ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ 2018

BY BOBINAS.

Αγαπητά μου παιδιά, μια ακόμη χρονιά φτάνει στο τέλος της ( sic! ) και όπως όλες οι ψωνάρες του πλανήτη, έτσι και γω, σας παρουσιάζω σε μια υπερπαραγωγή, τις ταινίες που θεωρώ πως ήταν οι καλύτερες. Όχι τίποτα άλλο δηλαδή, αλλά έβγαλα τα ματάκια μου όλο τον χρόνο, να μην μοιραστώ μαζί σας το απόσταγμα της σοφίας μου?

Μην γελιόμαστε, ο κινηματογράφος, όπως κάθε μορφή τέχνης, είναι μια υποκειμενική προσωπική εμπειρία. Εδώ θα βρείτε κάποιες προτάσεις που με πολύ αγάπη παραθέτω. Άλλωστε είναι λαϊκή απαίτηση. Για να πίνω λοιπόν ήσυχος τον καφέ, ή το ποτό μου και να μην με ρωτάτε, παραδίδω τον κινηματογραφικό χάρτη του 2018. 

37 ταινίες! 

Για όλα τα γούστα. Είχαμε μια ενδιαφέρουσα χρονιά. Τα κύρια χαρακτηριστικά είναι τα εξής. Πρώτον αυξήθηκαν κατακόρυφα οι γυναικείες παρουσίες. Καλύτεροι ρόλοι, σκηνοθέτες, σεναριογράφοι και ταινίες επικεντρωμένες στη θηλυκή παρουσία, αύξησαν το ενδιαφέρον και έφεραν νέες δυναμικές. Το ίδιο συμβαίνει και με τον "μαύρο" κινηματογράφο. Καλές ταινίες, περισσότερες ευκαιρίες, πολλά εισιτήρια. Να κάνω μια ειδική μνεία σε μια μίνι αναγέννηση του Ιταλικού κινηματογράφου.Στην παρακάτω λίστα φιγουράρουν 4(!) Ιταλικές ταινίες.

Να κλείσω λέγοντας ότι υπάρχει μεγαλύτερο οικονομικό χάσμα ανάμεσα στα blockbuster και στις υπόλοιπες ταινίες. Στις αίθουσες βλέπουμε ή εξτραβαγκάντζες των 200 εκατομμυρίων ή ανεξάρτητες προσωπικές ταινίες και διεθνή φιλμ. Οι ενδιάμεσες κατηγορίες είναι πενιχρές. Τα μεγάλα στοιχήματα πάντως των στούντιος, μάζεψαν λεφτά μεν, αλλά δεν προσέθεσαν κάτι νέο ή ουσιαστικό.

Οι ταινίες είναι με αλφαβητική σειρά. Το βρήκα πιο τίμιο από το να κάθομαι να σκέφτομαι ποια είναι στο 23 και ποια στο 22- σίγα την διαφορά! Επιφυλάσσομαι για κάποιες που δεν έχω δει. Σε κάθε περίπτωση θα γίνει update! 

Καλώς ήρθατε και καλή μας χρονιά!

ΑMERICAN ANIMALS ( ΜΙΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ) Ην. Βασίλειο, ΗΠΑ.

Heist film.

Πάντα η πραγματικότητα δίνει τα καλύτερα σενάρια. Τέσσερις φοιτητές στο Κεντάκι, θεώρησαν πως μπορούσαν  να κλέψουν σπάνια βιβλία από την βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου τους και να γίνουν πλούσιοι σε μια νύχτα! Ο Bart Layton, παραγωγός και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ- όπως το φοβερό The Imposter (2012)- γράφει και σκηνοθετεί μια ιστορία σαν ντοκιμαντέρ, αλλά και με την κινηματογραφική φρενίτιδα ενός Σκορτσέζε. Το «κερασάκι» είναι η εμβόλιμη παρουσία των πραγματικών προσώπων που πήραν μέρος και οι οποίοι σχολιάζουν τις πράξεις τους, δίνοντας μια πιο βαθιά προσέγγιση των κινήτρων τους και της…ηλιθιότητας. Οι νεαροί πρωταγωνιστές είναι πολύ καλοί και το αποτέλεσμα είναι πολύ ανώτερο από τις αντίστοιχες ταινίες, καταφέρνοντας σε σημεία να σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό…Είπαμε, τίποτα δεν συναγωνίζεται την πραγματικότητα.

ANNIHILATION ( ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ) Ην. Βασίλειο, ΗΠΑ.
Science Fiction, Mystery, Psychological Thriller.

Μετά το EX-MACHINA, η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του συγγραφέα Alex Garland, είναι μια ακόμα μοναδική ταινία επιστημονικής φαντασίας. Αυτό που την κάνει ενδιαφέρουσα είναι ο συνδυασμός μυστηρίου και φιλοσοφικών αναζητήσεων, χωρίς να λείπει φυσικά η περιπέτεια. Πάνω στην παράδοση των κλασσικών sci-fi  και βασισμένη στην νουβέλα του  Jeff VanderMeer, η ταινία ξεκινά με ένα φυσικό παράδοξο, την δημιουργία μιας "αποκλεισμένης" ζώνης, μετά την πτώση στην περιοχή ενός, κατά τα φαινόμενα, μετεωρίτη. Μια ομάδα που αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες, ειδικούς σε διάφορους τομείς,  θα προσπαθήσει να μπει μέσα, εκεί που όλες οι άλλες ομάδες έχουν χαθεί. Σκοτεινό και ανατριχιαστικό, είναι ένα ταξίδι στην ταυτότητα.  Με πολλές αναγνώσεις και με το φάντασμα του Κούμπρικ, ειδικά στο τέλος, η ταινία του Garland είναι (ξανά?) γεννημένη να γίνει κλασσική.

A PRAYER BEFORE DAWN - Ην. Βασίλειο, Γαλλία, Κίνα, Καμπότζη, ΗΠΑ.
Prison Film, Sports, Biopic, Drama.

Το A PRAYER BEFORE DAWN είναι μια ταινία φυλακής, πολύ έντονη, βασισμένη σε αληθινή ιστορία! Δεν μπορείς στιγμή να χαλαρώσεις από την οδύσσεια ενός Βρετανού πυγμάχου και τζάνκι, του Billy Moore, που φυλακίζεται σε μια φυλακή "πρότυπο" της Ταϊλάνδης και δίνει αγώνες  Muay Thai ( τοπικό είδος kickboxing ) ώστε να καταφέρει να κερδίσει την ελευθερία του. Η φοβερή παρουσία του Joe Cole στον πρωταγωνιστικό ρόλο, που απαιτεί και τρομερή σωματική προσπάθεια, η σκηνοθετική προσέγγιση που αγκαλιάζει τον ρεαλισμό και την ωμότητα των φυλακών με σχεδόν ντοκιμαντερίστικη αισθητική και η εκ των πραγμάτων συγκλονιστική, ιστορία του Moore- που παίζει τον ρόλο του πατέρα του στην ταινία- αποτελούν τον πυρήνα του φιλμ και τα υλικά της δύναμης του. Προσθέστε τώρα πως παίζουν και πρώην συγκρατούμενοι, φίλοι του και θα καταλάβετε για τι πράγμα μιλάμε. Ίσως η πιο ουσιαστική πρόσφατη ταινία για την ανθρώπινη θέληση.

A QUIET PLACE ( ΕΝΑ ΗΣΥΧΟ ΜΕΡΟΣ ) ΗΠΑ.
Post-Apocalyptic, Horror, Thriller.

