Ο απίθανος κύριος Φοξ ( FANTASTIC MR. FOX ) Βρετανία, ΗΠΑ ( 2009 )

CAST

Με τις φωνές των: George Clooney, Meryl Streep, Jason Schwartzman, Bill Murray, Wallace Wolodarsky, Eric Anderson, Michael Gambon, Willem Dafoe, Owen Wilson, Jarvis Cocker, Helen McCrory, Wes Anderson, Steven Rales, Adrien Brody.

DIRECTOR

Wes Anderson ( also Screenwriter, Producer )

83' - COLOR

Animation ( κούκλες )

Ο Γουές Άντερσον είναι μια ειδική περίπτωση. Οι ταινίες του απολαμβάνουν την σχεδόν καθολική αποδοχή των κριτικών και ενός σκληρού πυρήνα φανατικού κοινού. Για την ενημέρωση σας μερικές από τις προηγούμενες ταινίες του ήταν οι εξής: Οικογένεια Τένενμπάουμ, Rushmore, Ταξίδι στο Darjeeling, Υδάτινες ιστορίες. Γενικά παραδέχομαι ο'τι έχει ένα στυλ προσωπικό, μια ματιά ιδιαίτερη, δοκιμάζει πράγματα που άλλοι σκηνοθέτες δεν θα τολμούσαν να κάνουν και κινείται έξω από την mainstream λογική. Τον βρίσκω όμως λίγο δήθεν και τις ταινίες του από συμπαθητικές έως αδιάφορες.

Εδώ δουλεύει με κούκλες, με την τεχνική του stop motion ( βλέπε Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης και Κοραλάϊν ) διασκευάζοντας στα μέτρα του ένα παραμύθι πολύ γνωστό στην Αμερική, του Ρόαλντ Νταλ, και κάνει την καλύτερη δουλεία του κατά την άποψη μου, χωρίς να σε ξετρελαίνει εννοείται. Η κίνηση της κούκλας είναι σωστή, η ιστορία έχει ανατροπές και αστειάκια και διαρκεί όσο χρειάζεται. Βάζει μέσα τα αγαπημένα του θεματάκια περί οικογενειακής δυσλειτουργίας με χιούμορ, χρησιμοποιεί καλό σάουντρακ με παλιά τραγούδια, όπως συνηθίζει και υποστηρίζεται από ένα εντυπωσιακό καστ. Εντυπωσιακό ως προς τα ονόματα, γιατί δεν κάνουν όλοι την καλύτερη δουλειά. 

Ειδικά ο πρωταγωνιστής Τζορτζ Κλούνεϊ παίζει με την συνηθισμένη μανιέρα του , αν και προσπαθεί, δεν λέω... Όμως όταν μιλάει ο κύριος Φοξ είναι σαν να βλέπουμε μπροστά μας την αφεντομουτσουνάρα του υπεργκόμενου με το τετράγωνο σαγόνι. Αντίθετα για να καταλάβεις ότι την κυρία Φοξ την παίζει η Μέριλ Στριπ πρέπει να δεις τους τίτλους τέλους, γιατί η γυναίκα είναι θεά. 

Η υπόθεση είναι απλή και χαριτωμένη: Ο κύριος Φοξ αποφασίζει, μετά από προτροπή της εγκύου γυναίκας του, να πάψει να είναι κλεφτοκοτάς και να γίνει σοβαρή αλεπού για χάρη της ίδιας και του παιδιού της. Καταφέρνει για 12 ολόκληρα - αλεπουδίσια - χρόνια να είναι υποδειγματικός. Κάποια στιγμή όμως, όταν τον επισκέπτεται ο ανιψιός του Κριστόφερσον, θα θυμηθεί τα ''νιάτα'' του και θα τα βάλει με τρεις διαβολικούς χωριάτες που θα του κηρύξουν ανελέητο πόλεμο. Θα δώσει λοιπόν μια άνιση μάχη επιβίωσης με σύμμαχους τα υπόλοιπα ζωάκια που είναι γείτονές του.

Δεν είναι όσο παιδικό ακούγεται αλλά παρ'όλα αυτά είναι μια χαρά και για μικρά παιδιά. Το χιούμορ είναι υπόγειο και η βία είναι στα πλαίσια του παραμυθιού. Ο κόσμος που κινούνται οι ήρωες είναι γοητευτικά φτιαγμένος. Όλα καλά, αλλά.....έχεις πάλι την εντύπωση ότι πέρασε και δεν ακούμπησε.

Παρόλα αυτά περνάς καλά. Αν το δεις μόνος, σε φάσεις, μπορεί και να βαρεθείς. Τώρα αν σου ξεφύγει και δεν το δεις δεν έγινε και τίποτα.

Ο απίθανος κύριος Λάκης...ε, συγγνώμη, κύριος Φοξ ήθελα να πω, σκάβει ένα λαγούμι για την καρδιά μας αλλά βγαίνει πάλι σε κοτέτσι!!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ : **1/2 για κινηματογράφο

                             *** για οικιακή προβολή

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ; : Μόνο αν δούλευα σε παιδικό σταθμό.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ : Τα πάντα όλα!

">

SHERLOCK HOLMES ( ΗΠΑ ) ( 2009)

CAST

Robert downey Jr., Jude Law, Rachel McAdams, Mark Strong, Eddie Marsan.

DIRECTOR

Guy Ritchie

130' - COLOR

Περιπέτεια μυστηρίου

Ευτυχώς που αυτό το παλικάρι, ο Γκάϊ Ρίτσι, καθάρισε με της σκοτούρες τις πρώην γυναίκας του και νυν τεκνορουφήκτρας, Μαντόνα Λουίζ Τσικόνε. Μπορεί επιτέλους να μας δώσει μια περιπέτεια της προκοπής. Άλλωστε γι'αυτό είναι ικανός, μιας και όλες του οι ταινίες είναι σαν μεγάλα θορυβώδη βιντεοκλίπ με ασταμάτητες εξυπνάδες και αλητείες από τους ήρωες - συνήθως αντροπαρέες. Εδώ λοιπόν κάνει την καλύτερη του ταινία κατά τον υπογράφοντα - ο οποίος δεν είναι άλλος από τον εξαιρετικό και μετριόφρων κύριο Λάκη Μπομπίνα!

Χωρίς να είναι και κανένα αριστούργημα βέβαια αλλά μια καλοκουρδισμένη περιπέτεια μυστηρίου, αναβιώνει έναν θρυλικό χαρακτήρα για τις καινούργιες γενιές, που γεννήθηκε πριν 122 ( ! ) χρόνια από την πένα του Κόναν Ντόϊλ, ιατρού παρακαλώ, και μετά βεβαίως και συγγραφέα. Γνήσιος Σκωτσέζος, γεννημένος στο μαγευτικό Εδιμβούργο το 1859, σπούδασε ιατρική και παράλληλα έγραφε για χόμπι μικρές ιστορίες μυστηρίου. Κάπως έτσι ξεπήδησε από την πένα του ο Χόλμς, ο δαιμόνιος αυτός ντετέκτιβ, που τον έκανε διάσημο. Συνολικά έγραψε 56 διηγήματα και 4 μυθιστορήματα, με τον ίδιο ήρωα. Τον εικοστό αιώνα ήρθαν οι μεταφορές στον κινηματογράφο , το ραδιόφωνο και μετέπειτα την τηλεόραση, οι οποίες είναι πάρα πολλές για να απαριθμηθούν. 

