ΜΑΧΑΙΡΟΒΓΑΛΤΗΣ (2010) Ελλάδα (KNIFER)

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ/ ΣΕΝΑΡΙΟ           108'     Α/Μ, έγχρωμο             Κοινωνικό Δράμα  

Γιάννης Οικονομίδης

Τυπάκος, εκ πεποιθήσεως τεμπέλης, ζει με τον άρρωστο πατέρα του στην Πτολεμαΐδα. Όταν ο πατέρας του πεθαίνει, έρχεται στην Αθήνα, μετά από πρόσκληση του "πυροβολημένου" θείου του και διάγει βίο βαρετό και άσκοπο, ενώ φυλάει τα σκυλιά του συγγενή του. Κάποια στιγμή θα "φυστικώσει" την θεία του και τότε θα μπει σε σκέψεις, να ξεκάνει τον φωνακλά και παρανοϊκό θείο του.

Την ταινία του Οικονομίδη μπορείς να την δεις και σαν παραβολή. Μπορείς επίσης να βγάλεις το καπέλο στον σκηνοθέτη, γιατί καταπιάνεται στις ταινίες του με τον απόλυτο μικροαστισμό και την δολοφονική δυναμική της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας. Γι 'αυτόν το παιχνίδι έχει τελειώσει- και κατά την ταπεινή μου άποψη δεν έχει και πολύ άδικο- η Ελληνική πραγματικότητα είναι μια κατεστραμμένη πραγματικότητα, χωρίς επικοινωνία, χωρίς αισθητική, χωρίς ηθική, χωρίς ανθρωπιά. Οι άνθρωποι στις ταινίες του "γαυγίζουν" αντί να μιλάνε. Τα κάδρα του είναι γεμάτα με μπάζα, κεραίες, τσιμινιέρες, φελιζόλ και βρομόνερα. Η ηχητική μπάντα στην καινούργια του ταινία είναι η βοή των αυτοκινήτων. Οι χαρακτήρες έχουν βλέμματα κενά, απλά υπάρχουν, δεν έχουν ούτε στο ελάχιστο κάποιο σκοπό ύπαρξης, οπότε καταφεύγουν στα πιο απλά και πιο ωμά ένστικτα. Όλα αυτά είναι καλά και δηκτικά, τα βλέπουμε και καθημερινά γύρω μας. Θα ήθελα όμως η ταινία να μην ήταν τόσο βαρετή.

Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί με ναρκισσισμό την ασπρόμαυρη φωτογραφία και ενώ την ξεκινά καλά,  δίνοντας τον τόνο και φτιάχνοντας ατμόσφαιρα, στην συνέχεια κάνει τα πλάνα αυτοσκοπό. Το σενάριο είναι ψιλοαστείο και η αλήθεια είναι πως η μόνη ψυχαγωγία, από ένα σημείο και μετά, είναι τα πουστριλίκια που ακούγονται και μάλιστα σε αυτή την ταινία δεν είναι και πολλά. Ο ρυθμός είναι αργός αλλά δεν είναι λειτουργικός, δεν βοηθά δηλαδή την ταινία να επιπλεύσει κάνοντας την "βαριά". Τα θέματα που θίγει είναι υπαρκτά και προφανή. H μετατροπή του κεντρικού ήρωα από  ρεμάλι σε ένα δολοφόνο με αντάλλαγμα μια μικροαστική "φυλακή", γίνεται με χειρουργική λεπτομέρεια, δεν μας λέει όμως τίποτα καινούργιο και φυσικά τίποτα συνταρακτικό δεν συμβαίνει. 

Το μόνο που σώζει κάπως την ταινία είναι το καστ. Και οι τρεις πρωταγωνιστές είναι πολύ καλοί, καθώς καταφέρνουν με πολύ λίγο διάλογο να αποτυπώσουν τα ερεβώδη αισθήματά τους και με τις ματιές τους να γεμίσουν την οθόνη. 

Αυτά βασικά. Δεν θέλω να γίνω ιδιαίτερα καυστικός γιατί εκτιμώ την προσπάθεια, αλλά αλήθεια πως περιμένουν να γεμίσουν οι κινηματογράφοι στις Ελληνικές ταινίες; Κάθε φορά κλαίμε τα λεφτάκια μας. Η άποψή μου είναι πως ένας δημιουργός δεν μπορεί να κάνει συνέχεια την ίδια ταινία. Καταλαβαίνω τα "κολλήματα" του, αλλά θα πρέπει να δοκιμάσει και άλλα θέματα και το κυριότερο να καταλάβει πως μια ταινία είναι κάτι λειτουργικό και ζωντανό και ως εκ τούτου χρειάζεται ρυθμό. Επειδή θα την δουν και άλλοι άνθρωποι, εκτός από τον σκηνοθέτη και τους φίλους του, οι οποίοι μάλιστα θα πληρώσουν, θα πρέπει να βλέπεται. Προσωπικά εκτίμησα το πρώτο της μέρος περισσότερο.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ       *1/2

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ??                   Δυστυχώς όχι.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ        Τι να σας πω, όποιος θέλει......μην πείτε ότι δεν σας προειδοποίησα!!

">