Μια αναζωογονητική ανάσα καθαρής αγωνίας. Μια πρωτότυπη και ουσιαστική ταινία. Το a quiet place χρησιμοποιεί μια καλή ιδέα και με γνώμονα την αφηγηματική οικονομία, την ενορχήστρωση της απόλυτης σιγής και του εκκωφαντικού ήχου. Είναι μια απλή ιστορία με καρδιά ενός b-movie, μας κάνει να νοιαζόμαστε για την επιβίωση μιας οικογένειας σε ένα έρημο δάσος. Οι περισσότεροι κάτοικοι του πλανήτη έχουν εξολοθρευτεί από κάποια απόκοσμα πλάσματα- από άλλη διάσταση, από άλλο πλανήτη, δεν ξέρουμε- τα οποία είναι τυφλά αλλά κυνηγούν με την έξτρα δυνατή ακοή τους. Ο άνθρωπος έχει κατρακυλήσει στην τροφική αλυσίδα και είναι απλά ένα μικρό ποντίκι που προσπαθεί να επιβιώσει. Η επιτυχία της ταινίας, μαζί με τα πιο πάνω αναφερθέντα, έγκειται στο ότι κρατά σε ισορροπία τα στοιχεία. Δεν είναι αποπνικτικό μπλοκμπάστερ, αλλά ούτε και άμυαλο σλάσερ. Έχει φροντίδα, ρυθμό και καλές ερμηνείες. Το κυριότερο, στοχεύει στην ουσία της ιστορίας. Δείτε το με τα φώτα σβηστά και τα τηλέφωνα απενεργοποιημένα.

THE BALLAD OF BUSTER SCRUGGS ( Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΜΠΑΣΤΕΡ ΣΚΡΑΓΚΣ ) ΗΠΑ.
Anthology Film, Western.

Δεν είμαι μεγάλος φαν τον αδελφών Κοέν. Θεωρώ πως οι μισές τους ταινίες είναι υπερτιμημένες περιπτώσεις. Εδώ λοιπόν δεν παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά και κάνοντας πλάκα και επίδειξη τεχνικής, σκηνοθετικής και σεναριακής και έχοντας έναν καταπληκτικό διευθυντή φωτογραφίας ( Bruno Delbonnel ) παραδίδουν μια συλλογή από 6 ιστορίες της Άγριας Δύσης. Φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους, αλλά με έναν κοινό παρανομαστή, τον θάνατο, είναι από εξωφρενικές έως καταπληκτικές. Ξεκινώντας με την προοπτική μιας σπονδυλωτής σειράς, τους βγήκε σπονδυλωτή ταινία. 

Θυμίζει σινεμά βαριετέ, οι χαρακτήρες δεν έχουν βάρος, αλλά όπως οι ιστορίες παρουσιάζονται σαν λαϊκό ανάγνωσμα, ένα δερματόδετο βιβλίο με διηγήματα και εικονογράφηση, η ιδέα λειτουργεί απόλυτα και απλά περιδιαβαίνουμε τις απέραντες εκτάσεις και τις εκπληκτικές τοποθεσίες- η φωτογραφία που λέγαμε- παρέα με ένα εξαιρετικό καστ ( Tim Blake Nelson, James Franco, Liam Neeson, Tom Waits, Brendan Gleeson, Zoe Kazan κ.α. ). Αστείο, σκοτεινό, διασκεδαστικό, ενοχλητικό και έξυπνο, το φιλμ των Κοέν, τραγουδά τη Δύση σαν να διαβάζεις γοτθικό Λούκι Λουκ.

BEONING ( BURNING/ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ) Νότια Κορέα.
Drama, Mystery.

Στην αγαπημένη μας Ν. Κορέα τώρα, που συνεχίζει να μας τροφοδοτεί κάθε χρόνο με σημαντικά φιλμ. Το Παιχνίδι με τη φωτιά- ο ατυχής Ελληνικός τίτλος- είναι ένα βραδύκαυστο ψυχολογικό δράμα με ταξικές προεκτάσεις. Μην μειδιάτε. Η τελευταία παρατήρηση είναι κυριολεκτική και ουσιαστική για την ταινία. Οι τρεις νεαροί πρωταγωνιστές είναι καταπληκτικοί και το τρίγωνο που σχηματίζουν είναι η εστία μιας καταστροφικής ψυχρής φωτιάς. Ο Γιονγκ-Σου είναι ένας νεαρός που δουλεύει ημι-απασχολούμενος για να τα βγάλει πέρα, καθότι ο πατέρας του είναι φυλακή. Συναντά την πρώην συμμαθήτρια Χάε-μι και έχουν ένα σύντομο ειδύλλιο. Όταν στην ζωή της Χάε-μι θα μπει ο ανεξήγητα βαθύπλουτος Μπεν, η δυναμικές θα ανατραπούν και θα ξεκινήσει μια καταστροφική συνύπαρξη. Στις δυόμιση ώρες τις ταινίας, οι μικρές ανεπαίσθητες αλλαγές και οι λεπτομέρειες που δεν δίνεις σημασία στην αρχή, θα σχηματίσουν μια φλεγόμενη ένταση. Ένας κινηματογράφος που τα συναισθήματα δίνονται με χρώματα και κινήσεις και υπονοούμενα, δεν είναι στιγμή βαρετός και φυσικά είναι τελείως έξω από τα χολιγουντιανά στερεότυπα.

BLACKKKLANSMAN- ( Η ΠΑΡΕΙΣΦΡΗΣΗ ) ΗΠΑ.
Police Procedural, Crime, Biopic, Comedy.

Η αληθινή ιστορία του Ron Stallworth, ενός μαύρου μπάτσου, που κατάφερε και μπήκε στα άδυτα της Κου Κλουξ Κλαν. Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων... Η ουσία είναι πως ο Spike Lee δίνει πόνο, με αφορμή το περιστατικό. Κωμική, κοινωνική και πολιτική- από τις πιο πολιτικοποιημένες ταινίες, κάτι που έχει εκλείψει- σάτιρα, στυλ και εξαιρετική ροκ/σόουλ μουσική. Μιλάμε για οδοστρωτήρα. 

Αυτή τη φορά αποφεύγει τις μεγαλοστομίες και χειρίζεται σαν μεγάλος μαέστρος, με φινέτσα και δύναμη, τα υλικά του. Δεν θα βρείτε πουθενά πιο ψυχαγωγικό στρατευμένο σινεμά, που από τη μία ασχολείται με ένα πολύ σοβαρό θέμα, την συμπεριφορά στους Αφρό-Αμερικάνους από τους συμπατριώτες τους και από την άλλη παρουσιάζεται σαν Blaxploitation! Μεγάλη ταινία...

THE CAKEMAKER  - Ισραήλ, Γερμανία.
Drama.

Όταν ένας Γερμανός ζαχαροπλάστης μάθει τον θάνατο του εραστή του, θα πάει στην Ιερουσαλήμ και θα πιάσει δουλειά στο καφέ της γυναίκας του εκλιπόντος.

Τι μας συνδέει? Τι μας χωρίζει? Είναι η γεύση ο συνδετικός κρίκος της αγάπης? Υπάρχουν στην πραγματικότητα διαφορές ή τις έχουμε καθορίσει μόνοι μας? Η ταινία του  Ofir Raul Graizer, είναι μια χαμηλών τόνων, λυρική σπουδή πάνω στην ανθρώπινη φύση. Γλυκιά όπως το black forest  που παρασκευάζει ο πρωταγωνιστής  και με τα σωστά υλικά. Καταφέρνει αργά να σε παρασύρει στον κόσμο της, γεμάτη ατμόσφαιρα και δεν γίνεται στιγμή βαρετή. Πιθανότατα η πιο ανθρώπινη ταινία της χρονιάς, μιλά για πανανθρώπινες αξίες χωρίς λόγια και στόμφο. Ο σκηνοθέτης εμπιστεύεται τον εαυτό του και το κοινό του δουλεύοντας με τις λεπτομέρειες, ακολουθώντας ένα λιτό σενάριο. Θα το φάτε εδώ ή να το τυλίξω…?