Στις περισσότερες ο Χολμς παρουσιαζόταν μεσήλικας, με το τσιμπούκι του φυσικά και με πιο έντονο το φλέγμα του παρά την δίψα του για δράση. Δίπλα του πάντα πιστός ο Γουάτσον, ο οποίος ήταν γιατρός στο επάγγελμα, κάτι που δείχνει με ποιόν ήρωα ταυτιζόταν ο συγγραφέας. Μεταξύ τους υπήρχε μια παράξενη σχέση μεγάλης οικειότητας, πίστης και αυταπάρνησης. Επίσης ο αγαπητός μας ντετέκτιβ είχε και μια αδυναμία στα παραισθησιογόνα, κάτι που περνάει στα ψιλά στην ταινία. Η μεγαλύτερη επιτυχία της ταινίας του Ρίτσι είναι ότι κατορθώνει να επιτύχει αυτή την χημεία με τους πρωταγωνιστές του, τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ στον ρόλο του Χόλμς και του Τζουντ Λο στον ρόλο του Γουάτσον.

Από την πρώτη σκηνή μαζί τους καταλαβαίνεις τον ιδιαίτερο δεσμό που έχουν αυτοί οι άντρες και την πίστη που τρέφουν ο ένας για τον άλλο. Επίσης είναι και ξεκαρδιστικοί οι διάλογοι τους. Αξίζει κάποιος να ξαναδεί την ταινία έτσι κι αλλιώς, ειδικά όμως για τις ατάκες που ξεστομίζουν.

Ο βασικός μου φόβος ήταν ότι ο σκηνοθέτης θα είχε κάνει τον Χόλμς να μοιάζει με σούπερ ήρωα, καταφέρνει όμως να κρατήσει τις ισορροπίες, να ανανεώσει τον ήρωα και να δώσει τις σωστές  δόσεις χιούμορ.

Ο κακός είναι ο Λόρδος Μπλάκγουντ, ο οποίος αποδίδεται με σκοτεινή ματιά δανδή και εφιαλτική σιγουριά από τον καρατερίστα Άγγλο ηθοποιό Μαρκ Στρονγκ. Υπάρχει και η καπάτσα και γοητευτική αρραβωνιαστικιά του Χολμς, που την παίζει η γλυκιά Κέλι Ράϊλι. Τον γνωστό χαρακτήρα από τα μυθιστορήματα επιθεωρητή Λεστράντ παίζει, με μια χαρακτηριστική βλακεία στο μάτι, ο Έντι Μάρσαν.

Ο Χόλμς λοιπόν και ο Γουάτσον καταφέρνουν να σταματήσουν μια τελετή μαύρης μαγείας και να συλλάβουν τον σατανικό Λόρδο Μπλάκγουντ. Ο Λόρδος υπόσχεται στον Χόλμς, λίγο πριν κρεμαστεί, ότι θα επιστρέψει από τον τάφο του με δύναμη μεγαλύτερη και θα κάνει πρώτα την Αγγλία και μετά όλο τον κόσμο να τον προσκυνήσει. Το οποίο και γίνεται και τώρα ο ντετέκτιβ είναι υποχρεωμένος να κυνηγήσει τον, υποτίθεται, νεκραναστημένο κακοποιό πριν εκείνος προλάβει, χρησιμοποιώντας τα μέλη της αίρεσης του, να καταλάβει το κοινοβούλιο.

Η ταινία είναι ένα κανονικό μπλόκμπάστερ, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να εκβαθύνει, είναι όμως φτιαγμένη με μεράκι και  αρκετά έξυπνη. Ο σκηνοθέτης ξέρει τα όρια του και χρησιμοποιεί το γοτθικό, γκρίζο και βρώμικο Λονδίνο που του δίνει ο οπερατέρ  και η καλλιτεχνική του διεύθυνσή, τα κουστούμια και το μακιγιάζ, που είναι κατάλληλα για την περίσταση και απλά ενορχηστρώνει την ευφυώς γραμμένη ιστορία του, η οποία βέβαια είναι πρωτότυπη και δεν βασίζεται σε υπάρχον κείμενο. Βρίσκει δηλαδή την σωστή ισορροπία και καταφέρνει να κάνει μια επανεκκίνηση στον χαρακτήρα και τελικά να ανοίξει ένα καινούργιο franchise.

Φτιαγμένη από καλά υλικά με σκοπό να σε κάνει να διασκεδάσεις για δύο ώρες η ταινία κάνει ακριβώς - και μόνο - αυτό, καταφέρνοντας να μην μπει στην μύτη των σκληροπυρηνικών φαν του δαιμόνιου ντετέκτιβ. Είδατε τελικά που ο χωρισμός μερικές φορές κάνει καλό;

Άρτι αφιχθείσα στα ράφια των βίντεο κλαμπ, διψά για μεγάλη οθόνη τηλεόρασης, ώστε να αναπνεύσουν τα κουστούμια, οι βικτοριανοί δρόμοι και τα σκηνικά. Δείτε τη για να περάσετε καλά και αναφωνήστε: Mα είναι στοιχειώδες αγαπητέ Γουάτσον!!!!!!!!!

Ο Χολμς όπως δεν τον έχετε ξαναδεί από τον Γκάϊ Ρίτσι, πρώην άντρα της είμαι-ένα-και-κανένα-δεν-έχω-φωνή-και-είμαι-η-μεγαλύτερη-σταρ-του-πλανήτη! Φιλάκια.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ : *** για το σινεμά και τον καναπέ.

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ; : Όταν βγει το δεύτερο για να κάνω σύνδεση με τα προηγούμενα.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ : 'Όσοι θέλουν να το ρίξουν λίγο έξω.

">

Και ένα βιντεάκι που κυκλοφορεί και έχει πολύ πλάκα!!!!!

">

,

BOBINA CLASSICS

Το εργαστήρι του δρ. Καλιγκάρι ( DAS KABINETT DES DOKTOR CALIGARI ) Γερμανία ( 1919 )

CAST

Werner Krauss, Conrad Veidt, Lil Dagover, Friedrich Feher.

DIRECTOR

Robert Wiene

52' - SILENT, BLACK&WHITE

Τρόμου

Ποια ταινία είναι η πρώτη ταινία τρόμου στην ιστορία του κινηματογράφου, η πρώτη του λεγόμενου Γερμανικού εξπρεσιονισμού, η πρώτη που ακόμα ξαφνιάζει, ευχάριστα ή δυσάρεστα, με το ανατρεπτικό της τέλος, που άνοιξε το δρόμο σε ταινίες όπως το Μετρόπολις και το Νοσφεράτου; Μα φυσικά το εργαστήρι του Δρ. Καλιγκάρι! Και δεν είναι μόνο αυτό. Σε αυτή την απόλυτα υπνωτιστική και ατμοσφαιρική δημιουργία, που διαρκεί μόλις 50 λεπτά, ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Βάϊν καταφέρνει να βάλει τα θεμέλια ενός ολόκληρου είδους. Πρόκειται για μια ταινία ορόσημο που επηρέασε με τα  εξώκοσμα σκηνικά και τις παράξενες γωνίες λήψης της ολόκληρο το μέχρι σήμερα φάσμα του φανταστικού σινεμά, ακόμα και σκηνοθέτες όπως τον Τιμ Μπάρτον. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρωταγωνιστής μοιάζει με τον Ψαλιδοχέρη!

