Οι καλύτερες ταινίες για το 2014 του Μπομπίνα

Αν και ακόμα βλέπουμε ταινιάκια από την προηγούμενη χρονιά, γιατί η παραγωγή είναι μεγάλη και ο χρόνος περιορισμένος, αυτές είναι κατά την γνώμη μου οι καλύτερες του 2014. Με μια μικρή επιφύλαξη για τυχόν προσθήκες στο άμεσο μέλλον οι παρακάτω προτάσεις, 13 στο σύνολο,ξεχώρισαν. Αναφέρονται αλφαβητικά γιατί μια σημαντική ταινία δεν έχει ανάγκη αύξοντα αριθμό. Καλή κινηματογραφική χρονιά να έχουμε!

BABADOOK (Ο μπαμπούλας) Jennifer Kent, Αυστραλία.

Το horror της χρονιάς είναι αυτή η «μικρή» ταινία από την Αυστραλία. Με την μοναδική ερμηνεία της Essie Davis, αλλά και του πιτσιρικά Noah Wiseman, πατώντας στην επιβλητική σκηνοθεσία και το σενάριο της Jennifer Kent καταφέρνει να δημιουργήσει το αίσθημα της απόγνωσης από τα πιο απλά πράγματα. Το μεγαλύτερο όμως προσόν είναι ότι όντας γυναίκα η σκηνοθέτιδα, πράγμα σπάνιο, ειδικά στις ταινίες τρόμου, καταφέρνει να κάνει μια τρισδιάστατη και απόλυτα ρεαλιστική σύλληψη του γυναικείου ψυχισμού. Ενώ λοιπόν μεγάλοι άντρες σκηνοθέτες υποθέτουν- καμιά φορά επιτυχημένα- το τι νιώθει μια ηρωίδα, εδώ έχουμε μια απόλυτα τρομακτική κατάβαση στην άβυσσο της γυναικείας ψυχής- και ψύχωσης. Με ένα νέο τέρας και απογειώνοντας το είδος σε δυσθεώρητα ύψη το Babadook ανήκει ήδη στο κλασσικό ρεπερτόριο του είδους...και όχι μόνο.

BOYHOOD (Μεγαλώνοντας) Richard Linklater, ΗΠΑ.

Το  boyhood είναι η ταινία που φιγουράρει σε όλες τις λίστες με τις καλύτερες της χρονιάς. Έχει αποκτήσει ήδη την φήμη κλασσικής και πλασάρεται σε όλα τα πιθανά βραβεία. Νομίζω δίκαια. Είναι μια χαμηλότονη σπουδή πάνω στην παιδική ηλικία και την εφηβεία και συγχρόνως ένα κινηματογραφικό πείραμα, καθώς γυριζόταν για 13 ολόκληρα χρόνια, ακολουθώντας την πορεία των πρωταγωνιστών...μεγαλώνοντας. 

Πέρα όμως από τα μεγάλα λόγια, το φιλμ του Linklater καταφέρνει, με ένα καταπληκτικό σενάριο και ρεαλιστικές ερμηνείες από όλο το καστ, να μεταμορφωθεί από κοινωνική μελέτη σε υπαρξιακή και φιλοσοφική σπουδή πατώντας όμως γερά στη γη. Όλοι οι χαρακτήρες κάνοντας το ταξίδι τους στον χρόνο αναγκάζονται σε κάποιο σημείο να αντιμετωπίσουν την «ενηλικίωσή» τους. Οι σχέσεις και τα συναισθήματα δίνονται με απλό και πραγματικό τρόπο κάτι που εντείνει την ρεαλιστική αποτύπωση τους, τελείως αντίθετα από την λογική της μελοδραματικής χολιγουντιανής μπαλαφάρας.

BLUE RUIN (Τα ερείπια είναι πάντα θλιμμένα) Jeremy Saulnier, ΗΠΑ.

