THE FIGHTER ( 2010, ΗΠΑ )

DIRECTOR

David O. Russell

CAST

Mark Wahlberg, Christian Bale, Amy Adams, Melissa Leo, Jack McGee.

115' COLOR

Κοινωνική/ Αθλητική

Το "Fighter" είναι μια ταινία για το μποξ, κυρίως όμως είναι μια ταινία για την ανθρώπινη δύναμη. Δεν υπερνικά την βαρύτητα, αλλά βαδίζει ένα μονοπάτι δοκιμασίας και συγκρούσεων, μέσα από την αληθινή  ιστορία της αναρρίχησης του Micky Ward, ενός Ιρλανδικής καταγωγής Αμερικανού εργάτη, στον θρόνο του πρωταθλητή ημι-μέσων βαρών. Παράλληλα βλέπουμε και την σχέση του με τον αδερφό του Ντίκι, έναν πρώην μποξέρ και καμάρι της μικρής τους πόλης και νυν εθισμένο στο κρακ. Η ιστορία ξετυλίγεται στα τέλη της δεκαετίας του '80.

Βασικά, αν και η κατάληξη της ιστορίας για αυτούς που ασχολούνται είναι γνωστή, ο σκηνοθέτης David O. Russell ( Three kings *** ) καταφέρνει να μας κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον. Η  ταινία στηριζόμενη στο καταπληκτικό σενάριο τεσσάρων σεναριογράφων καταφέρνει να μας οδηγήσει σε ένα πολύπλοκο ταξίδι ανθρώπινων σχέσεων και ακατάβλητης επιμονής στο στόχο. Η παρουσίαση της οικογένειας των πρωταγωνιστών - 7 κορίτσια, 2 αγόρια, μάνα που θέλει να του κάνει τον μάνατζερ και ενός χαμηλών τόνων πατέρα - είναι ακριβής και εντυπωσιακή. Οι ερμηνείες εξαιρετικές, με καλύτερη αυτή του Κρίστιαν Μπέηλ στον ρόλο του αδερφού. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στην Μελίσα Λίο, που υποδύεται την μητέρα. Και οι δύο είναι καταπληκτικοί.

Το στυλ της ταινίας είναι ντοκιμαντερίστικο, χωρίς να κουράζει το μάτι, αντίθετα προσθέτει ρεαλισμό στην απεικόνιση της ιστορίας. Οι σκηνές των αγώνων μποξ είναι γυρισμένες με τηλεοπτικές κάμερες της εποχής, εντείνοντας την αίσθηση του ρεαλισμού. Σπάνια η μεγάλη οθόνη μας έχει δώσει αληθινές ιστορίες σαν κι αυτή και ειπωμένη με τόσο πολλές λεπτομέρειες. Μπορεί να φανώ "βλάσφημος", αλλά είναι καλύτερη ταινία από το "Οργισμένο είδωλο" του Σκορσέζε (***), για να μην πούμε για το "Ρόκι" (**)!!!

Παρόλα αυτά υπάρχουν όρια στο κατά πόσο μια ταινία σαν κι αυτή μπορεί να αλλάξει τον κινηματογραφικό χάρτη. Δεν μιλάμε για κάτι που βλέπουμε πρώτη φορά, ούτε που μας γεμίζει έκπληξη με την έκβασή του. Είναι όμως μια αρκετά καλή και δυνατή ταινία, που επενδύει τόσο στους πρωταγωνισές, το σενάριο και την βιρτουοζέ σκηνοθεσία και αυτό σίγουρα την κάνει μία από τις καλύτερες του 2010. Στην πραγματικότητα είναι ένα κοινωνικό δράμα με μπουνιές!

Να πάτε σινεμά να την δείτε, αξίζει. Η μεγάλη οθόνη "βγάζει" προς τα έξω τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών και σε πλημμυρίζουν οι δυνατές ερμηνείες. Σχεδόν σίγουρο το όσκαρ β' αντρικού στον Μπέηλ. Μπορεί να είναι και η καλύτερη ερμηνεία του ως τώρα. Η ταινία κερδίζει με νοκ άουτ στον τρίτο γύρο....δεν είναι και λίγο!!!!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ         ***1/2

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ???            Πολύ ευχαρίστως

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ           Παραδόξως και αντρικό και γυναικείο!