Σε μια μικρή Γερμανική επαρχιακή πόλη φτάνει ένα περιοδεύoν τσίρκο. Μία από τις ατραξιόν του τσίρκου είναι και ο μέγας υπνωτιστής Καλιγκάρι. Όταν όμως αρχίζουν παράξενα γεγονότα και δολοφονίες να συμβαίνουν στην μικρή αυτή πόλη, ο ήρωας μας, ο Φράνσις, θα υποπτευθεί τον μυστηριώδη υπνωτιστή και θα το αναφέρει στην αστυνομία όπου και θα τον αγνοήσουν. Συνεχίζοντας μόνος του την έρευνα εξαιτίας της δολοφονίας ενός φίλου του, θα ανακαλύψει ότι ο Καλιγκάρι δεν δρα ο ίδιος αλλά έχει έναν νεαρό που τον χρησιμοποιεί σαν υποχείριο του και κάτω από την επήρεια  της ύπνωσης διαπράττει τους φόνους. Αυτό είναι όμως μόνο η αρχή, καθώς τα πράγματα θα πάρουν μια νέα συναρπαστική τροπή.

Οι κριτικοί της εποχής αλλά και το αρτ κοινό είδαν την ελευθερία στην έκφραση, στα παράξενα ζωγραφισμένα ντεκόρ και στην συναρπαστική προοπτική των κτιρίων και των αντικειμένων. Το κοινό μαγεύτηκε από την ιστορία που οι δύο συγγραφείς της αποφάσισαν να την πάνε προς την πλευρά του τρόμου και του παράδοξου, έτσι ώστε να μπορέσουν να δώσουν στα σχήματα και τα πρόσωπα κάτι μαγικό. Όλες οι πασίγνωστες ταινίες τρόμου της δεκαετίας του '30 ( Φρανκενστάϊν, Δράκουλας, Αόρατος άνθρωπος, κ.α.) καθώς και τα φιλμ νουάρ της δεκαετίας του '40, χρησιμοποίησαν τον φωτισμό και το παιχνίδι των σκιών. Υπήρξαν άλλωστε πολλοί σκηνοθέτες που πήγαν στο Χόλιγουντ από την Γερμανία και ήταν σαφώς επηρεασμένοι. Υπάρχει και μια κοινωνική προέκταση της ταινίας από τον Ζίγκφριντ Κρακάουερ στο βιβλίο του ''Από τον Καλιγκάρι στον Χίτλερ'', όπου ισχυρίζεται ότι το φιλμ μπορεί να θεωρηθεί σαν μια πολιτική αλληγορία της κοινωνικής συμπεριφοράς των ανθρώπων της Γερμανίας πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Θεωρεί ότι ο Καλιγκάρι αντιπροσωπεύει μια τυραννική φιγούρα που φέρνει το κοινωνικό χάος και τον τρόμο.

Η ερμηνεία όλου του καστ είναι πολύ καλή, χωρίς να ξεφεύγει βέβαια από το καθιερωμένο τρόπο παιξίματος και θεατρικότητας του βωβού κινηματογράφου, δίνοντας όμως μια πλαστικότητα και μια ονειρική ποιότητα στις εκφράσεις που δεν ενοχλεί. Η σκηνοθεσία είναι στυλιζαρισμένη με την κάμερα στο κέντρο, ακίνητη  να παρακολουθεί τα δρώμενα καθώς οι ηθοποιοί κινούν την δράση. Τα ντεκόρ, το μακιγιάζ, η καλλιτεχνική διεύθυνση είναι κάτι το πρωτόγνωρο για εκείνη την εποχή και ακόμα και τώρα προκαλούν αίσθηση με την καινοτομία τους. Σε μερικές περιπτώσεις ακουμπάνε και τον σουρεαλισμό. Όπως για παράδειγμα τα πολύ ψηλά σκαμνιά που ανεβαίνουν κάποιοι επίσημοι για να μιλήσουν! Υπάρχει μόνο ένα μικρό ψεγάδι και έχει να κάνει με μια απλοϊκότητα που μερικές φορές χαρακτηρίζει τις κινήσεις και τα κίνητρα των ηρώων, αλλά είναι αμελητέα.

Σε μια οικιακή προβολή με αποκατεστημένη ψηφιακά εικόνα, το Εργαστήρι του δρ. Καλιγκάρι γίνεται μια συναρπαστική μικρή εκπληξη. Διαρκεί όσο ένα επεισόδιο μιας σειράς και μας αποζημιώνει στο έπακρο. Μην το φοβάστε καθόλου, μπείτε μέσα στον γκόθικ κόσμο του.

Αυτά είχα να πω και τώρα τα προβλεπόμενα :

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ : *****για την ιστορική και καλλιτεχνική της αξία.

 **** για την θέαση της 

ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ; : Είναι πάντα ενδιαφέρουσα και επίκαιρη.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ : Ταγμένοι σινεφίλ, άνθρωποι κάθε ηλικίας που ενδιαφέρονται για κάτι διαφορετικό, άτομα με καλλιτεχνικές αναζητήσεις. ( Καλά, έσκισα λέμε!!!!!! )

">

GUILTY PLEASURES

Kαλιγούλας ( CALIGULA ) Ιταλία, ΗΠΑ ( 1979 )

CAST

Malcolm McDowell, Teresa Ann Savoy, Helen Miren, Peter O'Toole, John Gielgud. 

DIRECTORS

Tinto Brass ( also Cinematographer ), Bob Guccione ( also Producer / additional Cinematographer ), Giancarlo Lui ( also additional Cinematographer ).

156' ( fully uncut ), 120', 101' ( R-rated ) - COLOR

Ιστορική

Τίποτα δεν σε προετοιμάζει για την ταινία φαινόμενο που λέγεται Καλιγούλας. Ο κύριος Λάκης, ανοίγοντας μια καινούργια κατηγορία με ταινίες που στερούνται status αλλά για κάποιο λόγο τις γουστάρει ή τις μισεί που τις γουστάρει, ξεκινά σήμερα από μια ιδιαίτερα κακόφημη περίπτωση.

Είναι μια ταινία που τα παρασκήνια της είναι πιο ενδιαφέροντα από την ίδια. 

O εκδότης του Penthouse, Bob Guccione, αποφασίζει να γυρίσει ένα πανάκριβο ιστορικό έπος μέσα στην αισθητική και φιλοσοφία των αιματοβαμμένων και τολμηρών ταινιών που είχαν δημιουργήσει την δεκαετία του '70 Ιταλοί και Ισπανοί κυρίως δημιουργοί. Η υποκατηγορία αυτή των ταινιών μπορεί να χαρακτηριστεί πλήρως με τους όρους - στα Αγγλικά καλύτερα - hardcore gore / porn extravaganza! Διαθέτει λοιπόν 17 εκατομμύρια δολλάρια περίπου, τα οποία είναι για την εποχή υπέρογκο ποσό. Καταφέρνει και παίρνει στην ταινία καταπληκτικούς Βρετανούς ηθοποιούς, τον γνωστό έως τότε από το Κουρδιστό Πορτοκάλι του Κούμπρικ, Μάλκομ ΜακΝτάουελ, για να παίξει τον ομώνυμο τρελαμένο Καίσαρα. Η Έλεν Μίρεν, πασίγνωστη και προσφάτως βραβευμένη με Όσκαρ για την ερμηνεία της στην Βασίλισσα, παίζει την Σεσονία και ο Πίτερ Ο΄Τούλ τον Τιβέριο. Για να δέσει το γλυκό, ο μεγάλος, θεατρικός κυρίως, ηθοποιός Τζον Γκίλγουντ προσφέρει το ταλέντο του, παίζοντας τον Νέρβα. 