Θυμάστε κάποτε που οι ταινίες ήταν φτηνές, συναρπαστικές και με αφηγηματική οικονομία; Ε λοιπόν, το Βlue ruin του, κατά πως φαίνεται ταλαντούχου Jeremy Saulnier, μια απλή ταινία εκδίκησης, είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα...και μία από τις καλύτερες τις χρονιάς. Λιτή, αδυσώπητη και ευρηματική, πατά στο σωστό timing, τις ερμηνείες, το μοντάζ και την επιβλητική ατμόσφαιρα. Βλέπεται απνευστί και βάζει σημαντική υποθήκη για το μέλλον του σκηνοθέτη.

CALVARY-  John Michael McDonagh, Ιρλανδία.

Στα καταπληκτικά τοπία της Ιρλανδίας, όπου μια μέρα μπορεί να περιέχει και τις 4 εποχές και με μια αναμενόμενη αλλά πάντα καταπληκτική ερμηνεία από τον Gleeson, ξεδιπλώνεται μια παραβολή. Ένα φιλμ για την πίστη και τον ανθρώπινο χαρακτήρα, την υποκρισία και την σκληρή πραγματικότητα. Με ένα υπέροχο σενάριο και φοβερή φωτογραφία, η ταινία του McDonagh διαθέτει το μυστήριο, το πικρό χιούμορ και την τραγωδία καθώς και μια ντουζίνα δεύτερους χαρακτήρες που πλαισιώνουν τον ιερέα του μικρού χωριού. Μια βδομάδα διορία για να βρει κάποιος την ψυχή του. Καμιά φορά το Θείο είναι ανθρώπινο ζήτημα...

EDGE OF TOMORROW (Στα όρια του αύριο) Doug Liman ,ΗΠΑ. Αυστραλία.

Ζώντας μέσα σε μια χρονική λούπα, ο Cage (Tom Cruise) καλείται να αντιμετωπίσει αδίστακτα εξωγήινα τέρατα, προσπαθώντας να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος και να βρει το τρωτό τους σημείο. Υπάρχει βέβαια μια σημαντική λεπτομέρεια. Είναι εκπληκτικός "χέστης".

Κάπως έτσι, με όπλο το χιούμορ και την περιπέτεια, ο σκηνοθέτης Doug Liman ανακατεύει χαριτωμένα και με καρτουνίστικη διάθεση μια ιστορία που στα χέρια άλλου θα μπορούσε να είναι μια μπαρούφα. Παρόλο που μπορεί στην αρχή να δυσανασχετείς με την «προϊστορία» της υπόθεσης και το κάπου- το- χω -ξαναδεί θέμα, ζεις μια υπέροχη «Μέρα της Μαρμότας» στο μέλλον. Το κόλπο είναι η ανάμειξη έξυπνων ιδεών με χιούμορ και έμπνευση. Μια κατά κάποιον τρόπο ιλιγγιώδης βόλτα σε ένα θεματικό πάρκο...αποφεύγοντας τις μπανάλ συνταγές. Οξύμωρο? Καθόλου. Μονάχα δύο ώρες απίστευτης διασκέδασης και αγωνίας στο καλύτερο ίσως blockbuster της χρονιάς.

