίσκεται στο Παρίσι με την μέλλουσα σύζυγο του και τα πεθερικά του. Όταν εκείνη θα βγει με φίλους μια βόλτα μετά τα μεσάνυχτα, ο Τζιλ θα περιπλανηθεί στο νυχτερινό Παρίσι και μαγεμένος από αυτό θα κάνει ένα ιδιαίτερο ταξίδι. 


Δεν ξέρω τι πρέπει να γράψω για να μην χαλάσω το καλύτερο κομμάτι της ταινίας. Η ταινία είναι σαν μια ονείρωξη ενός συγγραφέα και διανοούμενου. Δεν παίζει ρόλο αν αυτά που βιώνει ο πρωταγωνιστής είναι 100% αληθινά. Η ουσία είναι ότι κάνει ένα ταξίδι στον χρόνο και μια αναμέτρηση με τον εαυτό του, με το τι θέλει και τι επιθυμεί. Όλα τα υπόλοιπα είναι γοητευτικές πινελιές του Γούντι Άλεν. Κάνοντας την πιο ενδιαφέρουσα ταινία του εδώ και 6 χρόνια- εννοώ το Match point (9 στα 10)- καταφέρνει να μπλέξει την φαντασία με την αναπόληση και την κωμωδία με την ενδοσκόπηση. 
Σε πια άλλη ταινία θα βλέπαμε τον Χέμινγουεϊ, τον Νταλί, τον Φιτζέραλντ, τον Μπουνιουέλ, τον Πικάσο και τόσους άλλους σε υπέροχους, μικρούς ρόλους. Το καστ είναι όπως πάντα εντυπωσιακό: Michael SheenKathy BatesMarion CotillardAdrien BrodyKurt FullerRachel McAdams και αυτοί είναι μόνο μερικοί. Η ίδια η πρώτη κυρία της Γαλλίας, Carla Bruni παίζει τον ρόλο μιας ξεναγού.


Ο Τζιλ δεν βγαίνει πιο σοφός από την εμπειρία του αλλά γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό του και διαλέγει τον τρόπο ζωής που επιθυμεί. Δεν έχουμε να κάνουμε βέβαια με βαθυστόχαστα διδάγματα- μακριά από μας αυτά- μόνο συνειδητοποιήσεις. Η κάθε εποχή ζηλεύει την προηγούμενη για το πόσο μοναδικά ήταν τα πράγματα, εξιδανικεύοντας την. Σχεδόν ποτέ κανείς δεν έχει την δυνατότητα να κρίνει σωστά, ζώντας αναγκαστικά μέσα στα προβλήματα του και εγκλωβισμένος στο σήμερα. Ο σκηνοθέτης μας λέει χαρακτηριστικά ότι όταν κοιτάμε το παρελθόν μας φαίνεται καλύτερο, είναι έτσι όμως; Ο Τζιλ νοσταλγεί την περίοδο του μεσοπολέμου, την δεκαετία του '20, όταν βρίσκεται όμως εκεί ακούει για το πόσο ωραία ήταν στην belle epoque και στην  belle epoque ακούει πόσο δημιουργική ήταν η Αναγέννηση! 
Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μας κάνει ο σκηνοθέτης, την συνειδητοποίηση του εφήμερου, την απομυθοποίηση των ιερών τεράτων και όλα αυτά μέσα από μια ανάλαφρη κωμωδία. Στο τέλος δεν μένουν οι άνθρωποι, πλάσματα γεμάτα ανασφάλειες και ελαττώματα, αλλά η τέχνη τους, η οποία ταξιδεύει μέσα στο χρόνο μεταφέροντας ψήγματα από την ψυχή τους. Το μόνο που μένει για εμάς τους θνητούς είναι να βρούμε το κορίτσι στη γέφυρα και να περπατήσουμε μαζί στη βροχή. 



ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ       8 στα 10.

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ?        Μια ωραία μεταμεσονύχτια προβολή στο κρατικό, σε μερικά χρόνια...αν υπάρχει!  


Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

DRIVE (2011) ΗΠΑ
Director: 

Είναι cool, είναι ωραίος και θανατηφόρος. Ο λόγος για τον χαρακτήρα του ταχύτατα ανερχόμενου- και όχι άδικα- Ryan Gosling. Ο Gosling είναι ένας πολύ καλός ηθοποιός που συνδυάζει την εμφάνιση με την απόλυτη προσαρμοστικότητα και εμβάθυνση σε ένα ρόλο. Τον είχα προσέξει πριν 5 χρόνια στο Half Nelsson (8). Πρόσφατα λοιπόν μεταπηδά στην μεγάλη κατηγορία, με μια σειρά ταινιών που τον καθιερώνουν σαν σταρ πρώτης διαλογής. Το Drive είναι μία από αυτές, παρόλο που δεν απευθύνεται σε ένα ευρύτερο κοινό.
Έχοντας στο τσεπάκι του το βραβείο σκηνοθεσίας από το φεστιβάλ των Κανών, ο Δανός σκηνοθέτης και προσωπική επιλογή του πρωταγωνιστή, Nicolas Winding Refn μας ταξιδεύει σε μια στυλιζαρισμένη, αρτίστικη εκδοχή ταινίας του Ταραντίνο. Και ενώ ο τελευταίος πολυλογεί και καταφέρνει να κάνει τις ταινίες όλο και λιγότερο ενδιαφέρουσες, ο Refn με λιγότερα μέσα αποδεικνύεται πιο αποτελεσματικός.
Παρόλα αυτά η ταινία, που αποπνέει μια αύρα δεκαετίας του '80, λόγω της μουσικής αλλά και της γραμματοσειράς των τίτλων της αρχής, είναι μια γοητευτική και βίαιη κενότητα. Ο "ήρωας δίχως όνομα" περιφέρεται με μια οδοντογλυφίδα στο στόμα κοιτώντας το κενό. Αν και μπορούμε να καταλάβουμε την ανάγκη του να θέλει να ενταχθεί σε μια οικογένεια και να νιώσει άνθρωπος πάλι, δεν υπάρχει καμιά εξήγηση για τα κίνητρα του και φυσικά το από που έρχεται. Ίσως το συγκεκριμένο να μην ενδιαφέρει τον σκηνοθέτη που παρασυρμένος σε ένα στιλιστικό όργιο, μετατρέπει σε ταινία ένα σενάριο το πολύ 10 σελίδων. 
Η δουλειά του αγγίζει το τέλειο, τα ξεσπάσματα βίας όμως παραμένουν παράταιρα, γιατί στην πραγματικότητα δεν εντάσσονται απόλυτα στο σώμα του φιλμ. 
Στην πραγματικότητα παρακολουθούμε ένα κόμικ σε μορφή ταινίας, αδικώντας λίγο τα κόμικ γιατί πολλά από αυτά έχουν πιο μεγάλη εμβάθυνση χαρακτήρων. 
Κατά τα άλλα οι ηθοποιοί στέκονται στο ύψος τους, με την Carey Mulligan ( Μια κάποια εκπαίδευση- 7 ) να κλέβει την παράσταση και τους καρατερίστες Bryan CranstonAlbert Brooks και Ron Perlman να δίνουν μικρές απολαυστικές πινελιές ερμηνείας.
Το Drive θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια γυαλιστερή, Ευρωπαϊκής αισθητικής B-movie, άψογης 
εκτέλεσης και κενής περιεχομένου. Enjoy!


ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΕΤΡΟ      ***

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ?     Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο...  






ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΕΙΡΕΣ ΕΒΕΡ ΕΝΤ ΕΒΕΡ ΕΝΤ ΕΒΕΡ!!! (51-100)

Εδώ συνεχίζουμε το ταξίδι μας στις τηλεοπτικές αναμνήσεις. Είναι οι υπόλοιπες 50 από τις 100 αγαπημένες σειρές του κου Λάκη. Επαναλαμβάν...