A, και 7 υποψηφιότητες για όσκαρ, αν σας λέει κάτι αυτό.....

Η ζωή μετά ( HEREAFTER ) ΗΠΑ, 2010

DIRECTOR/ PRODUCER/ COMPOSER        Clint Eastwood

CAST      Matt Damon, Cécile De France, Jay Mohr, Bryce Dallas Howard, Frankie McLaren, George McLaren

126'  COLOR  Ψυχολογικό/ Μεταφυσικό δράμα

Τρεις ζωές συγκλίνουν μεταξύ τους και ο βασικός λόγος γι αυτό είναι ο θάνατος! Η Μαρί είναι επιτυχημένη δημοσιογράφος και γνωστή celebrity, σέξι και ερωτευμένη. Μια καταστροφή θα είναι η αιτία να χάσει την ζωή της για μερικά λεπτά, μέσα στα οποία θα βιώσει μια εξωσωματική εμπειρία. Ο Μάρκους χάνει τον δίδυμο και αχώριστο αδερφό του σε ένα τραγικό ατύχημα και έκτοτε προσπαθεί να του μιλήσει απεγνωσμένα με οποιοδήποτε τρόπο. Ο Τζορτζ έχει απευθείας επικοινωνία με τους νεκρούς, κάτι που όπως λέει ο ίδιος είναι κατάρα και όχι χάρισμα, γιατί σε όλη του τη ζωή σκέφτεται το θάνατο. Δεν μπορεί να δημιουργήσει μια ανθρώπινη σχέση και απομονώνεται κάθε μέρα περισσότερο. Κάποια στιγμή και οι τρεις θα συναντηθούν από ένα παιχνίδι της μοίρας.

Το πρώτο τρίτο της ταινίας, όπου γνωριζόμαστε με τους ήρωες και τις τραγικές τους ιστορίες είναι καταπληκτικό. Ο Ίστγουντ κρατάει γερά τα ηνία και τις ισορροπίες, προλογίζοντας τρεις, κατά τα φαινόμενα, ασύνδετες μεταξύ τους ιστορίες. Στην συνέχεια πατάει γερά στο αρκετά καλό σενάριο του  Peter Morgan ( Last king of Scotland ***, The Queen ***, Frost/ Nixon *** ) και προχωρά ακάθεκτος, δείχνοντας τον καθημερινό υπαρξιακό αγώνα αυτών των ανθρώπων. Το πρόβλημα ξεκινά στο τρίτο μέρος της ταινίας και είναι αναπόφευκτο με τέτοιο θέμα. 

Οι ρυθμοί είναι ανθρώπινοι και ο σκηνοθέτης παίρνει τον χρόνο του για να μας πει την ιστορία. Είναι κατανοητό ότι όταν βρίσκεσαι στην 9η(!!!) δεκαετία της ζωής σου - όπως ο Ίστγουντ - μπορεί να έχεις ελπίδες για κάτι άλλο εκτός από τον απόλυτο θάνατο. Αυτό κατά κάποιο τρόπο δικαιολογεί την επιθυμία να καταπιαστεί με αυτό το θέμα. Το να το οδηγείς όμως σε μια δακρύβρεχτη, μοιρολατρική οπερέτα και να γκρεμίζεις ότι έχεις δημιουργήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή είναι κάτι διαφορετικό. Η τεράστια θητεία του στον κινηματογράφο, πρώτα ως ηθοποιού και μετά σαν σκηνοθέτη, τον βοηθά να σώσει κάπως το αποτέλεσμα. Σε αυτό δεν βοηθά γλυκερή μουσική που έχει γράψει ο ίδιος. 

Οι πρωταγωνιστές είναι αρκετά καλοί και συμβάλουν κάπως στην ρεαλιστικότητα του εγχειρήματος, καθώς φαίνεται ότι παίρνουν και απλές οδηγίες από τον σκηνοθέτη, που γενικά αποφεύγει τις "φιοριτούρες". Καλύτερη είναι η Γαλλίδα, με το χαρακτηριστικό όνομα Cécile De France(!) στο ρόλο της καλομαθημένης  δημοσιογράφου που βλέπει τον κόσμο της να καταρρέει. Ο Matt Damon, ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του, προσεγγίζει με γήινη απλότητα έναν ρόλο, που στα χέρια άλλων θα ήταν γελοίος. Οι πιτσιρικάδες Frankie McLaren και George McLaren παίζουν εναλλάξ ο ένας τον άλλο, σαν δίδυμοι που είναι και διεκπεραιώνουν επαρκέστατα τους ρόλους τους.   