CALIBRE -Ην. Βασίλειο
Psychological Thriller.

Είσαι με έναν φίλο και έχεις πάει εκδρομή για κυνήγι. Σκοτώνεις κάποιον μέσα στο δάσος, κατά λάθος. Τι κάνετε?

Πάνω σε αυτή την απλή υπόθεση, χτίζεται ένα πολύ δυνατό ψυχολογικό θρίλερ. Η συνταγή είναι γνωστή, εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με τις λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά.

 Κατ αρχάς η τοποθεσία, ένα απομακρυσμένο σκωτσέζικο χωριό με όλους τους γραφικούς του χαρακτήρες, που έτσι κι αλλιώς είναι καχύποπτα ευγενικοί. Μετά έχουμε δύο φλώρους από την πόλη, καλά παιδιά δεν λέω, αλλά κάνουν όλες τις λάθος επιλογές. Αυτό λοιπόν που παρακολουθούμε είναι η κορύφωση της αγωνίας των δύο κυνηγών που θέλουν να κρύψουν το έγκλημα τους. Η ένταση είναι αφόρητη σχεδόν τρομακτική. Σε αυτό βοηθούν φυσικά και οι καλές ερμηνείες, τόσο των πρωταγωνιστών όσο και των δεύτερων ρόλων. Το σενάριο ακολουθεί ρεαλιστικές οδούς, προσπαθώντας να εμβαθύνει στα κίνητρα του καθενός. Ιδανικό για μια κρύα βραδιά του χειμώνα.

THE DEATH OF STALIN ( Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ ) Ην. Βασίλειο, Γαλλία, Βέλγιο, Καναδάς.
Black Comedy, Satire, Political Drama

Το 1953 ο "Πατερούλης" τινάζει τα πέταλα. Η ταινία του Armando Iannucci, τηλεοπτικού παραγωγού και σεναριογράφου ( Veep, The Thick of It ) βασισμένη στο ομώνυμο κόμικ, μας βάζει στον τρόμο, την παράνοια και τις δολοπλοκίες των υπουργών του αποθανόντος Στάλιν.

Αν και η πολιτική ανάλυση είναι μάλλον επιδερμική, αυτό που ενδιαφέρει τον σκηνοθέτη και σεναριογράφο, είναι η τρέλα της εξουσίας και το βάρβαρο και κυνικό χιούμορ που ποδοπατά οτιδήποτε στο διάβα του. Ο τόνος του φιλμ είναι δε, τόσο προσεκτικά, σκληρά ειρωνικός, που πιθανότατα δεν είναι για όλα τα γούστα. Γιατί εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια κωμωδία, αλλά με την κωμικοτραγική κατάσταση ενός ιστορικού γεγονότος. 

Γι αυτό και όλοι οι "φοβεροί" σύντροφοι μεταχειρίζονται σαν ήρωες κόμικ, που είναι και το υλικό καταγωγής της συγκεκριμένης εκδοχής. 

Έχουμε μια πλειάδα καταπληκτικών ηθοποιών ( Jeffrey Tambor, Steve Buscemi, Michael Palin, Jason Isaacs, μερικοί από αυτούς) που δίνουν μια θεατρικότητα και βάθος στην αφήγηση. Προσωπικά γέλασα με την ψυχή μου.

DISOBEDIENCE -Ην. Βασίλειο, Ιρλανδία, ΗΠΑ.
Romance, Queer Cinema, Drama.

Το θέμα της Ανυπακοής είναι η απελευθέρωση από τα δεσμά της καταγωγής. Ενώ έχουμε να κάνουμε με μια αρκετά απλή ιστορία: την επιστροφή του «μαύρου προβάτου» και το παρελθόν που συνταράσσει ένα ερωτικό τρίγωνο, σε μια συντηρητική θρησκευτική κοινότητα, οι ερμηνείες και το σενάριο, μαζί με την ευαίσθητη σκηνοθεσία του Χιλιανού Sebastián Lelio, καταφέρνουν να ανεβάσουν το φιλμ σε υψηλά επίπεδα. Ο σκηνοθέτης, στην πρώτη του αγγλόφωνη ταινία, καταφέρνει να αποσπάσει δύο συνταρακτικές ερμηνείες από τις Rachel Weisz και Rachel McAdams, σε ρόλους που δεν μας έχουν συνηθίσει. Ειδικά η McAdams είναι αποκάλυψη. Το φιλμ θέτει κυρίως ερωτήματα, για το τι βρίσκεται στην επιφάνεια και τι ελλοχεύει, πόσο ελεύθερο είναι ένα άτομο αν αφήσει την ελευθερία του στους άλλους και αν υπάρχει πραγματική συγχώρεση και ανοχή. Στο κέντρο όμως βρίσκεται μια ιστορία πάθους και απαγορευμένου έρωτα, ένα δράμα, μια μάχη με το παρελθόν και το μέλλον. Εξαιρετική επιλογή για οικιακή θέαση.

DOGMAN -Ιταλία, Γαλλία.
Drama.

Ο Ιταλικός κινηματογράφος τα τελευταία χρόνια έχει αναγεννηθεί. Το Dogman είναι μια φαινομενικά απλή, γραμμική ιστορία. Ο Μαρτσέλο-  συγκλονιστικός στον ρόλο ο  Marcello Fonte- διατηρεί ένα ταπεινό σαλόνι για καλλωπισμό σκύλων. Είναι χωρισμένος και αγαπά την κόρη του πολύ. Θέλει να ζήσει απλά και όμορφα, σε μια περιοχή όμως που τα πάντα είναι δεμένα με την παρανομία. Η παράδοξη φιλία του με τον Σιμόνε, που είναι ο ορισμός του αληταρά, θα τον οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια.

Το βασικό θέμα της ταινίας είναι οι ηθικές επιλογές που κάνει κάποιος σε έναν ανήθικο και εγωιστικό κόσμο. Η επιλογή του σκηνικού της ταινίας είναι κορυφαία. Σαν κάποιο no man’s land, σταματημένο από το χρόνο, το τοπίο είναι μια τρύπα που ζουν μια χούφτα μικροδιάβολοι. Οι προσπάθειες του Μαρτσέλο για καλύτερη ζωή είναι καταδικασμένες να αποτύχουν, σε έναν κόσμο που εκμεταλλεύεται την αδυναμία. Καταπληκτική, «μικρή» ταινία, στην παράδοση του νεορεαλισμού, αλλά με σύγχρονη ματιά.

FIRST MAN ( Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ) ΗΠΑ, Ιαπωνία.
Biopic, Drama, History.

Η λέξη είναι ταπεινότητα. Αυτό χαρακτηρίζει την ταινία του πυραυλικά ανερχόμενου 

Damien Chazelle ( Whiplash, La La Land ). Από όλες τις απόψεις είναι μια αξιόλογη ταινία, αν καταλάβεις πως δεν μπορείς να κάνεις και πολλά με έναν τέτοιο χαρακτήρα. Αν είσαστε.. στο φεγγάρι και δεν γνωρίζετε, να σας πληροφορήσω πως η ταινία ασχολείται με την ιστορική πρώτη αποστολή του APOLLO 11...στο φεγγάρι. Και ειδικότερα με τον Neil Armstrong, τον αρχηγό της αποστολής και "πρώτο άνθρωπο" που πάτησε το πόδι του σε ένα άλλο ουράνιο σώμα! Μινιμαλισμός λοιπόν και εσωτερικότητα και συναίσθημα και φουλ καταπληκτική μουσική από τον Justin Hurwitz. Η ταινία αποφεύγει μια λεπτομερή καταγραφή της αποστολής και οι δεύτεροι χαρακτήρες είναι διακοσμητικοί- εκτός την σύζυγο φυσικά. Αυτό είναι μια επιλογή που οδηγεί την ταινία να είναι σχεδόν μια προσωπική, υπαρξιακή περιπέτεια. Υπάρχουν στιγμές που τα ηχητικά εφέ και η οπτική που επιλέγεται- από την θέση του αστροναύτη- κάνουν το κεφάλι σου να γυρίζει. Ίσως αυτό να είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία μιας ταινίας με έναν ήρωα που δεν εκφράζεται. Το να νιώθεις και συ στο διάστημα...