Ο Γκορ Βιντάλ, σημαντικός Αμερικανός συγγραφέας και ιστορικός ερευνητής, υπογράφει το σενάριο και η σκηνοθεσία ανατίθεται στον βασιλιά του σοφτ πορνό, Τίντο Μπρας. Με πολλούς κομπάρσους και μπόλικους κουβάδες αίμα, ο παραγωγός καταφέρνει να ολοκληρώσει την ταινία. Στην συνέχεια γυρίζει μερικές πιο hardcore σκηνές και τις προσθέτει μόνος του. Το αποτέλεσμα είναι απίστευτο. Μια ταινία πόρνο που δεν είναι πορνό, με ηθοποιούς πρώτης κλάσης που καταποντίζονται - εκτός από τον ΜακΝτάουελ, που σώνεται δίνοντας μια ντελιριακή και παρανοϊκή ερμηνεία - τερατώδης στην διάρκεια και σε στιγμές τόσο διεστραμμένη και απωθητική για τον πολύ κόσμο που αυτόματα γίνεται φαινόμενο. 

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει άλλη ταινία σαν τον Καλιγούλα και πιθανότατα δεν θα υπάρξει. Αυτό από μόνο του είναι λόγος για να την δεις. Ένας άλλος λόγος είναι ότι ιστορικά είναι αρκετά ακριβής. Ο Βιντάλ έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, άσχετα αν μετά την πρεμιέρα απέσυρε το όνομά του από την ταινία, όπως και ο σκηνοθέτης άλλωστε. 

Ο Καλιγούλας είναι ένα ανθρώπινο απόβρασμα και κανείς δεν μπορεί να ταυτιστεί, ούτε στο ελάχιστο, μαζί του. Και όμως αυτός ο άνθρωπος ήταν αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για 4 χρόνια, ώσπου τον σκότωσε ένας από τους στρατηγούς του. Πρόλαβε όμως ο μπαγάσας  να σκοτώσει τους περισσότερους συγγενείς του - δεν μιλάμε για το πόσον κοσμάκη έφαγε γενικά - να παντρευτεί την αδερφή του, να χρήσει υπουργό το άλογό του που το έπαιρνε στο κρεβάτι καμιά φορά, να ακρωτηριάσει ο ίδιος πολλούς, να βιάσει νύφες και να εκπορνεύσει τις γυναίκες των Συγκλητικών βάζοντας τους σε ομαδικά όργια. Αν ξέχασα κάτι συγχωρείστε με!

Η ταινία πρωτοπαίχτηκε στις Κάννες σε μια θρυλική κόπια των 210 λεπτών. Έκτοτε αγνοείται η τύχη της. Αργότερα κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους της Αμερικής στην σημερινή καλύτερη uncut εκδοχή της και βγήκαν ακόμα μια ευρωπαϊκή στα 120 λεπτά και μια κατάλληλη για άνω των 13 στα 101'. Οι δύο τελευταίες δεν συστήνονται. Αν επιθυμείς να δεις αυτήν την πραγματικά παρακμιακή και διεστραμμένη ταινία φαινόμενο, προτίμησε την δυομισάωρη εκδοχή.

Το κοινό και οι κριτικοί εννοείται την μίσησαν, οι ηθοποιοί την ''ξέχασαν'' και μόνο ο ΜακΝτάουελ τόλμησε - και αυτό είναι προς τιμή του - να κάνει ηχητικό σχολιασμό στη σπέσιαλ έκδοσή της σε dvd  που περιλαμβάνει και τις τρεις εκδοχές. Στον σχολιασμό καταλαβαίνεις το γενικό μπάχαλο των γυρισμάτων.

Μια ιδιαίτερα κακή ταινία λοιπόν είναι ο Καλιγούλας. Δεν είναι όμως μια βαρετή ταινία. Όσο και οξύμωρο να ακούγεται αυτό είναι η απόλυτη αλήθεια. Είναι τόσο γκροτέσκα σε φάσεις, τόσο πέρα από το κιτς, τόσο μια κατηγορία μόνη της, που είναι μοναδική.

Μην σας φαίνεται λοιπόν παράξενο, ότι έχω μια ειδική θέση στην καρδιά μου γι'αυτή. 

Τώρα προσοχή, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι περιέχει ιδιαιτέρως γραφικές σκηνές σεξ και βίας, για όσους δεν το έπιασαν. Πρέπει παιδάκια μου να είστε πάνω από 18 και όχι πολύ ευαίσθητοι γενικά. Επίσης αν έχετε παιδάκια, παιδάκια μου, βάλτε τα για ύπνο ή στείλτε τα κατασκήνωση.

Θα επανερχόμαστε κάθε τόσο με ταινίες που αγαπάμε να μισούμε. Να είστε προετοιμασμένοι. Ο κύριος Μπομπίνας σας θέλει σε εγρήγορση.

Απίστευτος, μοναδικός, ιδιαίτερα ενοχλητικός και με απαράμιλλη έλλειψη μέτρου και γούστου, ο Καλιγούλας είναι ένα χρυσό φιάσκο. Μια πορνοταινία εκατομμυρίων και μια ιστορική βιογραφία που ίσως κανείς δεν έπρεπε ποτέ να γυρίσει.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ : ** μόνο για την μεγάλη εκδοχή της που έχει όλο το ΄΄ζουμί''.

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ; :  E.....είπαμε!!!

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ :  Λάτρεις του trash και της δεκαετίας του '70.

">

xxxxxxxxxxxxxxx-rated bobina !!!!

BOBINA CLASSICS

Μισαλλοδοξία ( INTOLERANCE ) ΗΠΑ ( 1916 )

CAST

Lllian Gish, Mae Marsh, Robert Harron, Miriam Cooper, Walter Long, Tully Marshal.

DIRECTOR

D.W. Griffith

165' - SILENT, BLACK&WHITE

Ιστορικό έπος, μελόδραμα.

Και τώρα θα πάμε πίσω στο χρόνο, 94 ( !!!!!) ολόκληρα χρόνια. Ο κύριος Λάκης πιστεύει ότι σε κάθε μορφή τέχνης πρέπει να ανατρέχουμε στα σημαντικότερα έργα που επηρέασαν και ενέπνευσαν τους μετέπειτα δημιουργούς. Αρχίζοντας λοιπόν σήμερα αυτή την κατηγορία με τις κλασσικές ταινίες θα πάμε χρονολογικά προς τις μέρες μας. Aν παραστεί όμως ανάγκη θα κάνουμε και κανένα πισωγύρισμα. 

Η μισαλλοδοξία είναι η πρώτη πραγματικά μεγάλη ταινία του παγκόσμιου κινηματογράφου κατά την ταπεινή μας άποψη και θα εξηγήσουμε με απλά λόγια το γιατί. 

Καταρχάς να πούμε δυο λόγια για τον σκηνοθέτη. Ο Γκρίφιθ ήταν ο πρώτος που γύρισε ολοκληρωμένες ταινίες τόσο σε διάρκεια όσο και σε μέγεθος και δημιούργησε καινούργιες τεχνικές στο κάπως μονοκόμματο έως τότε μοντάζ. Θεωρείται ο ''πατέρας'' του Αμερικάνικου και έχει επηρεάσει δραστικά πολύ τον μετέπειτα  Σοβιετικό, Ιαπωνικό και Ευρωπαϊκό κινηματογράφου, ειδικά με αυτή την ταινία. Μέχρι τότε οι ταινίες ήταν κυρίως σαν μικρά σκετς - μην ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε μόλις στο 1916. Ο Γκρίφιθ είχε γυρίσει την προηγούμενη χρονιά την πρώτη σημαντική του ταινία, την Γέννηση ενός έθνους ( Birth of a nation ), εξίσου σημαντική τεχνικά αλλά κατάπτυστη ιδεολογικά. Αν τύχει να δείτε κάπου σκηνές ή αν αντέξετε ολόκληρη την ταινία θα δείτε απλά ότι κατά τον σκηνοθέτη η κου κλουξ κλαν ήταν απελευθερωτικός στρατός και όλοι οι Αφροαμερικανοί ( sic ) ήταν κτήνη. Απλά εμετική. Ξεσήκωσε αντιδράσεις από τις μαύρες κοινότητες αλλά ήταν και μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, κάτι που μας δείχνει και το τι πίστευε η πλειοψηφία των Αμερικανών εκείνη την εποχή. 