Το βασικό λοιπόν μειονέκτημα της ταινίας είναι ότι ρέπει προς το μελόδραμα και όχι προς το υπαρξιακό δράμα. Οι καθησυχαστικές παραινέσεις για μετά θάνατον ζωή αντηχούν παράταιρες και περισσότερο κερδίζει πόντους στα σημεία που προσπαθεί να έρθει σε συμβιβασμό με την ιδέα του θανάτου. Να μπορέσουν δηλαδή οι ήρωες να αποδεχτούν, τόσο για τους ίδιους, όσο και για τα κοντινά, αγαπημένα πρόσωπα την έννοια της παντελούς απουσίας, της ανυπαρξίας και του πόνου που αυτό συνεπάγεται για όσους μείνουν πίσω. 

Ναι παιδάκια μου, καλά το καταλάβατε, ίσως σας πέσει λίγο βαριά η ταινιούλα. Η αλήθεια είναι πως ίσως ζοριστείτε, δεν είναι και από τα πιο ψυχαγωγικά θέματα, αλλά πραγματικά δεν κόβεις και φλέβες. Ο σκηνοθέτης σε οδηγεί αναίμακτα σε ένα ξέφωτο ελπίδας. Γενικά περνάς ένα σχετικά ευχάριστο και συγκινητικό, γεμάτο δίωρο που σου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Δεν είναι από τις καλύτερες του Κου Κλιντ, αλλά δύσκολα θα την τοποθετούσες στις χειρότερες. 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ     **1/2

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ????           Μπορεί, αν το πετύχαινα στην τηλεόραση.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ              Τρίτης ηλικίας.   

">

Buried ( Ισπανία, 2010 )

DIRECTOR                     CAST

Rodrigo Cortez                 Ryan Reynolds

90'  color                          Θρίλερ αγωνίας

Το Buried είναι η ευχάριστη έκπληξη της χρονιάς. Στοίχισε λιγότερο από 2 εκατομμύρια και βάζει κάτω πολλές από τις υπερπαραγωγές της χρονιάς. Γυρισμένο μέσα σε 17 μέρες στην Βαρκελώνη και έχοντας σαν μόνο σκηνικό ένα φέρετρο, καταφέρνει να μας αφήσει επί μιάμιση ώρα με κομμένη την ανάσα.

Ένας Αμερικανός οδηγός βυτιοφόρου, που δουλεύει με σύμβαση στο Ιράκ το 2006, ξυπνά θαμμένος μέσα στο σκοτάδι. Προσπαθεί με ένα κινητό- που του έχουν αφήσει αυτοί που τον έκλεισαν εκεί- και ένα αναπτήρα για να βλέπει, να καταφέρει με κάποιον τρόπο να πετύχει το απίθανο, να βγει με κάποιον τρόπο έξω.

Έχετε ακούσει πολλές φορές για κλειστοφοβικές ταινίες, αυτά ήταν μπούρδες. Εδώ μιλάμε για μια αβάσταχτη σχεδόν κατάσταση, που εντείνεται περισσότερο από το επιτυχημένο widescreen φορμάτ σε μεγάλη οθόνη. Πραγματικά θα νιώσετε ότι είσαστε εσείς θαμμένοι!!! Αν λοιπόν το ξεπεράσετε αυτό, όπως επίσης και το ότι όλη η ταινία είναι γυρισμένη εκεί μέσα, θα ζήσετε μια πρωτόγνωρη και έντονη εμπειρία. Είναι αξιοθαύμαστο πως ο σκηνοθέτης χτίζει την αγωνία και την κορύφωση και εφευρίσκει πάντα καταστάσεις ώστε να μην γίνει στιγμή βαρετή η ταινία. Ο καναδικής καταγωγής Ryan Reynolds φέρνει σε πέρας μια πολύ δύσκολη αποστολή, να παίξει  μόνος του και για την ακρίβεια είναι καταπληκτικός. Στην μέχρι τώρα καριέρα του δεν με είχε πείσει με τις χαζοταινίες που πρωταγωνιστούσε είτε σαν γόης, είτε σαν action hero. Οι υπόλοιποι από το καστ ακούγονται μόνο στο τηλέφωνο, καθώς ο σκηνοθέτης δεν βγάζει στιγμή την κάμερα από το φέρετρο, σοφή απόφαση, κάνοντας τον αποκλεισμό πιο έντονο και αληθοφανή.