GAME NIGHT -ΗΠΑ.
Comedy, Crime, Thriller.

Μια καλή κωμωδία δεν είναι κάτι εύκολο. Για την ακρίβεια είναι το πιο δύσκολο είδος. Εδώ όμως έχουμε κάποιες πολύ καλές επιλογές. Κατ αρχάς το καστ είναι εξαιρετικό (Jason Bateman, Rachel McAdams, Kyle Chandle ) και με γνήσια κωμική φλέβα. Μετά έχουμε ένα σενάριο που ξέρει να κρατά ισορροπίες, παρόλο που παίζει στην κόψη του ξυραφιού, για την αληθοφάνεια. Η ιδέα είναι έξυπνη. Ελάτε μάγκες σπίτι να παίξουμε κάτι, όλοι μαζί. Έχω ανακαλύψει μια εταιρεία που στήνει αληθοφανή παιχνίδια. 

Στην προκειμένη περίπτωση όμως, η απαγωγή είναι αληθινή, αλλά όλοι το περνάν για αστείο! Ο τρόπος που ξεδιπλώνεται αβίαστα το φιλμ, με πραγματικά αστείες στιγμές, αλλά και αγωνία, είναι αποτέλεσμα του κλασσικού τρίπτυχου καστ, σκηνοθέτης, σενάριο. Η ταινία είναι άκρως διασκεδαστική και αναζωογονητική, για το είδος, που πέφτει συχνά στην χοντράδα και την φτήνια.

DER HAUPTMANN ( THE CAPTAIN ) Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Κίνα, Πορτογαλία.
Psychological Drama, War.

Εδώ αγαπητά μου παιδιά έχουμε να κάνουμε με μια ειδική περίπτωση. Το Hauptmann δεν έκανε ντόρο, αλλά κινήθηκε στους διαδρόμους του art house κοινού. Κακώς, κάκιστα… Είμαι σίγουρος πως στο μέλλον θα φιγουράρει ανάμεσα στις λίστες με τις σημαντικές  και υποτιμημένες ταινίες της δεκαετίας και υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι γι αυτό.

Πρόκειται για μια μοντέρνα προσέγγιση του «κακού» και της ανθρώπινης φύσης. Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, κάτι σοκαριστικό, αφού το μαθαίνουμε στο τέλος, ενώ νομίζουμε πως βλέπουμε μια παραβολή. Ο «Εκτελεστής του Έμσλαντ», όπως ονομάστηκε ο Willi Herold, ένας απλός στρατιώτης που προσπαθούσε απεγνωσμένα να ξεφύγει από το μέτωπο τις τελευταίες μέρες του πολέμου. Θα βρει ένα παρατημένο αυτοκίνητο με την βαλίτσα ενός ναζί λοχαγού και φορώντας τα ρούχα, θα πάρει την θέση και το αξίωμα του. Μαζί θα γίνει και ο ίδιος διώκτης και δολοφόνος!

Τεχνικά η ταινία είναι άρτια. Έχει μια καταπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία και παρόλο που το θέμα της είναι τόσο τρομακτικό, υπάρχουν στιγμές που θυμίζει φαρσοκωμωδία. Αυτή είναι και η αντιμετώπιση του σκηνοθέτη για τον ναζισμό. Όπως διάβασα σε ένα πολύ εύστοχο άρθρο ενός κριτικού: « Ο ναζισμός παρουσιάζεται σαν κοινωνική αρρώστια η οποία πνίγει την συνείδηση, παραλύει την αντίσταση σε αυτή και εξαφανίζει τα οποιαδήποτε υπολείμματα ανθρωπιάς, που έχουν απομείνει». Δυστυχώς αυτό σήμερα είναι ακόμα επίκαιρο…

THE HATE U GIVE- ΗΠΑ.
Political Drama.

Η επιτυχία του φιλμ- που δεν έχει παιχτεί στην Ελλάδα- είναι ότι καταφέρνει να συνδυάσει την εφηβική ταινία και το οικογενειακό δράμα με το σινεμά καταγγελίας. 'Έτσι είναι ενδιαφέρουσα και εξαιρετικά άμεση.

Παρακολουθούμε την καθημερινότητα της Σταρ Κάρτερ. Ζει σε μια μαύρη γειτονιά και ο πατέρας της στα νιάτα του ήταν στους Μαύρους Πάνθηρες. Η μητέρα της όμως την στέλνει σε ένα καλό σχολείο, όπου το 95% είναι πλούσιοι λευκοί. Όταν γίνει μάρτυρας της δολοφονίας ενός φίλου της από ένα αστυνομικό, οι δύο αυτοί κόσμοι θα προσπαθήσουν να την συντρίψουν.

Η πιο μαλακή προσέγγιση στο θέμα κάνει το φιλμ πιο φιλικό στον μέσο θεατή, χωρίς να του χαρίζεται. Δεν θυσιάζει το σινεμά καταγγελίας, αλλά το εντάσσει, μέσα σε ένα γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο. Το καστ είναι εξαιρετικό και η παραγωγή πολύ προσεγμένη. Αν στο τέλος έλειπαν κάποιοι μελοδραματισμοί και διδακτισμοί, θα μιλούσαμε για μεγάλη ταινία.  

HEREDITARY (Η ΔΙΑΔΟΧΗ ) ΗΠΑ.
Supernatural Horror, Psychological Horror, Psychological Drama.

To Hereditary είναι το ντεμπούτο του σκηνοθέτη  Ari Aster. Για κάτι τέτοιο είναι καταπληκτικό. Έχουμε και λέμε: παράξενη και έντονη ατμόσφαιρα, μια μόνιμη αίσθηση απειλής και αποπνιχτικού φόβου. Ακόμα και σε σημεία που η ιστορία δεν είναι και η πιο πρωτότυπη, ο σκηνοθέτης αντιπαρέρχεται με φοβερή μαεστρία και βιρτουοζιτέ, που είναι κατά πολύ παραπάνω από αντίστοιχες ταινίες. Προσθέστε τώρα και την ασύλληπτη πρωταγωνιστική τετράδα, με μπροστάρη την καταξιωμένη πια, screaming queen,  Toni Collette και μετά τον κινηματογραφικό υιό της Alex Wolff. Ακολουθούν η Milly Shapiro, η κόρη με την παράξενη όψη και ο πάντα ουσιαστικός Gabriel Byrne, που είναι και συμπαραγωγός της ταινίας. Αν νομίζετε πως όλες οι οικογένειες αντιδρούν το ίδιο στον θάνατο της γιαγιάς- μητριάρχη και η ζωή συνεχίζεται, κάνετε λάθος. Η Διαδοχή θα σας πει μια τρομακτική, σκοτεινή και διαφορετική ιστορία. Εξαιρετική ταινία τρόμου.

THE HOUSE THAT JACK BUILT -( ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΕΚΤΙΣΕ Ο ΤΖΑΚ ) Δανία, Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία.
Crime, Psychological Drama, Comedy, Horror.

