DIRECTOR/ PRODUCER/ COMPOSER Clint Eastwood
126' COLOR Ψυχολογικό/ Μεταφυσικό δράμα
Τρεις ζωές συγκλίνουν μεταξύ τους και ο βασικός λόγος γι αυτό είναι ο θάνατος! Η Μαρί είναι επιτυχημένη δημοσιογράφος και γνωστή celebrity, σέξι και ερωτευμένη. Μια καταστροφή θα είναι η αιτία να χάσει την ζωή της για μερικά λεπτά, μέσα στα οποία θα βιώσει μια εξωσωματική εμπειρία. Ο Μάρκους χάνει τον δίδυμο και αχώριστο αδερφό του σε ένα τραγικό ατύχημα και έκτοτε προσπαθεί να του μιλήσει απεγνωσμένα με οποιοδήποτε τρόπο. Ο Τζορτζ έχει απευθείας επικοινωνία με τους νεκρούς, κάτι που όπως λέει ο ίδιος είναι κατάρα και όχι χάρισμα, γιατί σε όλη του τη ζωή σκέφτεται το θάνατο. Δεν μπορεί να δημιουργήσει μια ανθρώπινη σχέση και απομονώνεται κάθε μέρα περισσότερο. Κάποια στιγμή και οι τρεις θα συναντηθούν από ένα παιχνίδι της μοίρας.
Το πρώτο τρίτο της ταινίας, όπου γνωριζόμαστε με τους ήρωες και τις τραγικές τους ιστορίες είναι καταπληκτικό. Ο Ίστγουντ κρατάει γερά τα ηνία και τις ισορροπίες, προλογίζοντας τρεις, κατά τα φαινόμενα, ασύνδετες μεταξύ τους ιστορίες. Στην συνέχεια πατάει γερά στο αρκετά καλό σενάριο του Peter Morgan ( Last king of Scotland ***, The Queen ***, Frost/ Nixon *** ) και προχωρά ακάθεκτος, δείχνοντας τον καθημερινό υπαρξιακό αγώνα αυτών των ανθρώπων. Το πρόβλημα ξεκινά στο τρίτο μέρος της ταινίας και είναι αναπόφευκτο με τέτοιο θέμα.
Οι ρυθμοί είναι ανθρώπινοι και ο σκηνοθέτης παίρνει τον χρόνο του για να μας πει την ιστορία. Είναι κατανοητό ότι όταν βρίσκεσαι στην 9η(!!!) δεκαετία της ζωής σου - όπως ο Ίστγουντ - μπορεί να έχεις ελπίδες για κάτι άλλο εκτός από τον απόλυτο θάνατο. Αυτό κατά κάποιο τρόπο δικαιολογεί την επιθυμία να καταπιαστεί με αυτό το θέμα. Το να το οδηγείς όμως σε μια δακρύβρεχτη, μοιρολατρική οπερέτα και να γκρεμίζεις ότι έχεις δημιουργήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή είναι κάτι διαφορετικό. Η τεράστια θητεία του στον κινηματογράφο, πρώτα ως ηθοποιού και μετά σαν σκηνοθέτη, τον βοηθά να σώσει κάπως το αποτέλεσμα. Σε αυτό δεν βοηθά γλυκερή μουσική που έχει γράψει ο ίδιος.
Οι πρωταγωνιστές είναι αρκετά καλοί και συμβάλουν κάπως στην ρεαλιστικότητα του εγχειρήματος, καθώς φαίνεται ότι παίρνουν και απλές οδηγίες από τον σκηνοθέτη, που γενικά αποφεύγει τις "φιοριτούρες". Καλύτερη είναι η Γαλλίδα, με το χαρακτηριστικό όνομα Cécile De France(!) στο ρόλο της καλομαθημένης δημοσιογράφου που βλέπει τον κόσμο της να καταρρέει. Ο Matt Damon, ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του, προσεγγίζει με γήινη απλότητα έναν ρόλο, που στα χέρια άλλων θα ήταν γελοίος. Οι πιτσιρικάδες Frankie McLaren και George McLaren παίζουν εναλλάξ ο ένας τον άλλο, σαν δίδυμοι που είναι και διεκπεραιώνουν επαρκέστατα τους ρόλους τους.
Το βασικό λοιπόν μειονέκτημα της ταινίας είναι ότι ρέπει προς το μελόδραμα και όχι προς το υπαρξιακό δράμα. Οι καθησυχαστικές παραινέσεις για μετά θάνατον ζωή αντηχούν παράταιρες και περισσότερο κερδίζει πόντους στα σημεία που προσπαθεί να έρθει σε συμβιβασμό με την ιδέα του θανάτου. Να μπορέσουν δηλαδή οι ήρωες να αποδεχτούν, τόσο για τους ίδιους, όσο και για τα κοντινά, αγαπημένα πρόσωπα την έννοια της παντελούς απουσίας, της ανυπαρξίας και του πόνου που αυτό συνεπάγεται για όσους μείνουν πίσω.
Ναι παιδάκια μου, καλά το καταλάβατε, ίσως σας πέσει λίγο βαριά η ταινιούλα. Η αλήθεια είναι πως ίσως ζοριστείτε, δεν είναι και από τα πιο ψυχαγωγικά θέματα, αλλά πραγματικά δεν κόβεις και φλέβες. Ο σκηνοθέτης σε οδηγεί αναίμακτα σε ένα ξέφωτο ελπίδας. Γενικά περνάς ένα σχετικά ευχάριστο και συγκινητικό, γεμάτο δίωρο που σου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Δεν είναι από τις καλύτερες του Κου Κλιντ, αλλά δύσκολα θα την τοποθετούσες στις χειρότερες.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ **1/2
ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ???? Μπορεί, αν το πετύχαινα στην τηλεόραση.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ Τρίτης ηλικίας.
Λογικο ειναι να εχει μεταφυσικες ανησυχιες ο κλιντ στα 81.Του το συγχωρουμε ομως γιατι ειναι σπουδαιος μαστορας! greg
ΑπάντησηΔιαγραφή