Η ταινία λειτουργεί και σαν παραβολή, καθώς ο ήρωας- ένας εργάτης που έχει ξενιτευτεί για να καταφέρει να συντηρήσει την οικογένειά του- προσπαθεί να αναδυθεί από το βάθος της γης, ενώ τον πλακώνουν τόνοι χώματος, που σαν αξεπέραστα προβλήματα των καθηλώνουν. Όλο το βάρος του κόσμου, που βρίσκεται σε αναταραχή είναι σαν να πέφτει πάνω του και δεν τον αφήνει να ανασάνει. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι, πάνω στην προσπάθειά του να ξεφύγει, μπλέκει και στα γρανάζια της γραφειοκρατίας!!!!!! Το φιλμ είναι η πεμπτουσία του Χιτσοκικού δράματος, με έναν τελείως άσχετο και αθώο άνθρωπο που μπλέκει σε απίστευτες καταστάσεις. Όπου και να το δείτε είναι το ίδιο έντονο. Ιδανική προβολή στο dvd.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ            ***1/2

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ??          Αν πάρω πρώτα μια βαθιά ανάσα!

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ           Όποιοι προτιμούν τις έντονες συγκινήσεις.

">

ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ ΜΠΟΥΚΕΤΟ ΜΠΟΜΠΙΝΑ

Αγαπητά μου παιδιά, η ζωή ενός Μπομπίνα είναι σκληρή. Κάθισα μέσα στις γιορτές και έβγαλα τα ματάκια μου για χάρη σας. Τα ήθελε βέβαια και ο κώλος μου! Η ουσία είναι ότι σας  παρουσιάζω όλες τις ταινίες σε ένα γιορτινό μπουκετάκι. Καλή χρονιά!!!! Ότι επιθυμείτε να το πάθετε!!!!

ΦΕΥΓΩ ( PARTIR ) Γαλλία, 2009.

90'  color      

Αισθηματικό Δράμα

Σαρανταπεντάρα, γυναίκα μεγαλογιατρού, πεθαίνει από την πλήξη. Ο γάμος της είναι σε αδιέξοδο και τα φτιάχνει με έναν εργάτη που συντηρεί την σπιταρόνα της! Ο άντρας της θα κάνει τα πάντα να την πάρει πίσω με το στανιό. Δεν ήξερε, δεν ρώταγε;

"Μικρό" αισθηματοκοινωνικό δράμα, που μας δείχνει μια αρκετά συνηθισμένη ιστορία, με κάποιο γούστο είναι αλήθεια. Τα γαλλικά της Κρίστιν Σκοτ Τόμας είναι αρκετά καλά, και η ερμηνεία της επαρκής. Ο Σερζί Λόπεζ παρόλο που είναι πολύ καλός ηθοποιός δεν κάνει τίποτα σπουδαίο. Αντίθετα ο Ιβάν Ατάλ, που υποδύεται τον απατημένο σύζυγο, είναι ο καλύτερος αυτού του κλασσικού ερωτικού τριγώνου. Η ιστορία ποτέ δεν μας εκπλήσσει στο παραμικρό, παρόλα αυτά είναι ένα φιλμ που παρακολουθείται ευχάριστα. Στο τέλος δεν μένει και τίποτα. Θα μπορούσε να ήταν ένα επεισόδιο της "Ανατομίας ενός εγκλήματος".

Μην προσφέροντας τίποτα καινούργιο ή συνταρακτικό, η ταινία καταφέρνει να σε εκνευρίσει προς το τέλος, όταν ανακαλύπτεις ότι αυτό ήταν όλο. Κάτι θα λέει στο dvd, αλλά περισσότερο για γυναικείο μεσήλικο κοινό. 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ         **

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ??        Mais non!!!!