Στην σκιά της κατακραυγής λοιπόν ο Γκρίφιθ θέλησε να φτιάξει μια ταινία παγκόσμια. Καθώς η Ευρώπη σπαρασσόταν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο πήρε την μικρή ταινιούλα που έφτιαχνε έως εκείνη την στιγμή, που λεγόταν The mother and the law, και πρόσθεσε ούτε λίγο ούτε πολύ άλλες 3 ιστορίες, την σφαγή της μέρας του Αγίου Βαρθολομαίου στην Γαλλία του 16ου αιώνα, την σταύρωση του Ιησού και την καταστροφή της Βαβυλώνας από τους Πέρσες, θέλοντας να κάνει ένα σχόλιο πάνω στην κοινωνική αδικία και την μισαλλοδοξία. 

Το καταπληκτικότερο όλων, μετά την σκηνοθετική δεξιοτεχνία και ενορχήστρωση όλων αυτών των κομπάρσων, είναι ότι οι ιστορίες αυτές ''τρέχουν'' παράλληλα στην ταινία και χρησιμοποιώντας κοφτό μοντάζ ο Γκρίφιθ καταφέρνει να κρατά την ταινία αγωνιώδη μέχρι τέλους. Σκεφτείτε το λίγο, τέσσερις άσχετες φαινομενικά μεταξύ τους ιστορίες, ξεκινάνε η καθεμία με αργό ρυθμό και κόβονται απότομα και διασταυρώνονται χωρίς εμφανή λόγο, σιγά σιγά καθώς η ταινία προχωρά, η δράση γίνεται πιο έντονη και το μοντάζ πιο κοφτό φτάνοντας σε ένα απαράμιλλο κρεσέντο αγωνίας και συναισθηματικής φόρτισης. Ακόμα και σήμερα δεν βλέπεις συχνά, έως καθόλου, τέτοια πράγματα. Ανάμεσα στις ιστορίες δε ο σκηνοθέτης είχε την έμπνευση να βάλει σαν συνδετικό κρίκο μια γυναίκα που κουνάει μια κούνια.Κάθε φορά που αλλάζουμε ιστορία βλέπουμε την Λίλιαν Γκίς, μούσα του Γκρίφιθ, να κουνά το λίκνο του ανθρώπου.

Μεγάλη σε διάρκεια και πρωτοποριακή για την εποχή της, η ταινία δεν έκανε μεγάλη επιτυχία και αργότερα, με την εμπλοκή της Αμερικής στον πόλεμο κατά της Γερμανίας, αποσύρθηκε διακριτικά από τις οθόνες της χώρας της. Ο Άϊζενστάϊν, ο μεγάλος Ρώσος σκηνοθέτης, αλλά και ο Γερμανός Φριτς Λάνγκ και πολλοί ακόμα μετέπειτα που θα συναντήσουμε στο μέλλον, θα επηρεαστούν και θα θαυμάσουν το ταλέντο του Γκρίφιθ καθώς η ταινία θα κάνει σημαντική καριέρα στον υπόλοιπο κόσμο. Κατά κάποιο τρόπο λοιπόν είναι μια ταινία ορόσημο για τον παγκόσμιο κινηματογράφο, ένας θεμέλιος λίθος, μια ταινία αναφοράς. Ίχνη από το κοφτό μοντάζ βρίσκουμε και σε δουλειές των Όρσον Ουέλς, Ζαν-Λικ Γκοντάρ αλλά και του Φ.Φ Κόπολα. 

Το ερώτημα για σας λοιπόν είναι αν έχετε τα κότσια να δείτε μια μεγάλη, ασπρόμαυρη και βουβή ταινία του 1916. Θα σας μιλήσω για την δικιά μου εμπειρία. Η αλήθεια είναι ότι ξεκινά κάπως αργά και ναι, είναι σε φάσεις μελοδραματική και κάποιες ερμηνείες δημιουργούν μειδίαμα για να μην πω γέλιο κανονικό. Επίσης αλήθεια είναι ότι με αποζημίωσε στο τέλος γιατί είναι πράγματι απίστευτα καλογυρισμένη. Πρέπει πάντα στο μυαλό μας να έχουμε το χρονολογικό και  κοινωνικό πλαίσιο που γυρίστηκε μια ταινία, όπως συμβαίνει και με όλες τις μορφές τέχνης. Μπορείς εύκολα να την παρακάμψεις και να δεις ένα κάρο σκουπίδια, αλλά αν έχεις πραγματική αγάπη για τον κινηματογράφο και το λέει η καρδιά σου πρέπει να δεις μια συγκεκριμένη φιλμογραφία και η Μισαλλοδοξία είναι μια ταινία σταθμός, πραγματικά καλή. Trust mr. Lakis.

Έχω δε να κάνω και μια πρόταση για κάτι που με βοήθησε και μεγάλωσε την απόλαυση της θεάσεως της. Επειδή δεν έχει μια συγκεκριμένη μουσική επένδυση, γιατί ακόμα τότε δεν γραφόντουσαν μουσικές επενδύσεις αποκλειστικά για ταινίες, μπορείτε να βάλετε ένα αγαπημένο σας ορχηστρικό cd και να την δείτε. Θα εκπλαγείτε από το πόσο ωραία θα περάσετε. Αράξτε λοιπόν στον καναπέ, ''αδειάστε'' το μυαλό σας και ''γεμίστε'' τα μάτια σας.

Υ.Γ. Η ταινία έχει διάρκεια που κυμαίνεται από 165 έως 200 λεπτά. Εγώ μιλάω για την πιο μικρή και πιο γνωστή εκδοχή που είναι μια χαρά. Όποιο από σας παιδάκια δει την μεγαλύτερη θα κερδίσει ένα κουλουράκι!!!!

Μεγάλη, υπερφιλόδοξη και επική η Μισαλλοδοξία άλλαξε τον τρόπο που γίνονταν οι ταινίες και είναι ένα κομμάτι της παγκόσμιας κουλτούρας. Μπορεί αν δεν υπήρχε αυτή να μην υπήρχε και ο Άρχοντας των δακτυλιδιών! Σκεφτείτε το.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ :  ***** για την ιστορική της αξία

           

                               **** για οικιακή προβολή

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ ; : Αν έβρισκα ποτέ την μεγάλη σε διάρκεια κόπια.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ :  Μόνος σε φάση αράγματος ή με σοβαρή και συνεφίλ παρέα και όχι αρκουδιάρηδες!

">

Και πάρτε και ένα δωράκι, ένα καρασπάνιο τρέϊλερ της κατάπτυστης Γέννησης ενός Έθνους, που ακολουθεί.

">

Μόνο στον Μπομπίνα!!!!!!!!!!

DVD BOBINA

ZOMBIELAND ( ΗΠΑ ) 2009

CAST

Woody Harrelson, Jesse Eisenberg, Emma Stone, Abigail Breslin, Bill Murray.