Λίγοι σκηνοθέτες σήμερα "φοράνε παντελόνια"- συγγνώμη για το σεξιστικό, αλλά ακριβές-και ο Λανς φον Τρίερ είναι ένας από αυτούς. Επίσης να σημειώσουμε ότι είναι θεότρελος. Πάντα ήταν αμφιλεγόμενος, γιατί να αλλάξει δηλαδή? Έτσι και δω υπάρχουν δύο ειδών αντιδράσεις. Ο θαυμασμός ή η αναγούλα, τίποτα ενδιάμεσο. Εμείς θαυμάζουμε, όχι γιατί η ιστορία του Τζακ, ενός σίριαλ κίλερ, είναι κανένα αριστούργημα, αλλά γιατί, αν του δώσεις την ευκαιρία σε ανταμείβει. Ναι ρε μάγκες, δεν είναι για όλα τα γούστα, αλλά ούτε Η Αλίκη στο ναυτικό είναι για όλα τα γούστα...

Δεν υπάρχει περίπτωση να μπω σε λεπτομέρειες, άλλωστε εδώ κάνω μια παρουσίαση. Θα πω όμως τα εξής. Μπείτε στον κόπο. Μην ακούτε σαχλαμάρες. Δώστε την ευκαιρία και η υπομονή σας θα ανταμειφθεί. Μην κολλάτε στις προβοκατόρικες σκηνές βίας. Όπως λέει και ο Τρίερ μέσα από το στόμα του πρωταγωνιστή του «Κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι θηριωδίες που διαπράττουμε στη φαντασία μας είναι εκείνες οι επιθυμίες μας τις οποίες δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε στην πολιτισμένη κοινωνία μας, οπότε τις εκφράζουμε τελικά μέσα από την τέχνη». 

  

INCREDIBLES 2 ( ΟΙ ΑΠΙΘΑΝΟΙ 2 )ΗΠΑ.
Computer Animated, Superhero, Family, Comedy, Action.

Για το INCREDIBLES 2 δεν έχω να δηλώσω πολλά. Γι όσους έχουν δει την πρώτη αριστουργηματική ταινία θα πω πως , κι εδώ, οι υπέρ-ηρωικές περιπέτειες  της οικογένειας Παρ είναι προφάσεις για μια ανατομία της σύγχρονης οικογένειας. Η συνταγή είναι ίδια και όλα έχουν ρυθμιστεί στο φουλ. Το animation είναι κορυφαίο, οι σεκάνς γεμάτες χιούμορ και αγωνία, ακόμα και μια μικρή κοινωνική κριτική εδώ και κει, γεμάτη ειρωνεία. Το πλαίσιο της κατασκοπευτικής περιπέτειας με την ρετρό αισθητική και την καταπληκτική μουσική του Michael Giacchino, είναι και πάλι παρόν. Μην περιμένετε λοιπόν μεγάλες εκπλήξεις. Από την άλλη είναι κορυφαία μορφή ψυχαγωγίας, γεμάτη δράση αλλά και στιγμές συγκίνησης και προβληματισμού. Ο Brad Bird ( IRON GIANT, RATATOUILLE, INCREDIBLES ) είναι από τους καλύτερους σκηνοθέτες και δημιουργούς κιν. σχεδίων, με ποιότητα και βάθος. Χαλαρώστε λοιπόν και αφεθείτε στη μαγεία.

L'INSULTE ( Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ ) Γαλλία, Κύπρος, Βέλγιο, Λίβανος, ΗΠΑ.
Legal Drama.

Μια υδρορροή θα φέρει στα χέρια έναν Λιβανέζο χριστιανό και έναν Παλαιστίνιο πρόσφυγα, ο οποίος δουλεύει στα δημοτικά έργα. Η κόντρα τα κορυφωθεί και θα πάρει χαρακτήρα εθνικής διαμάχης, φτάνοντας  στο δικαστήριο και θα γίνει πρώτο θέμα στα ΜΜΜ, εγείροντας πορείες διαμαρτυρίας και επεισόδια.

Ξεκινώντας από μια φαινομενικά απλή ιστορία, η ταινία του Ziad Doueiri, θα προσπαθήσει να κάνει μια εγκάρσια τομή στην σύγχρονη κοινωνία του Λιβάνου, με τις τόσες πολλές αντιθέσεις. Το σενάριο διαχειρίζεται ευαίσθητα θέματα με γνώση, σιγουριά και πινελιές ειρωνείας, καταφέρνοντας να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον, αφού καταλήγει σε δικαστικό δράμα. Εν τω μεταξύ, μέσα σε μια κοινωνική ταινία, θα δούμε να εγείρονται θέματα όπως η αντρική ξεροκεφαλιά και ο μισογυνισμός, αλλά και πιο σοβαρά, όπως η μόνιμη διαμάχη ανάμεσα σε γείτονες αλλά και έθνη συμβολικά.

Η έξυπνη επιλογή του σκηνοθέτη είναι ότι παρουσιάζει την ιστορία σαν σύγχρονο δράμα και όχι σαν δακρύβρεχτο μεσανατολικό ζήτημα, με πινελιές αισιοδοξίας και νευρώδη σκηνοθεσία.

LAZZARO FELICE ( HAPPY AS LAZZARO ) Ιταλία, Ελβετία, Γαλλία, Γερμανία.
Drama.

Να λοιπόν μια ταινία που είναι δύσκολο να περιγράψεις. Όχι γιατί είναι πολύπλοκη, το αντίθετο, αλλά γιατί είναι σίγουρο πως δεν θα αποδώσεις τον μαγικό ρεαλισμό και τη ουσία της. Τι να πεις για μια ιστορία που καταπιάνεται με ένα απομονωμένο χωριό ψηλά στα βουνά την δεκαετία του '90, όπου η τρομερή Μαρκησία Αλφονσίνα ντε Λούνα (!), εκμεταλεύεται μερικές δεκάδες χωρικούς που είναι ξεκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Ότι ανάμεσά τους βρίσκεται ο Λάζαρο, ένα αθώο παλικάρι, που δημιουργεί φιλία με τον κακομαθημένο γιο της Μαρκησίας. Ότι η αστυνομία κατά τύχη τους ανακαλύπτει και τους "απελευθερώνει". Τι να πεις για τον Λάζαρο που κατακρημνίζεται πάνω στον πανικό του από ένα λόφο και "ξυπνά"-σαν τον συνονόματο του?- 25 χρόνια στο μέλλον για να συναντήσει στα περίχωρα της Ρώμης του συγχωριανούς του να ζουν άστεγοι.

Παραμύθι, αλληγορία, κοινωνική κριτική και ουμανισμός δένουν παράξενα σε ένα γοητευτικό σύνολο, που μιλά απλά για την ανθρώπινη παρακμή, την εκμετάλλευση και την καλοσύνη, δοσμένο με ποιητικούς τόνους και ειρωνεία. 

MANDY -ΗΠΑ, Βέλγιο, Ην. Βασίλειο
Horror, Vigilante.