GONE GIRL (Το κορίτσι που εξαφανίστηκε) David Fincher,ΗΠΑ

Αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση στην τελευταία ταινία του Fincher είναι η απόλυτη στροφή 360 μοιρών που κάνει. Ξεκινώντας σαν ζαχαρωτή ιστορία αγάπης εξελίσσεται σε ψυχολογικό θρίλερ και καταλήγει σε σαρκαστική ματιά στους μηχανισμούς ηθικής της σύγχρονης κοινωνίας. Ο Άφλεκ είναι ιδανικός για μπουνταλάς σύζυγος, εν δυνάμει επικίνδυνος, αλλά αυτή που κλέβει την παράσταση είναι φυσικά η Rosamund Pike. Νομίζω τα επόμενα χρόνια θα στοιχειώσει τα όνειρα κάθε παντρεμένου μεσοαστού, παίρνοντας επάξια τα σκήπτρα από την Γκλεν Κλόουζ...και ο νοών νοήτω! Αυτό που κάνει τον Φίντσερ μεγάλο σκηνοθέτη δεν είναι η προσπάθεια του για εντυπωσιασμό, αλλά ο υπόγειος περφεξιονισμός του. Κάνοντας μια ταινία καταγγελία, ουσιαστικά μεταμφιεσμένη σε ιστορία αγάπης και μυστηρίου, καταφέρνει να μιλήσει για την υποκρισία, τον συντηρητισμό, το όργιο των ΜΜΕ και πολλά άλλα. Συγχρόνως παραδίδει ένα θρίλερ που θα γίνει κλασσικό στην συνεχή επανάληψη από τα κανάλια. Σαν καθρέπτης της πραγματικότητας και συνέχεια των κεντρικών δελτίων ειδήσεων.

GRAND BUDAPEST HOTEL (Ξενοδοχείο Grand Budapest) Wes Anderson, ΗΠΑ- Γερμανία.

Παραισθησιογόνα φετίχ κωμωδία ενός φανταστικού μεσοπολέμου, η νέα δημιουργία του συνεχώς ανερχόμενου Anderson, αγγίζει το τέλειο. Με συμμετρικές λήψεις της κάμερας, στιλάτες κινήσεις, ζουμ και μακρινά πανοραμικά πλάνα, ξεδιπλώνει την ιστορία του Gustave H. και του μαθητευόμενου του Moustafa στο ξενοδοχείο Budapest. Με καταπληκτικό καστ- απολαυστικός  Ralph Fiennes- βασισμένη σε γραπτά του Stefan Zweig, αυτή η σινεφίλ τελετουργία διαθέτει λεπτό χιούμορ, γρήγορο ρυθμό και υπόγεια τρέλα ικανή να ξετρελάνει και τον πιο «ξινισμένο» θεατή.

GUARDIANS OF THE GALAXY (Φύλακες του γαλαξία) James Gunn, ΗΠΑ

Ένας γήινος από τα eighties; Mια πρασινόδερμη εξωγήινη; Ένας υπερφυσικός bully; Ένα ρακούν;(!!!)....και ένα δέντρο;(!!!!!). Κι όμως οι πιο πειστικοί σούπερ ήρωες των τελευταίων χρόνων είναι η παραπάνω ομάδα. 
Από ένα δευτεροκλασάτο κόμικ της Marvel, σε μια ξεκαρδιστικά διασκεδαστική και χορταστική περιπέτεια. Απενοχοποιημένη από "Νολανισμούς" και περιττές σοβαρότητες, καθαρόαιμος κινηματογράφος ψυχαγωγίας. Με σωστή χρήση των πολλών εφέ, καλή αισθητική, έξυπνο σενάριο και γενναίες σκηνοθετικές επιλογές είναι η ταινία-έκπληξη της χρονιάς. Αφήστε το παιδί που έχετε μέσα σας να ξεπηδήσει...fun, fun, fun... 

LIFE ITSELF- Steve James, ΗΠΑ.