DIRECTOR

Ruben Fleischer

81' - COLOR

Κωμωδία Τρόμου

Και τώρα πείτε μου αγαπητά μου τέκνα, γιατί οι εταιρείες διανομής φέρνουν ένα κάρο σκουπίδια, σε μορφή δήθεν αισθηματικών κομεντί και αδιάφορων σίκουελ και κωμωδιών που κάνουν τις πάλαι ποτέ ελληνικές βιντεοταινίες να μοιάζουν αριστουργήματα και αδιαφορούν για πραγματικά ενδιαφέρουσες περιπτώσεις τύπου Zombieland ; Κάθε χρόνο ανακαλύπτω τουλάχιστον δέκα από αυτά τα διαμαντάκια στην τύχη, φαντάσου να έψαχνα. Βασικά κοιμούνται όρθιοι. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι η ξεκαρδιστική αυτή ταινία του Ρούμπεν Φλάϊσερ.

Ο πρωτοεμφανιζόμενος κύριος καταφέρνει σε 1 ωρίτσα και 20 λεπτάκια να μας παρουσιάσει έναν κατεστραμμένο κόσμο, τέσσερις βασικούς χαρακτήρες, τις περιπέτειες τους, απίστευτους διαλόγους - στήστε αυτί και μην παίρνεται τους υπότιτλους τοις μετρητοίς - και μια εμφάνιση έκπληξη του Μπιλ Μάρεϊ!

Ο Γούντι Χάρελσον είναι απολαυστικός και ο Τζέσε  Άϊζενμεμπεργκ δείχνει το ταλέντο του για άλλη μια φορά στην κωμωδία.

Μην το φοβάστε καθόλου, καλέστε φίλους και νοικιάστε δαγκωτό Zombieland.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ : ***

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ ; : Μα θα το ξαναδώ.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ : Παρέα, παρέα, παρέα - δεν είναι πολύ gore, για όλη την οικογένεια - χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα.

ΟΙ 10 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΩΜΩΔΙΕΣ ΤΡΟΜΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΛΑΚΗ

- Η νύχτα των βρυκολάκων ( THE FEARLESS VAMPIRE KILLERS ) ( 1967 ) Roman polanski.
- Φρανκενστάϊν Τζούνιορ ( YOUNG FRANKENSTEIN ) ( 1974 ) Mel Brooks.
- Ένας Αμερικανός λυκάνθρωπος στο Λονδίνο ( AN AMERICAN WEREWOLF IN LONDON ) ( 1981 ) John Landis.
- Γκρέμλινς ( GREMLINS ) ( 1984 ) Joe Dante.
- Νύχτα Τρόμου ( FRIGHT NIGHT ) ( 1985 ) Tom Holland.
- BAD TASTE ( 1987 ) Peter Jackson.
- Η νύφη του Τσάκι ( BRIDE OF CHUCKY ) ( 1998 ) Ronny Yu.
- EIGHT LEGGED FREAKS ( 2002 ) Ellory Elkayem.
- Το ''ξύσιμο'' των νεκρών ( SHAUN OF THE DEAD ) ( 2004 ) Edgar Wright.
- Μαύρο πρόβατο ( BLACK SHEEP ) ( 2007 ) Jonathan King.

">

Daybreakers 2019: Νέα Φυλή ( DAYBREAKERS ) Αυστραλία, ΗΠΑ ( 2009 )

CAST

Ethan Hawke, Willem Dafoe, Sam Neill, Claudia Karvan, Michael Dorman.

DIRECTORS

Michael and Peter Spierig

96' - COLOR

Τρόμου και φαντασίας

Σε μια εποχή που η επιστροφή της λατρείας του βαμπιρισμού στην μεγάλη αλλά και την μικρή οθόνη είναι γεγονός, η ταινία Daybreakers προσπαθεί να μπολιάσει το είδος με νέα και ενδιαφέροντα στοιχεία αλλά μένει στην προσπάθεια. 

Στο εγγύς μέλλον λοιπόν οι βρυκόλακες έχουν εξαλείψει το ανθρώπινο είδος, εκτός από μερικούς φυγάδες που ζουν σαν κυνηγημένα ζώα. Αυτό όμως έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο πρόβλημα, την απουσία της ζωτικής ουσίας για τα βαμπίρ, το αίμα. Μια μεγάλη εταιρία κυνηγά και ''αρμέγει'' συστηματικά τους εναπομείναντες ανθρώπους και προσπαθεί συγχρόνως να κατασκευάσει ένα υποκατάστατο αίματος καθώς τα αποθέματα τελειώνουν και υπάρχει παγκόσμια κρίση και αναταραχή. Ένας επιστήμονας βαμπίρ της εταιρίας ο 'Εντουαρντ Ντάλτον ( Ethan Hawke ), έχοντας ηθικά διλήμματα προσπαθεί να έρθει σε επαφή με κάποια ομάδα επιζώντων ώστε να βρεθεί μια λύση στο πρόβλημα χωρίς να εξαφανιστεί το ανθρώπινο είδος. Αυτό θα τον φέρει σε σύγκρουση με την εταιρία του και την ευρύτερη βαμπιρική κοινωνία και θα βρεθεί και αυτός κυνηγημένος, άλλα με μια μεγάλη ανακάλυψη. 

Το παραδέχομαι δείχνει ενδιαφέρον και είναι αρκετά, έως τα μισά της ταινίας. Οι σκηνοθέτες χτίζουν έναν ψυχρό και σκοτεινό, κλινικό κόσμο oπού η άρχουσα τάξη είναι οι βρυκόλακες, μια ανάποδη πραγματικότητα. Έχουν δουλέψει πολύ στην παρουσίαση των κτιρίων και στην καθημερινή ζωής των πλασμάτων που δεν διαφέρουν από μας παρά μόνο στα παράξενα μάτια τους και στις διατροφικές τους συνήθειες. 

Το πρωταγωνιστικό τρίδυμο είναι αρκετά καλό. Όλοι τους έχουν υπηρετήσει το είδος παλαιότερα - ειδικά ο Σαμ Νίλ - και έχουν πλούσια και ενδιαφέρουσα φιλμογραφία. Αυτοί κρατάνε τα προσχήματα και κουβαλάνε στις πλάτες τους την ταινία, η οποία σιγά σιγά ξεφουσκώνει και καταλήγει σε ένα φτηνό και χωρίς έμπνευση κυνηγητό με τις απαραίτητες δόσεις αίματος και κομμένων μελών. 

Έτσι λοιπόν η ταινία δεν καταλήγει πουθενά. Υπάρχουν όμως και κάποιες καλές στιγμές και ιδέες οι οποίες όμως θα κάνουν εντύπωση στους καθαρά φανατικούς του είδους. Θα πρότεινα λοιπόν, αν κάποιος θέλει να την δει, να περιμένει την έξοδό της στα βίντεο κλαμπ, καθώς όσο προχωρά θυμίζει τηλεοπτική παραγωγή. 

Συμπαθής αλλά λίγη η Νέα Φυλή, αναλώνεται σε επιτυχημένα μέικ απ και μικρές στιγμές ξαφνιάσματος και τρόμου αφήνοντας τον κύριο Λάκη ανικανοποίητο. Ο οποίος είναι μέγας φαν των ταινιών τρόμου αλλά και επιστημονικής φαντασίας και έχει δει ίσα με 1,000,000 ταινίες του είδους - κόψε κάτι μεγάλε. Πάρα πολλές πάντως. Σπιτάκι σας λοιπόν με το γκομενάκι σας το βρίσκω μια χαρούλα. Και με το παρεάκι σας καλά είναι. Τώρα αν θελήσετε να προσπεράσετε δεν έγινε και τίποτα.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ :     *1/2 για κινηματογράφο

                                  ** για προβολή σπίτι

ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ; : Δεν νομίζω.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ: Αρρωστάκια του είδους και φυλακισμένοι.