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ         Κοίτα την τελευταία παράγραφο. 

">

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗ ΛΟΥΡΔΗ ( LOURDES ) Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, 2009

DIRECTOR/ SCREENWRITER

Jessica Hausner 

                                                                                                                                     90', color

                                                                                         Δράμα

CAST

Sylvie Testud, Léa Seydoux, Bruno Todeschini, Gilette Barbier.

Μια νεαρή γυναίκα, που δεν μπορεί να κινήσει τα άκρα της και κυκλοφορεί με αναπηρικό καροτσάκι, πηγαίνει στην Λούρδη, ένα χωριό της Γαλλίας, που λένε ότι έχει εμφανιστεί η Παναγία και ότι γίνονται θαύματα. Εκεί θα νιώσει ερωτικά σκιρτήματα για έναν γοητευτικό υπάλληλο της κλινικής. Παράλληλα θα ζήσει την καθημερινότητα αυτού του θρησκευτικού θέρετρου, έως την ώρα που, ένα βράδυ, θα σηκωθεί από το κρεβάτι φαινομενικά θεραπευμένη.

Πιο ενδιαφέρουσα γενικά ταινία από την προηγούμενη, με πιο αργούς ρυθμούς, πιο "ευρωπαϊκή". Θέτει κάποια ζητήματα σχετικά με το τι είναι πίστη, την εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και ακουμπά ακόμα και υπαρξιακές πτυχές. Δεν παίρνει γενικά θέση, δεν κάνει διδακτισμό και δεν σου τα δίνει όλα "μασημένα". Η πρωταγωνίστρια είναι γλυκύτατη και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες συνθέτουν, μαζί με τους κομπάρσους ένα παζλ πλήθους που κινείται νωχελικά και με κατάνυξη, αλλά με λίγη ελπίδα, τριγύρω της. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ταινίας είναι όταν η πρωταγωνίστρια περπατάει και έχει να κάνει με τις αντιδράσεις του κόσμου. Ακόμα και η ίδια είναι μπερδεμένη, αλλά το ξεχνάει γρήγορα, γιατί ρίχνει όλη της την προσοχή στον έρωτά της. Η ίδια άλλωστε ουδέποτε φαίνεται να πίστευε ιδιαίτερα. Απλώς δοκίμασε και αυτή την δυνατότητα.

Το φιλμ σε αφήνει κάπως μετέωρο. Είναι μια αξιοπρεπής δουλειά, αλλά χάνει την ευκαιρία να γίνει ένα καταπληκτικό φιλμ. Η σκηνοθέτης και σεναριογράφος Jessica Hausner, απλώς ακουμπάει το θέμα και ενώ πετυχαίνει σε μεγάλο βαθμό να δημιουργήσει την σωστή ατμόσφαιρα και να μας βάλει στο κλίμα, δεν δοκιμάζει να κάνει μια ριζοσπαστική ταινία. Απλά θέτει ερωτήματα.

Αξίζει κανείς να την δει, στην ζεστασιά του σπιτιού του εννοείται. Πολλοί την θεωρούν αρκετά καλή, δεν συμφωνώ για όλους τους παραπάνω λόγους. Δεν είναι ολοκληρωμένη κατ'αρχάς. Κατά δεύτερο σου αφήνει μια ουδέτερη αίσθηση και φυσικά ανήκει στην γενικότερη κατηγορία του κύριου Μπομπίνα "πέρασε και δεν ακούμπησε".

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ    **1/2

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ??      Με καμιά παναγία!

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ       Σινεφίλ.

">

SKYLINE ( 2010, ΗΠΑ )

DIRECTORS                                 

Colin and Greg Strause

CAST     Eric Balfour, Scottie Thompson, Brittany Daniel, Crystal Reed, Neil Hopkins.