Το φιλμ Mandy είναι η ευχάριστη έκπληξη της χρονιάς! Θέλω να πω, ποιος περιμένει από μια ταινία εκδίκησης με πρωταγωνιστή τον ανεκδιήγητο Nicolas Cage κάτι σοβαρό…Εδώ λοιπόν μπαίνει η δουλειά του σκηνοθέτη, αγαπητά μου παιδιά. Γιατί ο Panos Cosmatos δημιουργεί ένα τριπαρισμένο και εξωπραγματικά ατμοσφαιρικό φιλμ, μετατρέποντας τα φαινομενικά αρνητικά στοιχεία σε προτερήματα. Την πρώτη ώρα παρακολουθούμε το έγκλημα και την δεύτερη την εκδίκηση. Ο Cosmatos παίρνει το camp και το τραβάει στα άκρα. Χρωματίζει το σκοτάδι με εκτυφλωτικά κόκκινα και βάζει τους ηθοποιούς να παίζουν τόσο υπερβολικά που φτάνει σε βιβλικό επίπεδο. Γι αυτό και ο φίλος μας ο Nicolas ταιριάζει γάντι…Η ιστορία είναι τόσο εξωφρενική που αγγίζει την τελειότητα. Δυστυχώς όμως είναι μια ταινία που πρέπει να δεις για να…πιστέψεις. Απαραίτητη για τους φανατικούς του είδους  και λοιπούς σινεφίλ που γουστάρουν. Ή την αγαπάς ή την μισείς. Μένεις πάντως με το στόμα ανοιχτό. Απαραίτητη προϋπόθεση,  μεγάλη οθόνη, σβηστά φώτα και ήχος στο φουλ!

THE MISEDUCATION OF CAMERON POST ( Η ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΏΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΜΕΡΟΝ ΠΟΣΤ ) ΗΠΑ.
Drama, Queer Cinema.

Το μυστικό της ταινίας της  Desiree Akhavan είναι η ευθεία προσέγγιση του θέματος, της ομοφυλοφιλίας δηλαδή της πρωταγωνίστριας και η απόφαση των δικών της να την κλείσουν σε ένα "ειδικό" σχολείο, θρησκευτικού προσανατολισμού, ώστε να αντιπαρέλθει την σεξουαλική της προτίμηση.

Δεν υπάρχουν φανφάρες, μελοδραματισμοί και διδακτισμοί. Οι νεαροί πρωταγωνιστές είναι όλοι εξαιρετικοί, με μπροστάρισσα φυσικά την  Chloë Grace Moretz στον κύριο ρόλο της Κάμερον Ποστ. Πρόκειται για μια "μικρή" ανεξάρτητη ταινία, που το μεγαλύτερο ατού της είναι η ειλικρίνεια για απλά και προφανή πράγματα. Οι πιο σημαντικές σκηνές της είναι αυτές που φαινομενικά δεν συμβαίνει τίποτα, όπως η προτελευταία, για παράδειγμα. Είναι από τα λίγα φιλμ που αποτυπώνει ρεαλιστικά την ευαίσθητη ηλικία της εφηβείας και τις αλλαγές που γίνονται από μέρα σε μέρα.

OH LUCY! - Ιαπωνία, ΗΠΑ.
Drama, Comedy.

Μια μικρή, γλυκόπικρη ταινία, που δεν παίχτηκε ποτέ στην Ελλάδα- έως τώρα που γράφω.

Η Σετσούκο Καβασίμα είναι μια μεσήλικη γυναίκα που έχει χάσει κάθε ενδιαφέρον για τη ζωή. Θα παραστεί σε κάποια μαθήματα αγγλικών, παρά τη θέληση της και θα ερωτευτεί τον νεαρότερο της Αμερικανό δάσκαλο. Μαζί με την αδερφή της, που ψάχνει και εκείνη την κόρη της που έφυγε μαζί του, θα πάνε στην Αμερική.

Αν ήταν στα χέρια Αμερικάνου σκηνοθέτη, μπορεί να είχαμε μια γλυκανάλατη ιστορία. Η ματιά όμως, της Γιαπωνέζας Atsuko Hirayanagi, είναι διαφορετική. Μια ανθρώπινη ιστορία απόγνωσης, έρωτα, λαχτάρας και σύγκρουσης πολιτισμών. Μια κωμωδία του παραλόγου και ένα πικρό μελόδραμα. Το φιλμ διαθέτει εν ολίγοις μια γλυκύτητα και μια ανθρωπιά και ασχολείται με σοβαρά προσωπικά θέματα, με χάρη και ειλικρίνεια. Εξαιρετικές ερμηνείες από τις δύο κινηματογραφικές αδερφές (  Shinobu Terajima, Kaho Minami ), ενώ με έκπληξη βλέπουμε έναν εξαφανισμένο τα τελευταία χρόνια Josh Hartnett.

PRIVATE LIFE - ΗΠΑ.
Drama,Comedy.

Η ταινία της Tamara Jenkins περιγράφει με εξαιρετική ακρίβεια την προσπάθεια ενός μεσήλικου ζευγαριού (  Kathryn Hahn, Paul Giamatti ) να αποκτήσουν παιδί και τι αποτελέσματα έχει αυτό στον γάμο τους, καθώς χρησιμοποιούν όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους.

Ενώ τυπικά μιλάμε για ένα κοινωνικό δράμα, το φιλμ είναι γυρισμένο με τόση εσωτερική ειρωνεία, αυτοσαρκασμό και τσαχπινιά, που ακουμπά τα όρια της κωμωδίας. Εντάξει, ο πυρήνας του είναι δραματικός και οι καταστάσεις που περιγράφει πολύ προσωπικές, αλλά η ακρίβεια στον λεπτομερή χαρακτήρα των 2 πρωταγωνιστών, αλλά και των οικείων τους, είναι πνευματώδης. Προσωπικά υπήρξαν στιγμές που μου θύμισε Γούντι Άλεν. Εκεί είναι και η επιτυχία της ταινίας. Συνδυάζει την σοβαρότητα και τον προβληματισμό ενός θέματος, όχι μελοδραματικά, αλλά χαριτωμένα και ευαίσθητα, δύσκολα και επίμονα, όπως είναι η ίδια η ζωή. 

READY PLAYER ONE- ΗΠΑ.
Science Fiction, Computer Animated, Adventure, Action, Dystopian.

Αυτό εδώ μπήκε όχι γιατί είναι καμιά τρομερή ταινία, αλλά γιατί είναι απίστευτα διασκεδαστικό. Αν θυμάμαι καλά αυτή είναι και η ουσία του κινηματογράφου. Το κάνει καλά μάλιστα. Πρέπει να έχεις έναν τόνο αναφορές στην ποπ κουλτούρα, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια ταινία καταδίωξης στο μέλλον, με ένα ηθικό δίδαγμα. Και πως φυσικά να μην υπάρχει ηθικό δίδαγμα. Γίνεται Σπίλμπεργκ χωρίς Σπιλμπερκισμούς?

Από τα πρώτα πλάνα η ταινία είναι εκθαμβωτική και σε πιάνει από τα μούτρα. Καταφέρνει να σε κάνει να νοιάζεσαι για τους χαρακτήρες, αν και καταναλώνει λίγη ώρα σε μη ψηφιακό περιβάλλον. Ο οργασμός της εικόνας και των αναφορών, ξεκινά από μια διεκδίκηση ενός μοναδικού βραβείου, που έχει βάλει μέσα σε ένα virtual παιχνίδι του μέλλοντος, ο αποθανών δημιουργός του. Πρέπει να βρεις τα στοιχεία ( easter eggs ) για να κατακτήσεις τα 3 κλειδιά και να γίνεις κάτοχος της αμύθητης περιουσίας του! 

Είσαι πολύ απασχολημένος για να ασχοληθείς με τις λεπτομέρειες. Μην το δείτε σε μικρή οθόνη, χάνει το ήμισυ της αξίας του.

ROMA- Μεξικό, ΗΠΑ.
Drama.

Μελετημένη έως την πιο μικρή λεπτομέρεια, εξαιρετικά σκηνοθετημένη σε ασπρόμαυρη φωτογραφία, από τον ίδιο τον Alfonso Cuarón ( Θέλω και τη μαμά σου, Tα παιδιά των ανθρώπων, Gravity ), που έχει γράψει και το σενάριο, το Roma είναι μια προσωπική καταγραφή των παιδικών του χρόνων.

