ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗ ΛΟΥΡΔΗ ( LOURDES ) Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, 2009

DIRECTOR/ SCREENWRITER

Jessica Hausner 

                                                                                                                                     90', color

                                                                                         Δράμα

CAST

Sylvie Testud, Léa Seydoux, Bruno Todeschini, Gilette Barbier.

Μια νεαρή γυναίκα, που δεν μπορεί να κινήσει τα άκρα της και κυκλοφορεί με αναπηρικό καροτσάκι, πηγαίνει στην Λούρδη, ένα χωριό της Γαλλίας, που λένε ότι έχει εμφανιστεί η Παναγία και ότι γίνονται θαύματα. Εκεί θα νιώσει ερωτικά σκιρτήματα για έναν γοητευτικό υπάλληλο της κλινικής. Παράλληλα θα ζήσει την καθημερινότητα αυτού του θρησκευτικού θέρετρου, έως την ώρα που, ένα βράδυ, θα σηκωθεί από το κρεβάτι φαινομενικά θεραπευμένη.

Πιο ενδιαφέρουσα γενικά ταινία από την προηγούμενη, με πιο αργούς ρυθμούς, πιο "ευρωπαϊκή". Θέτει κάποια ζητήματα σχετικά με το τι είναι πίστη, την εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και ακουμπά ακόμα και υπαρξιακές πτυχές. Δεν παίρνει γενικά θέση, δεν κάνει διδακτισμό και δεν σου τα δίνει όλα "μασημένα". Η πρωταγωνίστρια είναι γλυκύτατη και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες συνθέτουν, μαζί με τους κομπάρσους ένα παζλ πλήθους που κινείται νωχελικά και με κατάνυξη, αλλά με λίγη ελπίδα, τριγύρω της. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ταινίας είναι όταν η πρωταγωνίστρια περπατάει και έχει να κάνει με τις αντιδράσεις του κόσμου. Ακόμα και η ίδια είναι μπερδεμένη, αλλά το ξεχνάει γρήγορα, γιατί ρίχνει όλη της την προσοχή στον έρωτά της. Η ίδια άλλωστε ουδέποτε φαίνεται να πίστευε ιδιαίτερα. Απλώς δοκίμασε και αυτή την δυνατότητα.

Το φιλμ σε αφήνει κάπως μετέωρο. Είναι μια αξιοπρεπής δουλειά, αλλά χάνει την ευκαιρία να γίνει ένα καταπληκτικό φιλμ. Η σκηνοθέτης και σεναριογράφος Jessica Hausner, απλώς ακουμπάει το θέμα και ενώ πετυχαίνει σε μεγάλο βαθμό να δημιουργήσει την σωστή ατμόσφαιρα και να μας βάλει στο κλίμα, δεν δοκιμάζει να κάνει μια ριζοσπαστική ταινία. Απλά θέτει ερωτήματα.

Αξίζει κανείς να την δει, στην ζεστασιά του σπιτιού του εννοείται. Πολλοί την θεωρούν αρκετά καλή, δεν συμφωνώ για όλους τους παραπάνω λόγους. Δεν είναι ολοκληρωμένη κατ'αρχάς. Κατά δεύτερο σου αφήνει μια ουδέτερη αίσθηση και φυσικά ανήκει στην γενικότερη κατηγορία του κύριου Μπομπίνα "πέρασε και δεν ακούμπησε".

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ    **1/2

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ??      Με καμιά παναγία!

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ       Σινεφίλ.

">