         90'   color            Θρίλερ επιστημονικής φαντασίας

Λοιπόν θα είμαι σύντομος. Τα παιδιά δεν τό'χουνε. Τα αδέρφια Strause μετά από μια θητεία στα οπτικά εφέ, με ταινίες όπως το "300"(**) και μόνο με 5 χρόνια στο κουρμπέτι, κάνανε την δεύτερή τους ταινία μετά από το ανεκδιήγητο "Alien vs. Predator 2: Requiem"(1/2)!!!! To πρόβλημα είναι όμως ότι αντιμετωπίζουν τους χαρακτήρες τους σαν ειδικά εφέ και τα ειδικά εφέ σαν χαρακτήρες. Για να μην πούμε για την ιστορία που δεν έχει ούτε ένα ψήγμα πρωτοτυπίας. Είναι κάτι σαν το "Cloverfield"(**) ανακατεμένο με τον "Πόλεμο των κόσμων"(**)- τον καινούργιο.

Καθώς βρίσκεται στο Λος Άντζελες, λοιπόν, το πρωταγωνιστικό ζευγάρι και επισκέπτονται έναν φίλο τους, ξυπνάνε τα ξημερώματα από ένα λαμπερό φως. Έντρομοι ανακαλύπτουν σιγά σιγά ότι η πόλη έχει καταληφθεί από εξώκοσμα πλάσματα-μηχανές.

Οι σκηνοθέτες κάνουν ένα σοβαρό λάθος στην αρχή. Ξεκινάνε στη μέση του δεύτερου μέρους, σαν να κάνουν ένα επεισόδιο σειράς και στην συνέχεια μεταφέρουν την υπόθεση 15 ώρες πριν, κάτι που αυτόματα αποδυναμώνει το μυστήριο και κάνει την ταινία να επαναλαμβάνεται. Οι ήρωες μιλάνε με γραφικές ατάκες και το love story- που εξελίσσεται απίστευτα στον αχταρμά του τέλους- είναι για μπάτσες. Το μόνο που αξίζει είναι κάποιες επιμέρους σκηνές καταδίωξης και μια γενική διάθεση χαβαλέ που δεν είναι απαραίτητο ότι θα κάνεις. Είναι απίστευτο πόσες ηλίθιες στιγμές υπάρχουν, παρ΄όλα αυτά δεν είναι τελείως για τα σκουπίδια. Αυτό που κυρίως την σώνει κάπως είναι η περιεκτικότητά της. Σε 80 λεπτά γίνονται όλα.

Αντέχεται μόνο με καλή παρέα και διάθεση για κανιβαλισμό. Κατά τα άλλα.......γκρέμιστα!! Μην τολμήσετε να πάτε σινεμά να την δείτε. Υπάρχει και το dvd.....προαιρετικά. Εκκωφαντική βλακεία με καλές προθέσεις.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ         *1/2

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ??         Δεν αντέχεται 

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ        Κανένα.

">

DEVIL ( 2010, ΗΠΑ )

 DIRECTOR

 John E. Dowdle

                    80'   COLOR 

        Θρίλερ

CAST 

Chris Messina, Logan Marshall-Green, Jenny O'Hara, Bojana Novakovic, Bokeem Woodbine, Geoffrey Arend, Jacob Vargas.

Πέντε άνθρωποι κλείνονται σε ένα ασανσέρ και ένας ντετέκτιβ με πονεμένο παρελθόν προσπαθεί να τους βγάλει. Η λεπτομέρεια είναι ότι ένας από τους πέντε τυγχάνει να είναι ο ίδιος ο διάβολος!

Δεν είναι τόσο χαζό όσο ακούγεται. Έχει αγωνία και υποφερτές ερμηνείες, η ατμόσφαιρα είναι απειλητική και έχει όσο μυστήριο αντέχει. Βασισμένο σε μια ιδέα του  M. Night Shyamalan- Έκτη αίσθηση (****), Οιωνός (**) κ.λ.π.- πάσχει περισσότερο από την ασθένεια του δημιουργού του. Ο σκηνοθέτης κάνει ότι καλύτερο μπορεί. Το voice over όμως και το ηθικοθρησκευτικό δίδαγμα είναι για ξέρασμα! Θα μπορούσε να είναι και επεισόδιο της "Ζώνης του λυκόφωτος". Διαρκεί πολύ λίγο, μόλις 80 λεπτά και βλέπεται σαν κινηματογραφικό "σφηνάκι". Μόνο για home cinema. Πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα άλλο να πω!!!!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ     **

ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΛΕΠΑΤΕ??     Δεν υπάρχει λόγος.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΟ      Υποψήφιοι συντηρητές ασανσέρ.

">