Roma ονομάζεται μια μεσοαστική συνοικία της πόλης του Μεξικού. Ο σκηνοθέτης αναπολεί/ ονειροπολεί τις αρχές της δεκαετίας του '70. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για μια ταινία αλλά για ένα όραμα του σκηνοθέτη, μια ανάμνηση ελεγειακή, που έχει την απόσταση μιας καρτ ποστάλ και χρειάζεται υπομονή για να ξεδιπλώσει τις αρετές της. Με τρυφερή μεθοδικότητα μπαίνουμε στην καθημερινότητα ενός σπιτιού. Το υπηρετικό προσωπικό είναι ευτυχισμένο στην καταπίεση του και η επταμελής οικογένεια ενός πετυχημένου γιατρού, ζει το δράμα του χωρισμού. 

Υπάρχουν στιγμές πραγματικού μεγαλείου και ανθρωπισμού, αλλά είναι πιο εγκεφαλική απ όσο θα ήθελα. Μην ξεγελιέστε, είναι μια πραγματικά σπουδαία ταινία, αλλά δεν θα είχαμε τέτοιες αντιδράσεις από τους κριτικούς, αν δεν ήταν ενός τόσο γνωστού σκηνοθέτη.

SICILIAN GHOST STORY ( ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΙΚΕΛΙΑΣ ) Ιταλία, Γαλλία, Ελβετία.
Psychological Drama, Crime, Fantasy.

Το Sicilian ghost story είναι ένα παράξενο και γοητευτικό υβρίδιο. Βασισμένο σε αληθινή ιστορία- το ένα του πόδι δηλαδή- την απαγωγή του γιου ενός πληροφοριοδότη της μαφίας, είναι ένα αμάλγαμα μαγικού ρεαλισμού, παραμυθιού, ιστορίας ενηλικίωσης, ρομαντικού και γοτθικού έρωτα, για να αναφέρω λίγα από τα είδη που υπηρετεί.

Το φανταστικό στοιχείο είναι απαράμιλλα δεμένο με τον σκληρό πυρήνα της ιστορίας. Τον καταδικασμένο έρωτα δύο παιδιών 13 και 14 χρονών. Λίγες ταινίες πιάνουν σε αυτό το επίπεδο την γλυκιά μελαγχολία της πρώιμης εφηβείας. Ο σκηνοθέτης εμπνέεται από πολλές μεριές. Από τον Φελίνι, έως τον μύθο της Περσεφόνης. Η ουσία όμως είναι πως παραδίδει μια μοναδική εμπειρία, γεμάτη ποίηση, τρόμο, τρομερή ατμόσφαιρα και, το πιο καταπληκτικό, αισιοδοξία, μέσα από μια μακάβρια ιστορία. Καταπληκτικοί οι νεαροί πρωταγωνιστές και ιδιαίτερα η Julia Jedlikowska.  Η ταινία πέρασε στα ψηλά, αποτελεί όμως μια κινηματογραφική εμπειρία κατά την άποψη του κου Λάκη. Και κάτι ακόμα, δείτε το σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη οθόνη, για τα απερίγραπτα τοπία της Σικελίας.

SKATE KITCHEN -ΗΠΑ.
Slice of Life, Coming-of-Age, Drama.

Η Καμίλ είναι μια μοναχική έφηβη και ζει με τη μαμά της. Λατρεύει το σκέιτμπορντ και η γνωριμία της μια παρέα κοριτσιών που κάνουν το ίδιο, θα αλλάξει την ζωή της. Οι περιπέτειες και οι συγκρούσεις της παρέας είναι το θέμα της ταινίας.

Ο πραγματικός πρωταγωνιστής όμως είναι οι δρόμοι της Νέας Υόρκης. Λίγες ταινίες φτάνουν τόσο κάτω στο πεζοδρόμιο. Ολόκληρο το φιλμ ανασαίνει τις εξατμίσεις και είναι γυρισμένο σαν εφηβική ανάμνηση, χωρίς να αποφεύγει τον ρεαλισμό, μέσα σε ένα θολό καλοκαιρινό μισόφωτο. 

Ο επόμενος πρωταγωνιστής είναι η εφηβεία και η αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας, του έρωτα και των συγκρούσεων. Οι νεαρές πρωταγωνίστριες είναι εξαιρετικές και το όλο εγχείρημα, που στην πραγματικότητα είναι μια απλή ιστορία ενηλικίωσης, λαμβάνει ποιητικές διαστάσεις. 

SORRY TO BOTHER YOU -ΗΠΑ.
Satire, Absurdist Comedy, Dystopian, Black Comedy.

Η ταινία του  Boots Riley είναι μια από τις πιο πρωτότυπες της χρονιάς. Ξεκινώντας σαν κοινωνική κομεντί και σάτιρα, εξελίσσεται σε κάτι εξωφρενικό, μια εναλλακτική δυστοπική  και σουρεαλιστική ιστορία. Από τη μία έχει το θάρρος να βάλει τον θεατή σε ένα ταξίδι, χωρίς προειδοποίηση και να προσπαθήσει να ασχοληθεί με σοβαρά κοινωνικά, φυλετικά και πολιτικά θέματα, κρατώντας πάντα το προσωπείο της μαύρης κωμωδίας. Από την άλλη ισορροπεί μόνιμα σε τεντωμένο σκοινί, γιατί προφανώς η δημιουργικότητα του σκηνοθέτη παλεύει μονίμως με το χάος και την παραδοξότητα. Παρ όλα αυτά όμως την βγάζει καθαρή και μένει στο πλήρωμα του χρόνου να αποδείξει , για το πόσο σπουδαία ταινία είναι. Αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα της γενικότερης κινητικότητας των μαύρων δημιουργών, που τα τελευταία χρόνια έχουν δραστηριοποιηθεί σε όλα τα είδη του κινηματογράφου, δίνοντας μια ανάσα ανανέωσης.

SPIDER-MAN: INTO THE SPIDER-VERSE (ΣΠΑΪΝΤΕΡ-ΜΑΝ: ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΡΑΧΝΟ-ΣΥΜΠΑΝ)- ΗΠΑ.

"But Spider-Verse­ isn’t content to simply spoof Spidey’s narrative conventions. Directors Bob Persichetti, Peter Ramsey and Rodney Rothman both send up and pay homage to myriad comic-book tropes, using animation’s limitless possibilities to transform Miles’ world into a virtual graphic novel whenever they desire. Yet, Spider-Verse’s humour isn’t overly snarky. The filmmakers exhibit clear affection for their milieu and, more importantly, understand how, for young people, superheroes represent role models that they can aspire to be."



SUSPIRIA- Ιταλία, ΗΠΑ.
Fantasy, Horror, Mystery.

"Suffice to say, Suspiria tries to do much, culminating in a finale that’s almost laughably over-the-top. But the passion of Guadagnino’s messy vision — the swirl of emotions he conjures on this grand canvas — has a forcefulness that mostly transcends its sizable flaws. Consequently, Guadagnino pays the ultimate compliment to Argento: rather than slavishly reproducing Suspiria, he reimagines it from his own perspective, finding a new way to submerge the viewer in a lurid dream state."



SULLA MIA PELLE ( ON MY SKIN ) Ιταλία.
Drama, Biopic.

Στις 15 Οκτωβρίου 2009 ο 31χρονος Stefano Cucchi, πρώην τζάνκι, συλλαμβάνεται με 1 γραμμάριο κόκα και λίγο χασίσι. Οι καραμπινιέροι τον προφυλακίζουν και μια βδομάδα μετά βρίσκεται νεκρός, ενώ έχει μεταβεί σε νοσοκομείο φυλακών, με αιτία θανάτου τραυματισμό. Η δίκη για την υπόθεση αυτή είναι η πιο αμφιλεγόμενη και σημαντική τα τελευταία χρόνια στην Ιταλία.