BLLLOOOOOOOOODDDDDDDD !!!!!!!!!!!!

Η Τιτανομαχία ( CLASH OF THE TITANS ) ΗΠΑ ( 2010 )

CAST

Sam Worthington, Liam Neeson, Ralph Fiennes, Jason Flemyng, Gemma Arterton, Alexa Davalos, Mads Mikkelsen, Polly Walker, Pete Postlethwaite, Elizabeth McGovern.

DIRECTOR

Louis Leterrier

106' - COLOR

Φαντασίας

Ο Περσέας, ημίθεος εν αγνοία του, παιδί του Δία, ρίχνεται στην θάλασσα μαζί με την θνητή του μητέρα. Ένας ψαράς θα τον σώσει και θα τον μεγαλώσει . Όταν όμως χάσει και τους θετούς του γονείς εξαιτίας των θεών του Ολύμπου, ενήλικος πια , θα πάρει μέρος σε μια αποστολή που σκοπό έχει να βρεθεί το κεφάλι της μέδουσας και να σωθεί το Άργος και η πριγκήπισσα Ανδρομέδα από το τερατώδες Κράκεν !!!!!!!!!!!!!!

Ριμέικ μιας αρκετά χαριτωμένης και λίγο camp ταινίας του 1981 , με οπτικά εφέ από τον τότε μάστορα του είδους Ρέι Χαριχάουζεν - η τελευταία του - η ταινία του Λετεριέ μπορεί να ειδωθεί μόνο αν την κατατάξουμε στην κατηγορία της περιπέτειας φαντασίας. Αυτό είχαν και οι δημιουργοί της στο μυαλό  και φαίνεται ξεκάθαρα, καθώς παίρνουν τον σκελετό της ιστορίας του Περσέα ( Sam Worthinghton - απλά επαρκής στον ρόλο ) και τον εμπλουτίζουν με ότι άλλο θες, παίρνοντας ιδέες από την παλαιότερη εκδοχή, βλέπε Κράκεν , αλλά και από καινούργια και πολύχρωμα ''φίδια'', βλέπε τα δαιμόνια ή τζιν ή όπως τα λένε τέλος πάντων.

Όποιος θέλει να ξέρει την μυθολογία σωστά ας ανατρέξει στις εγκυκλοπαίδειες. Εδώ έχουμε μια καθαρόαιμη περιπέτεια φαντασίας.

Ο σκηνοθέτης έχει γυρίσει στο παρελθόν δύο σίκουελ ( Transporter 2, Incredible Hulk ) και αναλαμβάνει εδώ ένα ριμέικ. Έχει μεγάλο μπάτζετ και φαίνεται τόσο σε επίπεδο παραγωγής, όσο και στο καστ. Λίαμ Νίσον ( Δίας ) και Ρέιφ Φάινς ( Άδης ) και οι δύο καλοί ηθοποιοί δεν δυσκολεύονται να μας πείσουν ο'τι είναι Ολύμπιοι. Την προηγούμενη φορά που βρέθηκαν μαζί σε ταινία ήταν στην Λίστα του Σίντλερ!!!!!!!!! Ο Μάντς Μίκελσεν παίζει ένα πρωτοπαλίκαρο του Άργους και συμπολεμιστή του Περσέα και κατά την ταπεινή άποψη του κύριου Μπομπίνα κλέβει την παράσταση - θα τον θυμάστε από το Casino Royal, όπου υποδυόταν τον αντίπαλο του Μποντ.

Τα εφέ είναι αρκετά πειστικά και σώνουν λίγο την κατάσταση, αλλά το 3D δεν είναι και το καλύτερο . Φαίνεται δηλαδή ότι η ταινία γυρίστηκε με κανονικό φιλμ και μετατράπηκε σε τρισδιάστατη. Δεν μας χαλάει το 3D αλλά δεν τρέχει και τίποτα να την δεις κανονικά. Πρώτον θα γλυτώσεις τα 3 ευρώ που για κάποιο λόγο πληρώνεις παραπάνω, αν και επιστρέφεις πίσω τα ειδικά γυαλιά και δεύτερον θα δεις πιο καθαρά τις γρήγορες σκηνές δράσης που με το τρισδιάστατο ''θολώνουν'' λίγο.

      Η ταινία προχωρά από σκηνή σε σκηνή και οι ήρωές μας βρίσκουν καινούργιους κινδύνους κάθε φορά. Είναι λίγο σαν να δυσκολεύουν οι ''πίστες'' στο playstation. Υπάρχει ο Πήγασος, τεράστιοι σκορπιοί , ο Κάλυβος, υπάρχουν και οι άλλοι θεοί, ο κάτω κόσμος, ο Χάροντας ο βαρκάρης και φυσικά η γοργόνα Μέδουσα .

Η σκηνή με την Μέδουσα δεν είναι και η καλύτερη της ταινίας. Ο σκηνοθέτης αντί να παίξει με τον φόβο μας και τις σκιές του κάτω κόσμου μας πετάει μια υστερικιά γκομενούλα στα μούτρα και διεκπεραιώνει το στόριμπορντ.

Όλα τα λεφτά όμως είναι το Κράκεν!!!!!!!! To Kράκεν είναι ένα μεσαιωνικής σύλληψης θαλάσσιο τέρας, ένας Λεβιάθαν βγαλμένος από τους θρύλους των Νορβηγών και των Ισλανδών ψαράδων. Εδώ, αγαπητά μου παιδιά αντικαθιστά έναν θαλάσσιο δράκοντα που απελευθέρωσαν οι θεοί και πιο συγκεκριμένα ο Ποσειδώνας για να τιμωρήσει το Άργος και τον βασιλιά του Ακρίσιο και φυσικά να φάει την Ανδρομέδα. Υπήρχε και ένα Κράκεν στους Πειρατές της Καραϊβικής - πιο ταιριαστό εκεί. Επειδή όμως, λεβέντες και λεβέντισσες, αυτή δεν είναι όπως είπαμε μια μυθολογική ταινία αλλά ένας ψυχαγωγικός αχταρμάς, το Κράκεν σκάει μύτη και παρ'όλο που εμφανίζεται λίγο κλέβει την παράσταση γιατί είναι μια οθόνη μόνο του. Πιθανότατα ο δημιουργός του  δεν είναι ο Άδης ή ο Ποσειδώνας αλλά το μυαλό του X.Φ. Λάβκραφτ!!!!!!!!!!!! Πολυπλόκαμο και αβυσσαλέο είναι η ''μαμούτα'' που όλοι πήγαμε σινεμά για να δούμε. Ένα είναι σίγουρο, ότι κάνει κρακ! Οπότε το όνομα θεωρείται επιτυχημένο!!!!!

Φτιαγμένη για να ψυχαγωγεί η Τιτανομαχία δεν χάνει τελείως τον δρόμο της. Μεγάλη, ακριβή και φιλόδοξη είναι ότι πρέπει για χαβαλέ. Απλά μην την πάρετε στα σοβαρά...αν μπορείτε. Μόλις βγεις από την αίθουσα εξατμίζεται κάθε εντύπωση που σου είχε δημιουργήσει. Ψυχρή και επική, είναι απλά ένα b movie πολλών εκατομμυρίων. Όμως σε όλους θα έρθει η επιθυμία να βροντοφωνάξουν με ένοχη απόλαυση, σαν τον Δία στην ταινία, με την στολή ντίσκο:

                      '' RELEASE THE KRAKEN''!!!!!!!!                                            '

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ :        **1/2  για κινηματογράφο

      **       για προβολή σπίτι ( Δεν λέει σε μικρή οθόνη )

                                                                                                                                                                ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ; : Ίσως, για χαβαλέ και με μεγάλη παρέα και πίτσες.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ: Προφανώς πολλά άτομα μαζί με διάθεση για ''κανιβαλισμό  ''">

Kαι επειδή ο κύριος Λάκης Μπομπίνας σας προσέχει, πάρτε και μια γεύση από την παλιά ομότιτλη ταινία. Όποιος επιθυμεί να την δει μπορεί να την νοικιάσει, υπάρχει σε όλα τα βίντεο κλαμπ. Οι συγκρίσεις δικές σας.>

H ΜΠΟΜΠΙΝΟΜΑΧΙΑ !