Οι τελευταίες μέρες του διάσημου κριτικού κινηματογράφου Roger Ebert, δίνουν την ευκαιρία στον Steve James να κάνει μια αναδρομή στην ζωή του, να συζητήσει με ανθρώπους που τον ήξεραν για τον κινηματογράφο και να τον ακολουθήσει στις πιο δύσκολες στιγμές του στη μάχη με τον καρκίνο. Μην μπορώντας πια να μιλήσει, ο Ebert δεν σταμάτησε στιγμή να επικοινωνεί μέσω των κειμένων του. Περισσότερο σαν ένας εργατικός γραφιάς που έφερε την κριτική κινηματογράφου στον μέσο Αμερικάνο, όντας ακριβοδίκαιος και ουσιαστικός, κατάφερε σε περισσότερο από 40 χρόνια να μυήσει το πλατύ κοινό στην πραγματική μαγεία της μεγάλης οθόνης. Αρθρογραφώντας ασταμάτητα, ακόμα και την τελευταία μέρα της ζωής του παρέδωσε ολόκληρη την ύπαρξη του σε αυτό που αγαπούσε, τις ταινίες. Η σχεδόν υπαρξιακή εξέλιξη του ντοκιμαντέρ δεν πατά πάνω σε μελοδραματισμούς και αφορά ακόμα και τον πιο άσχετο με το αντικείμενο. Στην ουσία πρόκειται για μια ταινία που παίρνει την δύναμή της από έναν άνθρωπο που αγαπούσε τις ταινίες και στο τέλος έγινε και ο ίδιος μία...

LUNCHBOX (Παραδόσεις αγάπης) Ritesh Batra, Ινδία.

YOU’VE GOT MAIL στα ινδικά! Φοβερά έξυπνη ταινία, ευαίσθητη, με καταπληκτικές ερμηνείες και υπόγειο χιούμορ. Δεν είναι στιγμή κουραστική ή δακρύβρεχτη. Αντιμετωπίζει τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα από μια καρμική αντίληψη των πραγμάτων και είναι πολύ έξυπνα γραμμένη. Θα εκπλαγείτε από το πόσο καλά θα περάσετε αν την δείτε στο σπίτι. Και φυσικά όπως όλοι γνωρίζουμε...«μερικές φορές, το λάθος τραίνο σε πάει στον σωστό σταθμό»!

THE ROCKET- Kim Mordaunt, Αυστραλία, Ταϊλάνδη, Λάος.

Ποιος θα περίμενε μια από τις πιο feelgood ταινίες τις χρονιάς θα ήταν μια σχετικά άγνωστη- δεν ξέρω καν αν έχει βρει διανομή στην Ελλάδα- χαμηλού προϋπολογισμού ταινία από το Λάος. Με αφηγηματική οικονομία ξεδιπλώνει την ιστορία ενός αγοριού και της οικογένειας του, που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν  το χωριό όταν αποφασίζεται να φτιαχτεί ένα φράγμα.

Με χιούμορ και ανθρώπινη ματιά, μια δακρύβρεχτη και μπανάλ ιστορία μεταμορφώνεται σε ταξίδι αναζήτησης και αισιοδοξίας. Με γραφικούς δεύτερους χαρακτήρες και καστ σχεδόν ερασιτεχνικό ταξιδεύουμε στην καρδιά μιας άγνωστης για μας χώρας. 

Ακόμα και το σχετικά αναμενόμενο τέλος είναι δοσμένο με εξαιρετική ευαισθησία και γνήσια συγκίνηση.

SNOWPIERCER- Joon-ho Bong, Νότια Κορέα.

Μια καθαρόαιμη, αντισυμβατική περιπέτεια, γεμάτη με πολιτικές και κοινωνικές αλληγορίες, στιλιζαρισμένες σκηνές δράσης και καταπληκτικό καστ (Chris Evans, Jamie Bell, Tilda Swinton, Ed Harris, John Hurt) η ταινία του Κορεάτη  Joon-ho Bong χρησιμοποιεί το έξυπνο σενάριο, που αργά αποκαλύπτει τα μυστικά του και την δυστοπική επιστημονική φαντασία για να μετατραπεί σε μια καταιγίδα αγωνίας και καταστροφής.

Οι επί μέρους σκηνές είναι μελετημένες στην εντέλεια και η ατμόσφαιρα της ταινίας μοναδική. Σκληρή και αδυσώπητη αλλά χάρμα οφθαλμών και με art αισθητική, είναι συγχρόνως μια περιπέτεια που βλέπεται με κομμένη την ανάσα και μια νέα κινηματογραφική πρόταση για το συγκεκριμένο είδος.