Ακολουθώντας μια σπαρτιάτικη αφήγηση, με ένα σενάριο που δεν παίρνει θέση, ο σκηνοθέτης  Alessio Cremonini, καταγράφει με αβάσταχτη ακρίβεια τις τελευταίες μέρες του άτυχου Stefano, όπως έχουν προκύψει από τα στοιχεία της δίκης και από μαρτυρίες. Η ερμηνεία του Alessandro Borghi ( Suburra ) είναι συγκλονιστική. Είναι μια επίπονη ταινία για να δεις, αλλά δείχνει με καταπληκτικό τρόπο πως μπορεί ένα άτομο να χαθεί στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και της έλλειψης σωστών διαδικασιών από τις αρμόδιες αρχές. Σε μια βδομάδα, η οικογένεια Cucchi, θα διαλυθεί. Η αίσθηση ότι αυτή η αδιαφορία των αρχών, που οι γονείς τουλάχιστον έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη, μπορεί να συμβεί στον καθένα, αν βρεθεί στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, είναι τρομακτική.

SUMMER OF '84 -Καναδάς, ΗΠΑ.
Teen Movie, Thriller, Mystery.

Το Summer of ’84 παίζει σε γνώριμα μονοπάτια. Πάνω στον καμβά που έβαλε το Stranger Things, επαναφέρει το είδος των ταινιών της δεκαετίας του ’80. Είναι ένα πλαίσιο που έχει αποδειχθεί πετυχημένο, γιατί φλερτάρει με πολλά είδη και εμφανίζει παιδιά πρωταγωνιστές, που όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί τους. Η συγκεκριμένη ταινία δεν είναι κάνα αριστούργημα. Γι αυτούς που έχουν υπομονή όμως, αν προσπεράσουν τα στερεότυπα του είδους, δίνει πραγματικές ανατριχίλες και στιγμές διασκέδασης. Μιλάμε για καθαρά ψυχαγωγικό κινηματογράφο, στην προκειμένη περίπτωση, με γούστο, ευαισθησία και σινεφίλ αναφορές από Σπίλμπεργκ έως Χίτσκοκ. Και φυσικά με μερικές πραγματικές  εκπλήξεις στην πορεία.

Ποιος δεν θα ήθελε άλλωστε, να πιάσει έναν δολοφόνο που απαγάγει εφήβους και ειδικά μαζί με τους φίλους του, ενώ όλοι οι άλλοι τον θεωρούν τρελό?

THREE IDENTICAL STRANGERS -Ην. Βασίλειο.
Documentary, Biography Documentary.

Πιθανότατα το καλύτερο ντοκιμαντέρ του 2018. Το φιλμ του  Tim Wardle ξεκινά σαν μια απλή ανθρώπινη ιστορία. Τρεις απόλυτα ίδιοι έφηβοι που έχουν χωριστεί στην γέννα και έχουν μεγαλώσει με ανάδοχους γονείς, χωρίς να γνωρίζει ο ένας την ύπαρξη του άλλου, συναντούνται επιτέλους και ζουν το όνειρο τους. Η προσέγγιση στην ιστορία είναι ήπια στην αρχή, ώστε να μας εισάγει στην, έτσι κι αλλιώς απίστευτη αλλά απολύτως αληθινή, ιστορία. Αργά και με χειρουργική ακρίβεια- και με εξαιρετική δημοσιογραφική δουλειά και έρευνα- θα μεταμορφωθεί σε μια ανατριχιαστική ιστορία ιατρικής συνωμοσίας και συγκάλυψης!

Θα μπορούσα να γράψω σελίδες ανάλυσης για τα ερωτήματα που προκύπτουν, ίσως πιο πολλά από αυτά που απαντά. Μιλάμε για μια ιστορία απόλυτα τρελή για να είναι αληθινή, που όμως είναι πέρα ως πέρα. Μια παράξενη, ενοχλητική και απόλυτα συναρπαστική ιστορία, με φιλοσοφικές προεκτάσεις και φοβερές λεπτομέρειες που θα σας αφήσει άφωνους.

UPGRADE- Αυστραλία.
Cyberpunk, Action, Thriller.

Το Upgrade είναι η ένοχη απόλαυση της χρονιάς. Με τα μισά χρήματα απ όσο ένα επεισόδιο Game of Thrones, ξεκινά σαν μια ταινία της σειράς και με μερικές στροφές στο σενάριο και μια ασυνήθιστη φρενίτιδα στην σκηνοθεσία, παραδίδει αυτό που λέμε παλιά, καλή, τίμια b-movie διασκέδαση. Απενοχοποιημένο από την πολιτική ορθότητα, ξεκινά με μια απλή υπόθεση. Τι θα γινόταν αν εμφυτεύαμε ένα τελευταίας τεχνολογίας τσιπάκι στην ραχοκοκαλιά ενός παραπληγικού. Στο κοντινό μέλλον πάντως γίνεται της μουρλής. Είναι βασικά μια ταινία εκδίκησης, με ευρηματικές σκηνές δράσης και καλό, παραδοσιακό "ξύλο" στα όρια του gore, με ρετρό αισθητική και αμείωτο μυστήριο, λειτουργεί καθαρτικά και αναζωογονητικά, με την ασίγαστη ενέργεια, θυμίζοντας παλιές βραδιές σε κάποιο σινεμά. Για την ακρίβεια είναι πολύ καλύτερη ταινία απ όσο της επιτρέπεται να είναι και αυτό είναι η μεγάλη έκπληξη. Κι όλα αυτά τα οφείλουμε στον Leigh Whannell, που το έγραψε και το σκηνοθέτησε. Ελπίζω να συνεχίσει έτσι!

ZIMNA WOJNA ( COLD WAR- ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ) Πολωνία, Γαλλία, Ην. Βασίλειο.
Romance, Drama, Historical Drama.

Τον Pawel Pawlikowski εγώ τον γουστάρω. Έχει φοβερό μάτι και οι ταινίες του είναι πανέμορφες, μέσα στα ασπρόμαυρα κάδρα. Είναι σαν να βλέπεις μια συλλογή με φωτογραφίες εποχής, οι λεπτομέρειες και η εμμονή στην πιστή αναπαράσταση, σου κόβουν την ανάσα. Πρέπει να ομολογήσω επίσης ότι, η προηγούμενη του ταινία ( Ida ), ήταν αρκετά καλύτερη.

Εδώ αναπαριστά μια εποχή, την δεκαετία του '50, στην Ευρώπη και δείχνει τις δυσκολίες ενός έρωτα. Την πάλη ανάμεσα όρια των συνόρων και των αισθημάτων. Ξεκινά παράξενα, σαν φολκλόρ ντοκιμαντέρ για την παραδοσιακή μουσική στην Πολωνία. Εξελίσσεται σε έναν παράφορο ειδύλλιο. Παράλληλα παρακολουθούμε τις διαφορές ανάμεσα στην ανατολή και τη δύση, την περίοδο που ο ψυχρός πόλεμος ήταν στο απόγειό του.

Υπάρχει μια απόσταση από τα πράγματα. Τα γεγονότα τα παρακολουθείς αλλά δεν σε συνεπαίρνουν. Ούτε ακόμα και τις ερωτικές σκηνές. Υπάρχει μια αφαίρεση στην αφήγηση και ένα "πήδημα της βελόνας" χρονικά. Συνολικά διαρκεί 80 λεπτά. Προσωπικά δεν μαγεύτηκα, αλλά με έναν τρόπο λειτουργεί. Μπαίνει στην λίστα περισσότερο για την καλλιτεχνική της δύναμη.    

Ουφ, επιτέλους τελείωσαν!

Με εκτίμηση Λάκης Μπομπίνας...