                                              

Tο μυστικό στα μάτια της ( THE SECRET IN THEIR EYES ) πρωτότυπος τίτλος : secreto de sus ojos ( αργεντινή ) ( 2009 )

CAST
Ricardo Darin , Soledad Villamil , Pablo Rago , Javier Godino , Carla Quevedo .

DIRECTOR
Juan Jose Campanella ( also SCREENWRITER , PRODUCER , EDITOR )
127' - COLOR

Αστυνομικό / κοινωνικό δράμα

Ο βοηθός εισαγγελέα Εσποζίτο βαριέται αφόρητα τώρα που έχει βγει στην σύνταξη. Στο μυαλό του έχει κολλήσει μια υπόθεση από την δεκαετία του ΄70 και θέλει να γράψει ένα βιβλίο για αυτή . Εξομολογείται την πρόθεσή του στην Ιρένε μια δικαστίνα που ήταν προ'ι'στάμενη του και την είχε ερωτευτεί χωρίς να της το ομολογήσει. Προσπαθούν και οι δύο να βρουν τον εγκληματία που βίασε και σκότωσε πριν τόσα χρόνια μια γυναίκα φέρνοντας στο προσκήνιο σκοτεινές πτυχές της τότε περιόδου αλλά και δικά τους συναισθήματα που θα τους παρασύρουν σε ένα σκοτεινό ταξίδι .

Ο κύριος Λάκης Μπομπίνας είδε την ταινία πριν από σας για σας και καθώς βγαίνει στις αίθουσες την ερχόμενη Πέμπτη 22 Απριλίου στους κινηματογράφους σας την παρουσιάζει.

Αφού κέρδισε απρόσμενα για πολλούς το όσκαρ καλύτερης ταινίας φέτος,εκτοπίζοντας φαβορί όπως τα ''Λευκή κορδέλα'' του Χάνεκε και ''Προφήτης'' του Οντιάρ κάνει τώρα την διεθνή της καριέρα. Βασικά ο Κύριος Λάκης δεν ''μασάει'' με τα διάφορα βραβεία καθότι θεωρεί ότι μια ταινία είναι από μόνη της μια καλλιτεχνική πρόταση που κάθε θεατής βιώνει τελείως προσωπικά . Παρόλα αυτά είναι ένα σημαντικό στοιχείο και μια πληροφορία που κάθε σινεφίλ λαμβάνει υπόψη του.

Κάνοντας συνεχή φλάσμπακ ο σκηνοθέτης, Αργεντίνος από κούνια, Καμπανέλα - που είχε προταθεί και το 2002 για όσκαρ με το ''son of the bride'' - καταφέρνει να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μας,τόσο για το αστυνομικό όσο και για το προσωπικό κομμάτι της ιστορίας . Έχοντας φοιτήσει και στην αμερικάνικη τηλεόραση με επεισόδια σε σειρές όπως το ''House'' και το ''Law and order'' προσπαθεί να κρατήσει τον ρυθμό της ταινίας και συγχρόνως να ''απλώσει''την ιστορία του όσο χρειάζεται για να μην γίνει βαρετή. Είναι άλλωστε και ο μοντέρ της ταινίας.

Κάτι άλλο που κάνει επιτυχημένα είναι ότι μεταφέρει την υπόθεση στην δεκαετία του '70 σε αντίθεση με το βιβλίο απ' όπου προέρχεται ( ''la pregunta de sus ojos'' του Eduardo Sacheri ). Και αυτό το κάνει για σοβαρό λόγο. Το 1974 που δείχνει η ταινία είναι μόλις δύο χρόνια πριν το πραξικόπημα που έγινε στην Αργεντινή, αποτέλεσμα μιας σκοτεινής και διεφθαρμένης εποχής της χώρας . Η ταινία αποτυπώνει περίφημα τα χρώματα και την ατμόσφαιρα και υπάρχουν στιγμές που θυμίζουν την δική μας τότε πραγματικότητα. Σε επίπεδο καλλιτεχνικής διεύθυνσης άλλωστε είναι εντυπωσιακή.

Το πρωταγωνιστικό δίδυμο είναι πολύ καλό και προσθέτει στην ένταση της ταινίας, καθώς υπάρχει χημεία από δύο πολύ καλούς ηθοποιούς, τον Ρικάρντο Ντάριν και την Σολεδάδ Βιλαμίλ που καταφέρνουν με τα βλέμματά τους να πουν ο ένας στον άλλο ό'τι δεν μπορούν να εκφράσουν με  λέξεις. .Δεν είναι τυχαίος και ο τίτλος της ταινίας - πληθυντικός στο πρωτότυπο.

Υπάρχει και μια σκηνή ανθολογίας και μεγάλης βιρτουοζιτέ όπου, με ένα φαινομενικά ατελείωτο τράβελινγκ η κάμερα πλησιάζει ένα στάδιο ποδοσφαίρου από ψηλά και μετά, χωρίς διακοπή ανακατεύεται με το πλήθος και καταλήγει σε ένα κυνηγητό στους διαδρόμους του γηπέδου. Φαίνεται αλλά δεν είναι μονόπλανο και είναι άκρως εντυπωσιακό και απόλυτα εναρμονισμένο με το υπόλοιπο ''σώμα'' της ταινίας.

Τώρα θα μου πείτε  '' Κύριε Λάκη, δεν υπάρχει τίποτα κακό στην ταινία;''

Λοιπόν αγαπητά μου παιδιά έχω να πω ότι είναι μια πραγματικά καλή ταινία. Αξίζει να πάει κάποιος να την δει στον κινηματογράφο. Μπορεί να νομίζεις ότι τραβάει λίγο στο τέλος αλλά σε αποζημιώνει . Είναι μια παλαιάς κοπής ταινία με σύγχρονα μέσα. Μια παραδοσιακή λατινοαμερικάνικης και ευρωπαϊκής αισθητικής ταινία μπολιασμένη με τις αρετές ενός καθαρόαιμου αμερικάνικου φιλμ νουάρ. Δεν είναι μια ταινία που θα σου αλλάξει τη ζωή, αν υπάρχει κάτι τέτοιο, είναι όμως μια ταινία που σου μένει στο μυαλό και κάποια στιγμή κάπου θα τύχει να την παίζει και θα θες να την ξαναδείς.

Ελπίζω να σας κάλυψα αγαπητά μου παιδιά . Και αν ξέχασα κάτι δεν είναι σημαντικό, το σημαντικό είναι να πάτε σινεμά να την δείτε.

ME ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΚΥΡΙΟΣ ΜΠΟΜΠΙΝΑΣ


ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ :    ***1/2 για κινηματογράφο
                              
                                **** για προβολή σπίτι
  

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ ;     Ευχαρίστως κάποια στιγμή στο μέλλον .

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ : Ζευγάρια κάθε είδους - καλύτερα όχι παρέες .">